Title: July 3

Fandom: GOT7

Relationship: Jackson/Mark

Rating: PG-13

Categories: M/M

Characters: Jackson, Mark, Joey

Note: เหงา ๆ สามกรกฎาที่ 9 ของพวกเรา

ฝนตกอีกแล้ว

ถ้าจะบอกว่าตามคาดก็เป็นไปได้ มาร์คเห็นพยากรณ์อากาศจากหน้าจอคอมพิวเตอร์วางตักของคนที่นอนแผ่บนเตียง ส่วนเขาก็ไม่ต่างกัน ฝังตัวเองลงในผ้าห่มมองท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยเมฆครึ้มจากด้านในห้องนอน

“วันนี้กินไอติมอีกดีไหม”

พอเขาถาม แจ็คสันก็ละสายตาจากจอคอมที่กำลังดูคลิปอะไรสักอย่างมามอง รอยยิ้มขำปรากฏบนดวงหน้าหล่อเหลา ตากลมโตเป็นประกายวิบวับ

“แต่เช้าเลยเหรอ”

“ก็กินพร้อมกัน” มาร์คว่า “ทางนั้นมืดแล้วนี่”

แจ็คสันหันไปมองท้องฟ้าด้านนอก อย่างที่เขาบอก ที่จีนมืดแล้ว

“ชวนพวกเด็ก ๆ ไปกินด้วยสิ”

“อืม”

“แต่ก่อนอื่นเลย มาร์คต้องลุกจากเตียงก่อน”

“ไม่อยากลุกเลย” เขายกผ้าห่มปิดหน้าครึ่งหนึ่ง สายตามองเลยไปยังหน้าต่างด้านนอก “ฝนตก”

“ฝนตกทุกปีเลย”

“อืม”

แต่ปีนี้ไม่ได้อยู่ด้วยกันแฮะ

มาร์คลุกขึ้นมานั่งพิงหัวเตียง เขาวางคอมที่ใช้วิดีโอคอลล์ไว้ที่โต๊ะข้างเตียง เห็นแจ็คสันกำลังรินไวน์ใส่แก้วทรงสูงแล้วก็อดย่นจมูกไม่ได้

“ฉันดื่มตอนนี้คงไม่ดีมั้ง”

“ฉันก็รินให้มาร์คอิจฉาเล่นอยู่นะ”

“จำไว้เลย”

เขาแกล้งพูดกลับถ้อยคำหยอกเย้านั้น นึกคิดถึงสัมผัสของมือหยาบคู่นั้นที่มักวางลงบนไหล่เสมอ หรือกลิ่นไวน์จาง ๆ บนริมฝีปากสีสดของอดีตนักกีฬาหนุ่ม

“อยากอยู่ด้วยกันจัง”

แจ็คสันพึมพำขึ้นมา

เขาจดจ้องแก้วตาสีดำสนิทผ่านสัญญาณภาพที่ไม่ค่อยดีนักของอีกฝ่าย ก่อนจะยกนิ้วก้อยขึ้นมา

“งั้นปีนี้ฉันยังไม่กินไอติม รอกลับไปกินพร้อมกันที่เกาหลี”

“...สัญญาเป็นเด็ก ๆ ไปได้”

“ก็สัญญาแบบเด็ก ๆ นี่มันจริงใจที่สุดแล้วนี่นา”

แจ็คสันส่ายหน้าขำ ๆ แต่ก็ยกมือขึ้นมาบ้าง

“สัญญาแล้วนะ”

“อืม”

ทันใดนั้นเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น เป็นโจอี้ที่เปิดประตูเข้ามา

“กินข้าวได้แล้วมาร์ค อ้าว แจ็คสัน สวัสดีครับ”

น้องชายโบกมือทักทายคนที่อยู่อีกซีกโลก แจ็คสันยิ้มกว้างโบกมือตอบ

“ไปกินข้าวเลยมาร์ค น้องมาตามแล้วเนี่ย ทำไมชอบไม่กินข้าวนัก”

“บ่นจังเลย” เขาทำปากยื่นใส่ แล้วหันไปบอกโจอี้ “เดี๋ยวตามไปนะ”

“โอเค”

โจอี้ปิดประตูลง มาร์คเลยยกจอคอมขึ้นมาวางบนตักตัวเอง

เขาเงียบไปพักหนึ่ง แจ็คสันเลยหันกลับมามองจอ

“เป็นอะไรครับ”

“...เป็นเหมือนทุกทีนั่นแหละ”

“...”

“คิดถึงนะ”

คนฟังยิ้ม

“ฉันก็เหมือนกัน”

เพียงแค่นี้มาร์คก็ยิ้มออกมา

“ไปกินข้าวเถอะ เดี๋ยวปวดท้อง”

แล้วก็เบะปากตอนโดนไล่อีกรอบ

เขาร่ำลากับแจ็คสันแล้วปิดฝาคอมลง พรูลมหายใจออกมายาวเหยียด ฝนด้านนอกยังไม่หยุดตก มาร์ครู้สึกแตกต่างจากทุกที

เขาไม่ได้มองฝนจากหน้าต่างห้องตัวเองมานานมากแล้วจริง ๆ นับตั้งแต่ที่ก้าวออกจากที่นี่ไป

เหลือบมองหน้าจอมือถือที่บอกวันที่ มาร์คก็ยิ้มกับตัวเอง

July 3

เป็นสามกรกฎาคมที่ต่างจากเดิมนิดหน่อย

“ไว้ฉลองตอนกลับไปก็ได้แหละ”

มาร์คสัญญากับตัวเอง เหมือนที่เมื่อครู่เขาเพิ่งคุยกับอีกฝ่ายไป

วันฝนตก กับไอติมอร่อย ๆ นั่นน่ะ

ต้องเป็นกับแจ็คสันนั่นแหละ ถึงจะพิเศษ จะวันที่สามหรือวันที่เท่าไหร่ ขอแค่ได้อยู่ด้วยกัน ก็พิเศษสำหรับเขาที่สุดแล้ว

ชายหนุ่มหยิบมือถือขึ้นมากดส่งข้อความ ก่อนจะเดินออกจากห้องไป

แจ็คสัน

อยู่ด้วยกันอีกปีแล้วนะ (ถึงจะคนละที่ก็เถอะ)

คิดถึงเสมอ

มาร์ค

FIN

200702

ใช่ ฉันคิดถึง!!!!!!!