"กล้วยไม้มีดอกช้า ฉันใด
การศึกษาเป็นไป เช่นนั้น
แต่ออกดอกคราวใด งามเด่น
งานสั่งสอนปลูกปั้น เสร็จแล้วแสนงาม"

ประพันธ์โดย มล.ปิ่น มาลากุล
.
.
วันนี้เรารำลึกถึงพระคุณของคุณครูทุกๆท่าน
ท่านอบรมเรามา ให้ เรียน เขียน อ่านได้
ครูคนแรกของเรา คือ พ่อ และ แม่
ท่านเลี้ยงดู สอน อบรม เราทุกสื่งอย่าง
ท่านไม่เหนื่อยเลยที่จะเป็นครู สอนเราในทุกๆวัน

บิลเกตส์ กล่าว่า
"ถ้าคุณอยากให้ลูกคุณเก่ง
คุณต้องหาทางให้ลูกคุณเจอครูที่สุดยอด
ไม่ใช่โรงเรียนที่สุดยอด"

ครู เป็นแสงสว่างของโลก
เป็นผู้ประสิทธิ์ประสาทวิชา
ให้คำชี้แนะ อะไรควรไม่ควร ในการดำรงชีวิต
.
.
ด้วยยุคสมัยที่เปลี่ยนไป
การเรียนรู้มาจากหลายๆมิติ
ไม่จำเป็นต้องมาจากห้องเรียนอย่างเดียว

เราเรียนรู้จากคำแนะนำของญาติมิตร
การค้นหาข้อมูลทาง cyber จาก web ต่างๆ
การค้นหาใน google ที่เราเรียกว่าให้ถามอากู๋กัน

เราจึงต้องฝึกภาษาอังกฤษกัน
เพื่อที่เราจะได้เข้าถึงแหล่งข้อมูลมากมาย
อ่านและเข้าใจเนื้อหาต่างๆ
.
.
วันนี้ เรา post บทความหนึ่งลงใน FB
Page "ภาษาแต้จิ๋วเท่าที่ฉันรู้(จากอาม่า)"
เราต้องเขียนข้อความภาษาแต้จิ๋วด้วย
ซึ่งเรารู้ศัพท์ไม่เยอะ เขียนเท่าที่นึกศัพท์ออก

พี่ๆหลายท่านในกลุ่มมาให้คำแนะนำ
จนเราสามารถแต่งประโยค
ได้สละสลวย และมีความหมายครบถ้วน
เป็นเรื่องที่น่าปลื้มใจมาก

พี่ท่านหนึ่งที่แนะนำมา เขียนมาให้ว่า
"เปรียบเหมือนคุณครูลอยมาจากฟากฟ้า
เข้ามาในโทรศัพท์มือถือเรา
มาตักเตือน มาแนะนำ มาสอนสั่งพวกเรา
ช่างมีใจมากๆ ป็นเรื่องราวดีๆ
ที่พวกเราคิดไม่ถึง ขอบคุณจริงๆ"

เราเองก็ซาบซึ้งใจ ขอตอบไปว่า
"อันความกรุณาปราณี
จะมีใครบังคับก็หาไม่
หลั่งมาเองเหมือนฝนอันชื่นใจ
จากฟากฟ้าสุราลัยสู่แดนดิน"

พระราชนิพนธ์ ล้นเกล้า รัชกาลที่ ๖