วันครู 16 มกราคม ของทุกปี เป็นวันที่ทำให้เรารำลึกถึงะระคุณของครู ทำให้เราได้ลองไปกลับไปคิดทบทวนว่า ประโยคที่ครูเคยสอน คำพูดที่ครูเคยสอนเราสมัยเรายังเป็นเด็กนั้น ทำให้เราเป็นเราในปัจจุบันได้มากน้อยเเค่ไหน
ขอเป็นบทความที่ให้เห็นว่าครูนั้นทำให้เราได้ดีเหมือนกัน ในตอนที่เราอยู่วัย ประถม ถ้าย้อนไปถึงอนุบาลจะจำกันไม่ได้
ย้อนไปสมัยประถม- เรานั้นได้ดื้อกับครูไว้สารพัดทั้ง
- ครูบอกให้ทำการบ้านก็ไม่ทำ
- ครูบอกให้ตั้งใจไม่เบ่นกันในเเถวก็ไม่ทำ
- โดนหัวหน้าห้องจดชื่อคนคุยไปเท่าไหร่เเล้วก็ไม่ได้สนใจเลยด้วยซ้ำ
เเต่ทำให้เราคิดถึงครูสมัยประถมเรื่องนึงคือ
การถอดรองเท้าให้เป็นระเบียบ
กับการจัดระเบียบของชีวิต เพราะ
ถ้าเราไม่ได้การฝึกให้มีระเบียบในวันนั้นเราคงเป็นคนที่ไม่มีระเบียบเเละไม่มีความรับผิดชอบ
ครูสอนเรื่องนี้ในวันนั้นทำให้เรากลายเป็นคนให้ความสำคัญกับความรับผิดชอบอย่ามากเลยเเหละ
ย้อนไปสมัยมัธยมต้น- อย่าใส่กระโปรงสั้น
- อย่าเอาขนมขึ้นอาคารเรียน
- อย่านอนในห้องเรียน
- อย่ามาสายเกินเข้าเเถวเคารพธงชาติ
เสียงเหล่านี้ทำให้เป็นเเรงผลักดันเรามาโดยตลอดในเรื่องการตรงต่อเวลาเเละรูปลักษณ์
พอโตขึ้นทำให้รู้ว่าการใส่กระโปรงสั้นๆ กับการใส่รองเท้าเเตะกับกางเกงพละนั้นมันไม่ได้น่าดูเเต่อย่างใดเลย
ย้อนไปสมัยม.ปลาย - โอโห้ อย่าซอยผม
- อย่ามาโรงเรียนสาย
- อย่ามาหลับในห้องเรียนนะ
ตอนม.ปลายอาจจะไม่ได้ลึกซึ้งไรมาก เเต่เข้าใจความเป็นครูมากขึ้นเพราะเราโตมากขึ้น เลยทำให้รู้ว่า ที่เขาสอนเราทั้งหมด นั้นคือ ความรักเเละความเมตตา ที่หาไม่ได้จากที่ไหน
คงไม่มีช่วงอายุไหนเข้าใจความเป็นครูได้ลึกซึ้งเท่าช่วงประถมถึงมัธยมเเล้วละ
น้องๆ ระลึกดูก่อนจะเกลียดครูหรือพลั้งปากว่าครูไป เพราะทั้งหมดนั้นพอเราโตขึ้นน้องจะเข้าใจเหมือนที่พี่ๆเข้าใจกันทั้งนั้นเเละ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in