เราเชื่อว่าหลายคนมีความฝันในใจแต่บางคนก็อาจจะทำตามฝันของตัวเอง หรือ ปล่อยให้ความฝันหลุดลอยไปด้วยปัจจัยหลายอย่างๆ

            เราเป็นอีกคนนึงที่มีความฝันมากมายในหัว ในชีวิตมีเป้าหมายมากมายและค่อยๆไล่ตามความฝันของตัวเองมาทีละเสต็ป ครั้งนึ้ก็เป็นอีกหนึ่งความฝันที่ยิ่งใหญ่ตั้งแต่เด็กๆคือมาเรียนต่อปริญญาโทที่ต่างประเทศ เริ่มจากค้นหาสิ่งที่ตัวเองชอบและสนใจคือด้านกฎหมายระหว่างประเทศ ที่สนใจมาตั้งแต่สมัยมัธยม จนได้สอบติดคณะนิติศาสตร์ ธรรมศาสตร์ และได้ลองเรียนวิชาเลือกเกี่ยวกับกฎหมายระหว่างประเทศและค้นพบว่าตัวเองชอบและสนใจทางด้านนี้เพราะเป็นคนชอบเรื่องเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างประเทศต่างๆ  การใช้กฎหมายในทางระหว่างประเทศ และชอบภาษาอังกฤษซึ่งในสาขานี้ก็เป็นการ mix สิ่งที่เราชอบได้ดี และงานที่น่าสนใจก็มีหลายอย่างจะลองสอบนักการทูต เปลี่ยนแนวไปทำ law firm หรือทำงานในองค์กรระหว่างประเทศก็พอจะมีลู่ทางเมื่อมีสาขาที่ชอบในใจแล้วก็ต้องยื่นแต่ละมหาลัย เตรียมเอกสารต่างๆ สัมภาษณ์กับทางมหาวิทยาลัย และสอบ IELTS ซึ่งทุกอย่างก็ผ่านมาได้แม้จะมีอุปสรรคอยู่บ้าง

              ต้องขอบคุณส่วนสำคัญที่ทำให้ความฝันที่ยิ่งใหญ่นี้เป็นจริงได้ก็คือ“ครอบครัว” ที่สนับสนุนผลักดันในทุกเรื่องทั้งกำลังใจและค่าใช้จ่ายทั้งหมดเพราะต้องยอมรับว่าหลายคนอาจมีความฝัน แต่ขาดโอกาสและแรงสนับสนุนซึ่งเรารู้สึกโชคดีมากๆที่มีทั้งสองอย่างนี้

          พอต้องออกมาจากบ้านญาติมาเจอของจริงแล้วก็ตื่นเต้นรู้สึกแบบต้องไปใช้ชีวิตคนเดียวแล้วจริงๆใช่ไหม ใจหายชอบกล เราเลือกการเดินทางจาก ในอังกฤษมาAberdeenด้วยรถโค้ช ด้วยความงก เพราะมันถูกกว่าเครื่องบินมากกและเราของเยอะถ้าขึ้นเครื่องบินต้องเสียค่าโหลดสัมภาระอีกซึ่งรวมๆแล้วก็แพงกว่ารถโค้ชสามเท่า เลยไม่ต้องคิดมากก จองรถทัวร์โลดดด การนั่งรถ 15ชั่วโมงจึงเริ่มขึ้น เริ่มที่ Portsmouth ไปเปลี่ยนรถที่ลอนดอนและมา Aberdeen ตั้งแต่ขึ้นรถที่ Porthsmouth อยากจะเม้าท์คนขับมากก คือปกติขึ้นโค้ชเค้าก็จะมาช่วยเอาของขึ้นเก็บแต่คนนี้คือแกไม่สนใจอะไรเลย คือ ขนเองก็ได้ แต่คราวนี้กระเป๋ามันใหญ่มากจริงๆเราก็พยายามยกเองแล้วแต่มันไม่ไหว เราก็เลยถามเค้าแบบสุภาพว่า Can you helpme for this, please? แต่คือแบบเมิน แล้วก็ขึ้นรถไปเลย แค่ขอให้ช่วยเรายกหน่อยเองจะได้ออกรถไปสักที สุดท้ายคือเราต้องพยายามยกเองจนมันขึ้นไปได้ เอาเท้าดันๆเข้าไป 5555ภูมิใจตัวเองมากที่ยกกระเป๋าเกือบ 25 โลขึ้นเองได้คือเค้าอาจจะต้องการให้เราพยายามเองมั้ง แต่แบบผู้โดยสารคนอื่นก็รออยู่บนรถไงก็เกรงใจเค้าไรงี้

            ระหว่างทางนั่งรถมา15ชม. กินยาแก้เมารถมา เลยหลับสบายกว่าที่คิดแล้วก็ได้เพื่อนใหม่แป็นคนนั่งข้างๆ เป็นคนมาเลเซีย นางน่ารักมากก คุยเก่ง บางครั้งเราพูดผิดๆถูกๆนางก็เข้าใจ แต่ว่านางลงก่อน ไปลง Glasgow เพราะเรียนเภสัชอยู่ที่Glasgow ก็ได้คอนแทคกันไว้    ระหว่างทางมาสก็อตสวยมากกก เป็นทุ่งหญ้ากับภูเขา ธรรมชาติสุดๆ แล้วก็มีฝูงแกะ เราลง Aberdeenป้ายสุดท้าย เพิ่งรู้สึกได้ว่าเป็นเมืองที่ไกลจริงๆ แบบผ่านภูเขามาเยอะมากๆผ่านเมือง Dundee มาด้วย มีทะเลสาบที่แบบสวยมากจริงๆจะถ่ายรูป แต่ไม่ได้นั่งรถฝั่งติดทะเลสาบ เห็นแล้วอยากมาเที่ยวเลย

            พอลงจากรถเป้าหมายต่อไปคือหาแท็กซี่แต่ด้วยความที่เราจองแท็กซีให้มารับตอน 11 โมงแต่ถึงเร็วตั้งแต่ 10 โมงนิดๆแล้วแบบว่ามันหนาวสะท้านทรวงมากก ของก็หนัก กระเป๋าลากสองใบ รวมๆสามสิบโลกับเป้ที่แบกมาประมาณ 7 โล (อยากจะด่าความบ้าหอบฟางของตัวเอง)ด้วยความหนักและหนาว และไม่รู้ที่ทาง เลยเดินหาที่ขึ้นแท็กซี่ท่ามกลางความเย็นยะเยือกจะทิ้งของแล้วเดินหาก็ไม่กล้า กลัวของหาย แต่คนแถวนั้นก็ใจดีเปิดประตูให้ตลอดพอเจอแท็กซี่ก็ให้เค้าไปส่งที่หอ ความพีคคือ พอลงจากหอ ด้วยความมึนก็ลืมกระเป๋าเป้เจ็ดโลไว้บนรถลุงแท็กซี่ ซึ่งในนั้นมีเอกสารต่างๆพาสปอร์ตและเงินจำนวนนึง แบบสติแตกมากๆ วิ่งไปหาคนในหอ โวยวายใส่เค้าแบบงงๆเค้าก็ถามว่าจำบริษัทแท็กซี่ไรงี้ได้ไหม เราก็จำอะไรไม่ได้เลยรู้แต่เป็นแท็กซี่มาจากห้างชื่อนี้ๆ เค้าก็บอกว่าถ้างั้นก็ยากและเราก็เกือบสิ้นหวังแล้ว แบบทำไงดีวะ จะร้องไห้ แต่ทันใดนั้นเองเหมือนสวรรค์มาโปรดคุณลุงแกขับรถมาคืนน อยากจะกราบลุงสิบล้านรอบที่เอากลับมาคืน งานนี้โทษใครไม่ได้นอกจากความโง่เง่าของตัวเองล้วนๆบทเรียนชีวิตจริงๆ

            พอเข้าหอมาได้ก็มีปัญหากับการเปิดประตูห้องอีกคือ พยายามเปิดอยู่เป็นชั่วโมงก็เปิดไม่ได้ ดูเป็นการเล่าเรื่องประจานความโง่ตัวเอง555555ต้องไปตามเค้ามาช่วยเปิดสองรอบ รอบสองเค้าก็เริ่มเอือมๆคืนนั้นแบบเอาเรื่องประตูไปฝันด้วย กลัวว่าตลอดเวลาที่อยู่นี่จะเปิดประตูไม่ได้แล้วจะทำไงดีวะ

            พอวันต่อมามิชชั่นของวันนี้คือฝึกเปิดประตู สรุปคือมันเปิดได้ง่ายมากเหมือนรอบแรกๆ มันเป็นแม่เหล็ก เราพยายามผลักมันก่อนปลดล็อคเลยเปิดไม่ได้สักทีกราบใจความโง่ตัวเอง 55555 หลังจากนั้นก็เริ่มมิชชั่นสำรวจเมืองลองนั่งบัสไปมหาลัยดู กะไปเอาเอกสารมาเปิด bank นั่งไปแปปเดียวไปขอbank letter จากมหาลัยเพื่อมายื่นกับ bank จากนั้นเราก็ลองเดินกลับมาแทนนั่งรถบัสไม่ไกลมาก ประมาณสิบห้านาทีจากหอจากนั้นเราก็ไปติดต่อ bank ซึ่งธนาคารที่นี่ไปเปิดบัญชีเลยไม่ได้นะต้องbook appointment ก่อน แล้วค่อยมาเปิดวันที่เค้านัดเราไปเปิดที่ bank of Scotland คือ คนที่ทำเรื่องให้เราใจดีมากชื่อ ben นางดูแลเทคแคดีมากกกก แล้วก็ให้คิวนัดเป็นวันถัดไปได้ไวดี จากนั้นเราก็ไปเดินเที่ยวรอบๆ แล้วก็ค้นพบว่าแหล่งช้อปปิ้งไม่ห่างจากหอเราจริงๆมีสามห้างกะถนนยาวๆ ชื่อ ถนน union street มีร้านตลอดข้างทางคือ ช้อปสนุกแน่ถ้ามีตัง 55555 แล้วก็มีของขายทุกอย่างมีร้านให้เลือกหลายแบบจริงๆ เราก็ไปซื้อของเข้าหอที่ pondland ทุกอย่างหนึ่งปอนด์ และไปสอยของกินของใช้มากมายจาก Morrison ซูปเปอมาเกตใหญ่อารมณ์แม็คโครบ้านเรา แล้วก็เดินไป supermarket จีนด้วยย ของไทยๆเยอะมากกกก แบบอยู่รอดแล้ว

            แล้วเราก็ได้คุยกับรุ่นพี่ในแชทถามเรื่องสมัครงานร้านอาหารไทย เค้าก็แนะนำร้าน เราก็เลยกะว่าพรุ่งนี้ไปเปิด bankแล้วก็จะเลยไปสมัครงานดูเลย