Title: While You Were Sleeping

Rating: PG-15

Fandom: DAY6

Categories: M/M

Relationship: Sungjin/Wonpil

Note:

• เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ 21 มกราคม 2560
• ชื่อเรื่องเดิมว่า "ลักหลับ" แต่ความหมายมันไม่ดี romanticise การกระทำที่ sexual harrassment เลยเปลี่ยนชื่อค่ะ

“พี่ชอบวอนพิล”

พรืดดดด

หากนี่เป็นการเปิดเรื่อง ก็เป็นการเปิดเรื่องที่ระทึกใจเหลือเกิน

คิมวอนพิลเพิ่งพ่นน้ำใส่อากาศออกไปหลังจากได้ยินประโยคเมื่อครู่ โชคดีที่มันเป็นอากาศ ไม่ใช่เครื่องดนตรีของเขา หรือของคนอื่นในวง แต่แอบคิดว่าคงดีกว่านี้ถ้าเขาพ่นใส่หน้าคนพูด

“...อะไรนะครับ?”

วอนพิลหันกลับไปถามอย่างสุภาพ ขณะที่พัคซองจินกะพริบตาปริบ ๆ แล้วตอบเสียงจริงจัง

“พี่-ชอบ-วอน-พิล”

“ผมหูฝาดเหรอ?” วอนพิลทำท่าแคะหู “ไม่ใช่ว่าตลอดมาผมเต๊าะพี่จนพี่เกลียดผมไปแล้วหรือไง?”

นึกถึงวีรกรรมที่ตนทำไว้แล้ววอนพิลก็ชักอายตัวเอง เขาหยอดซองจินบ่อยแต่อีกฝ่ายไม่เคยเล่นด้วย หลัง ๆ เลยขี้เกียจหยอดแล้ว หมดพลังในการเล่นมุก ไปหยอดคนอื่นแทนดีกว่า

แต่กำลังจะปรับตัวเข้าหาคนรับมุกใหม่ ๆ ได้ พี่คนนี้ก็ดันมาพูดประโยคเมื่อครู่ขึ้นมา

“พี่ก็ชอบนายมาตลอด เลยไม่ชอบให้นายทำแบบนั้นไง” ซองจินพูดเสียงนุ่ม “มันใจสั่นแปลก ๆ น่ะ”

โอโห

นึกว่าฝันไป

ถ้าวอนพิลตบหน้าตัวเองตอนนี้ อาจจะตื่นมาเจอความจริงที่ว่าพี่หมีก็ยังเป็นพี่หมีที่บ่นเป็นหมีกินผึ้งและไม่เคยรับรู้มุกของเขาเหมือนเดิมก็ได้

แต่ไม่กล้าพอจะตบหน้าตัวเอง กลัวตื่น

ถ้านี่เป็นฝันก็ขออยู่กับมันนาน ๆ หน่อยเถอะ

“พี่ชอบผมจริงเหรอ?”

ซองจินพยักหน้า “จริงสิ”

“พิสูจน์ได้ไหม?”

“พิสูจน์?”

คนเป็นพี่ทำหน้างง วอนพิลยักไหล่ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้น แกล้งมองฟ้ามองดินมองเพดานมองฝ้ามองกำแพงในห้องไปเรื่อยเปื่อย ก่อนใจจะร่วงวูบเมื่อคนที่เคยยืนห่างกันเป็นเมตรจู่ ๆ พุ่งมาประชิด มือหยาบกร้านที่จับคอร์ดกีตาร์อยู่เสมอแนบลงบนแก้มเขาก่อนจะก้มลงมาประทับริมฝีปาก

วอนพิลเบิกตากว้างกับสัมผัสนุ่มนวลนั้น ก่อนมันจะแปรเปลี่ยนเป็นรุนแรงจนเขาตกใจ

.

.

.

แล้วเขาก็ลืมตาขึ้น

สิ่งแรกที่เห็นคือใบหน้าพี่ซองจินที่อยู่ห่างไปราวหนึ่งฝ่ามือ ตัวเขานอนอยู่บนโซฟา หอบหายใจเหมือนวิ่งมาสิบกิโล แต่สิ่งที่เกิดขึ้นมีเพียงความเงียบในห้องซ้อม ที่มีแค่เขากับพี่ซองจินอยู่

วอนพิลกะพริบตาปริบ ๆ มองคนที่อึ้งมองเขา แล้วก็มองเลยไปยังบรรยากาศรอบด้าน

พอแน่ใจแล้วก็ถอนหายใจ

บ้าเอ๊ย

“ฝันเหรอเนี่ย…”

“ฝันว่าอะไรเหรอ?”

คู่กรณีในความฝันถามเขายิ้ม ๆ วอนพิลอยากกลิ้งตัวหนีไปทางอื่น แต่เพิ่งรู้ตัวว่าโดนพี่ซองจินกักไว้ด้วยแขนสองข้าง

เดี๋ยวนะ

“...พี่ทำอะไรอยู่?”

ซองจินเลิกคิ้ว “กำลังจะปลุกนายไง?”

“แล้วทำไม…” ต้องมาใกล้ขนาดนี้วะ?

ประโยคท้ายดังอยู่ในใจ ไม่ทันได้ถามออกไป พอดีประตูห้องซ้อมเปิดออก คนมากันแล้ว

“อะ ซ้อมได้แล้ว พวกนายนี่ช้ากันจัง” ซองจินเรียกทุกคนให้มารวมกัน “จนวอนพิลหลับน้ำลายยืดไปรอบนึงแล้ว”

“ผมไม่ได้น้ำลายยืดสักหน่อย!”

เขาโวยวาย ยกมือขึ้นเช็ดมุมปากเผื่อจะมีคราบน้ำลายอย่างที่อีกฝ่ายบอกจริง ๆ แล้วก็ชะงัก

...รู้สึกแปลก ๆ

“นายนอนยังไงปากบวมเชียว”

ยองฮยอนถามขำ ๆ ตอนที่หันมามองหน้าไปปรับสายเบสไป

วอนพิลเบิกตากว้าง หันมองหน้าหัวหน้าวงที่ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้แล้วก็ปะติดปะต่อเรื่องได้ทั้งหมดทันที

พัค ซอง จิน!!!

FIN

20170123

แล้วก็เปิดเรื่องแยกของ DAY6 จนได้ 555

เรื่องนี้เป็นรีเควสต์จากพี่อ้อ (@DAY6squad) ค่ะ ผลัดกันเขียนซองพิลแหละ

แอบเขียนยากนิดหน่อย ไม่ค่อยได้ตามเดย์เลย 55555 นกบัตรคอนอีก /น้ำตา /ฟังอาเววนไป

ใช้แท็ก #wrd6 นะคะ :-D

แล้วเจอกันค่า

WIRUNYUPHA