น่าแปลกดีที่เพื่อนๆ ของผม ซึ่งแชร์สกู๊ปดังกล่าวเป็นคนแรกๆ ล้วนเป็นผู้หญิงสูง 170 กว่าๆ กันทั้งนั้น
นั่นส่งผลให้ส่วนสูงของผู้ชายที่เหมาะสมกับพวกเธอล้วนพุ่งทะลุไปถึงหลัก 180 ปลายๆ หรือ 190 กว่าๆ ซึ่งดูจะเกินมาตรฐานชายไทย

แรกๆ ผมรู้สึกว่าสูตรคำนวณข้างต้นออกจะเป็นเรื่องราวขำขัน และประยุกต์ใช้ไม่ได้กับทุกคน

แต่พอลองนำสูตรดังกล่าวมาคำนวณกับส่วนสูงของตัวเองแล้ว ผมกลับเริ่มขำไม่ออกเหมือนกัน

ผมเป็นผู้ชายตัวไม่สูงมาก คือ 171 ซม. ซึ่งพอนำ 171 ไปหาร 1.09 ก็ได้จะตัวเลข 156.88 หรือประมาณ 157

หมายความว่าผู้หญิงที่เหมาะกับผมตามสูตรคำนวณนี้ คือ ผู้หญิงที่สูงราวๆ 157 ซม.

ซึ่งค่อนข้าง “คลิก” กับประสบการณ์ที่ผ่านมาของผมอยู่ไม่น้อย

ผมเคยมีแฟนมาสี่คน (ตอนนี้อายุ 30 กว่าๆ) น่าแปลกที่ 2 ใน 4 นั้นมีส่วนสูง 158 และ 159 ซม. ซึ่งนับว่าใกล้เคียงกับผลลัพธ์ 157 ซม. ที่ได้จากสูตรคำนวณ

แม้ว่าสายสัมพันธ์ของคนสองคนจะไม่ได้ขึ้นอยู่กับปัจจัยเรื่องส่วนสูงเท่านั้น (เอาง่ายๆ ผมรู้สึกรักและตัดสินใจเลิกรากับอดีตแฟนแต่ละคน ด้วยเหตุผล อารมณ์ ความรู้สึก ที่แตกต่างกันไป ทว่าไม่เคยมีปัจจัยชี้ขาดเป็นเรื่องส่วนสูงเลยสักครั้ง) อย่างไรก็ตาม เรื่องส่วนสูงของแฟนก็ส่งผลต่อความมั่นใจของผู้ชายรูปร่างค่อนข้างเล็กเช่นผมอยู่บ้างเป็นบางคราว

เช่น ผมยอมรับว่าอดีตแฟนที่ตัวสูงที่สุด คือสูง 166 ซม. นั้นเป็นคนที่ผมควงหรือเดินด้วยอย่างไม่ค่อยมั่นใจมากที่สุด

โดยเฉพาะเมื่อเธอชอบใส่รองเท้าส้นสูง 2.5-3 นิ้วอยู่เป็นประจำ จนตัวสูงกว่าผมเล็กน้อย แถมเธอยังชอบพูดแซวผมด้วยว่า “นี่สูงเกิน 170 จริงรึเปล่าเนี่ย? ทำไมถึงเตี้ยกว่าชั้นตลอดเลย”

มีครั้งหนึ่งเราไปงานแต่งงานเพื่อนด้วยกัน โดยเธอสวมส้นสูง 4 นิ้ว เท่ากับว่าเธอจะตัวสูงกว่าผมหลายเซนติเมตร ซึ่งทำให้ผมโดนเพื่อนๆ ล้ออยู่ไม่น้อย

ขณะเดียวกัน ผมก็เคยแอบรู้สึกว่าอดีตแฟนที่ตัวสูงน้อยที่สุดซึ่งสูง 152-153 ซม. นั้นมีขนาดรูปร่างที่เล็กไปหน่อย

คือบางครั้งพอเดินด้วยกันจะรู้สึกเหมือนทั้งเราและเธอต่างเป็นผู้ชาย-ผู้หญิงไซส์เล็กจิ๋วทั้งคู่

แต่ผมกลับรู้สึกสบายใจ เวลาเดินกับอดีตแฟนที่สูง 158 ซึ่งชอบใส่รองเท้าผ้าใบ เพราะด้านหนึ่ง ก็รู้สึกว่าเธอไม่ได้ตัวเล็กเกินไป อีกด้านหนึ่ง ก็รู้สึกว่าตนเองตัวสูงกว่าเธอกำลังดี

คล้ายๆ กับกรณีอดีตแฟนที่สูง 159 ซึ่งมักใส่รองเท้าส้นสูง 2-3 นิ้ว โดยที่ผมยังรู้สึกได้ว่าตนเองเป็นฝ่ายตัวสูงกว่าและสามารถปกป้องเธอได้อยู่

แม้แต่ตอนที่เธอใส่ส้นสูง 4 นิ้ว และบ่นว่าผมตัวเตี้ยไปหน่อย ผมก็ยังสามารถแก้ต่างไปแบบทีเล่นทีจริงได้ว่า “ยังไงชั้นก็ยังสูงกว่าเธอแล้วกัน”

ด้วยความที่เติบโตมากับ “วัฒนธรรมดารา” จากตอนวัยรุ่นจนถึงช่วงอายุ 20 กว่าๆ ผมมักเพ้อฝันอยู่บ่อยๆ ว่าอยากมีแฟนสูง 170 ขึ้นไป (ทั้งๆ ที่ตัวเองก็สูงเกิน 170 มาหน่อยเดียว)

แต่ยิ่งนานวันเข้า ผมก็ยิ่งพบว่าผู้หญิงสูง 170 ขึ้นไป เป็นสเปคที่สูงเกินไปสำหรับตนเองจริงๆ

เอาง่ายๆ เลย แค่ผมเดินคู่กับเพื่อนผู้หญิงซึ่งสูงเกือบๆ 170 ผมก็ยังรู้สึกว่าพวกเธอนั้นตัวสูงมากๆ แล้ว

เช่น 2 ปีก่อน ผมไปงานแต่งงานเพื่อนสมัยมหาวิทยาลัยแบบตัวคนเดียว แล้วก็พบกับเพื่อนผู้หญิงที่สูง 169 ซึ่งมางานคนเดียวเหมือนกัน เราเลยเกิดไอเดียสนุกๆ ด้วยการเดินควงคู่กันเข้าไปในงาน รวมทั้งถ่ายรูปกับเจ้าบ่าว-เจ้าสาว

แต่จุดสำคัญ ก็คือ เพื่อนคนนั้นดันใส่รองเท้าส้นสูง 4 นิ้ว (นี่เป็นไม้ตายพิฆาตผมอีกแล้ว) จนสูงเกือบ 180 คู่ควงชั่วคราวอย่างผมเลยตัวเตี้ยกว่าเธอเกือบๆ 10 ซม. ซะงั้น

ขณะเดียวกัน เพื่อนผู้หญิงคนดังกล่าวก็เอ่ยปากแซวผมว่า “ถ้าแกสูงซัก 175 ชั้นอาจจะเอาเป็นแฟนจริงๆ เลยก็ได้นะ แต่นี่คุณเพื่อนตัวเตี้ยไปหน่อยนะคะ”

ถ้าผู้หญิงที่สูงประมาณ 157-158-159 คือคู่ควง/คู่ครองที่มีขนาดร่างกายเหมาะสมกับผม ตามสูตรคำนวณของงานศึกษาจากต่างประเทศ

แล้วส่วนสูงระดับไหนคือตัวเลขที่บ่งชี้ว่าผู้หญิงคนนั้นๆ ดูจะตัวสูงเกินไปสำหรับผู้ชายสูง 171 เช่นผม

จากประสบการณ์ส่วนตัว โดยไม่พึ่งพางานวิจัยชิ้นใดๆ ผมคิดว่าตัวเลขนั้นคือ 167 ซม.

สมัยเรียนมัธยมในโรงเรียนชายล้วน ผมจะชอบประเมินว่าตนเองมีพัฒนาการความเจริญเติบโตที่น่าพึงพอใจหรือไม่ ด้วยการเทียบเคียงตัวเองกับครูผู้หญิงคนหนึ่ง

ครูคนนี้เป็นครูผู้หญิงที่สูงที่สุดในโรงเรียน ผมกะเอาเองว่าแกน่าจะสูงอย่างน้อยๆ 170 ซม. ดังนั้น ตราบใดที่ผมยังเตี้ยกว่าแกอยู่ นั่นก็ถือว่าร่างกายของผมยังเจริญเติบโตไม่สมบูรณ์

ตอน ม.1 ที่ผมสูง 162 ผมยังเตี้ยกว่าครูคนนี้ชัดเจนมากๆ ขึ้น ม.2 ผมสูง 166 ผมก็ยังรู้สึกว่าตัวเองเตี้ยกว่าแกอยู่ ขึ้น ม.3 ผมสูง 168 ผมก็รู้สึกว่าตนเองยังไม่สูงกว่าแก กระทั่งจบ ม.6 ด้วยความสูงประมาณ 170 ผมก็ยังไม่มั่นใจนักว่าตัวเองจะมีส่วนสูงเหนือกว่าคุณครู

น่าจะเป็นในงานปัจฉิมนิเทศ ที่ผมตัดสินใจถามครูอย่างตรงๆ (จริงๆ คือผมเคยเรียนและค่อนข้างสนิทกับแกมาตั้งแต่ช่วง ม.4) ว่า “ครูครับ ครูสูงเท่าไหร่เหรอครับ?”

คำตอบที่แกให้ว่า “167 จ้ะ” ทำให้ผมตกตะลึงอยู่ไม่น้อย ว่าทำไมแกจึงสูงไม่ถึง 170 อย่างที่ผมเคยคาดการณ์

ก่อนที่ตอนหลัง ผมจะมาคิดได้ว่าครูคนนี้อาจสูง 167 จริงๆ ก็ได้ เพราะแค่ใส่รองเท้าส้นสูงสองนิ้ว แกก็จะเพิ่มความสูงเป็น 172 จนตัวสูงสูสีกับผมแล้ว

ช่วงฝึกงานในบริษัทเอกชนแห่งหนึ่งระหว่างเรียนปริญญาตรี ผมพบผู้บริหารสตรีซึ่งเป็นผู้หญิงที่มีบุคลิกสง่างามมากที่สุดคนหนึ่งเท่าที่ผมเคยเจอมา (ณ ขณะนั้น) 

แน่นอน เธอตัวสูงกว่าผมเยอะมาก

ผมรู้สึกว่าผู้บริหารคนนี้มีเรือนร่างที่สูงสง่าเกินเอื้อมคว้าเหลือเกิน และพอพูดคุยกับพี่ในบริษัทที่ดูแลการฝึกงานของผม พี่คนนั้นก็คาดเดาว่าเจ้านายของแกน่าจะตัวสูง “ราวๆ 170”

ผมเชื่อว่าผู้บริหารสตรีคนนี้มีส่วนสูง “ราวๆ 170” ไปจนเสร็จสิ้นการฝึกงาน

พอจบปริญญาตรี ผมกลับไปเริ่มงานที่บริษัทดังกล่าวอีกครั้ง ในที่สุด ผมก็มีโอกาสได้ทำงานเป็นสต๊าฟใกล้ชิดผู้บริหารสตรีคนเดิม

ผ่านไป 3-4 ปี ผมจึงหาญกล้าลองสอบถามเจ้านายในวงกินข้าวว่า “พี่... (ชื่อเล่นแก) สูงเท่าไหร่เหรอครับ?”

คำตอบที่ออกมาจากปากแกก็คือ “167” (อีกแล้ว)

พอผมยอมรับว่าตนเองเคยหลงคิดว่าแกน่าจะสูงกว่านี้ เจ้านายก็หัวเราะแล้วบอกว่า “ก็พี่ใส่ส้นสูง 3-4 นิ้วตลอดไงจ๊ะ พี่เลยดูสูงมากๆ แบบนี้”

แล้วอยู่ดีๆ เจ้านายก็ถามผมกลับบ้างว่า “แล้วเธอล่ะสูงเท่าไหร่?”

ผมยังไม่ทันตอบ เจ้านายก็เสนอไอเดียบรรเจิดกับสมาชิกร่วมโต๊ะอาหารคนอื่นๆ ที่เป็นผู้หญิงอีก 3-4 คนว่า “เดี๋ยวๆ พวกเราลองมาทายกันมั้ยว่าหนุ่มคนนี้สูงเท่าไหร่?”

“พี่เริ่มก่อนนะ พี่ว่าเธอสูง 168” เจ้านายทาย

“โห น้อยไปครับพี่” ผมบอก

“อ้าว ทีแรกพี่จะเดาว่าเธอสูง 167 เท่าพี่เองนะ” เจ้านายกระเซ้าต่อ ก่อนโยนภารกิจไปให้พี่ผู้หญิงอีกคน “ไหน เธอลองทายส่วนสูงของน้องเค้าดูบ้างซิ”

“168 เตี้ยไป งั้น 169 แล้วกัน” พี่ผู้หญิงคนนั้นทาย

“นี่ก็เตี้ยไปครับพี่” ผมบอก

น้องผู้หญิงอีกคนจึงพูดแทรกขึ้นมาฉับพลันว่า “งั้นหนูว่า 169 ครึ่ง”

  
“โห นี่ไม่มีใครคิดว่าผมสูงถึง 170 เลยเหรอ?” ผมตัดพ้อ

“อ้าว งั้นแสดงว่าเธอสูง 170?” เจ้านายถาม

“ผมสูง 171 ครับ” ผมเฉลยอย่างเสียงดังฟังชัด

“หืม ถ้าไม่บอกนี่ไม่เชื่อเลยนะเนี่ย” เจ้านายแหย่ผมต่อ

หลังกินข้าวเสร็จ พอเดินออกจากร้านอาหาร เจ้านายที่ใส่รองเท้าส้นสูง 4 นิ้ว ก็เหลือบแลตาลงมาสนทนากับผมว่า “พี่จะได้รู้เอาไว้ว่าผู้ชายสูง 171 ตัวประมาณแค่นี้ เพราะที่ผ่านมาพี่เคยควงแต่ผู้ชายสูง 180”

นี่เป็นเรื่องราวมากมายที่แตกแขนงออกมาจากสูตรคำนวณส่วนสูงคู่รักสูตรหนึ่ง