No Need to Protect Me

A Tribute to Vincenzo

การมีคนรักเป็นคนในโลกมืด ทำให้หลายครั้งเขาก็ทำตัวไม่ถูกสักเท่าไหร่

แต่ทุกครั้งที่ทำหน้าลำบากใจที่จะอธิบาย คนรักของเขาก็จะทำเพียงยิ้มรับ ยื่นมือขาวผ่องมาลูบหน้าเขาเบา ๆ พร้อมกับโน้มใบหน้างดงามราวกับภาพวาดนั้นเข้ามาใกล้ ส่งเสียงกระซิบให้ได้สัมผัสลมหายใจอุ่นผะแผ่วที่ใบหู

“ทำตัวปกติเถอะครับ ไม่มีอะไรต้องกังวลหรอก”

คนรักอาจคิดว่าเขากลัวการก้าวเข้าสู่โลกฝั่งนั้น แต่ความจริงแล้วไม่เลย เขากลัวการสูญเสียคนรักไปต่างหาก

โลกที่คนรักของเขาเกิดและเติบโตขึ้นมานั้นแสนอันตรายและน่ากลัว มีมือที่มองไม่เห็นพร้อมจะปลิดลมหายใจของคนในโลกนั้นกันอยู่เสมอ แม้คนรักจะบอกเขาอยู่บ่อย ๆ ว่าตัวเองอยู่ในจุดที่ไม่มีใครทำอะไรได้ เขาก็ยังกังวลมากอยู่ดี

เขาที่เป็นถึงประธานบริษัทยักษ์ใหญ่ มีอำนาจ มีทรัพย์สินในมือมากมาย ราวกับพระราชาในโลกทุนนิยม กลับรู้สึกหวั่นเกรงทุกครั้งที่คนรักบอกว่าต้องออกไปจัดการธุระของตนเอง

“ผมปกป้องคุณตลอดไม่ได้หรอกนะ”

ครั้งหนึ่งเขาเคยพลั้งปากพูดออกไปเช่นนั้น

คนรักของเขาแย้มยิ้ม นัยน์ตาสีน้ำหมึกพราวระยับเหมือนท้องฟ้ายามค่ำคืนที่มีดวงดาวมากมายอัดแน่นอยู่ในนั้น กลีบปากสีแดงตัดกับผิวขาวจัดทำให้นึกถึงตัวละครในนิทานชื่อดังอย่างสโนไวท์ คนรักของเขาเป็นเช่นนั้นเลย

เว้นเสียแต่ว่าเป็นสโนไวท์ที่มือเปื้อนเลือดไปเสียหน่อย

“ไม่จำเป็นเลย ที่รัก” คนรักว่าพร้อมกับแรงกระชากเนกไทบนคอเบา ๆ ให้เขาเซเข้าไปใกล้เล็กน้อย ริมฝีปากสีสดคู่นั้นประทับแผ่วเบาเหมือนกลีบดอกไม้ที่สัมผัสที่ข้างแก้ม เมื่อผละออกก็เอ่ยต่อด้วยแววตาราวกับมองเด็กชายคนหนึ่ง

“คุณก็รู้ว่าไม่จำเป็นเลย ผมปกป้องตัวเองได้เสมอ และปกป้องคุณได้ด้วย”

คำพูดนั้นมักทำให้เขายิ้มเสมอ

คนรักของเขาก็เป็นแบบนี้ งดงามราวภาพวาด สูงส่งราวกับเทพ แต่เป็นเทพสงครามที่มือข้างหนึ่งถือปืน อีกข้างถือดาบ ไม่จำเป็นต้องมีโล่เพราะแค่สองอย่างนั้นและความสามารถอันล้นเหลือก็ถล่มศัตรูให้ราบเป็นหน้ากลองได้

ก็คนรักของเขา เป็นมาเฟียนี่นา

เพราะอย่างนั้น ถึงจะห่วงอยู่บ้าง แต่เขาก็รู้ดีว่า ไม่ว่าอย่างไร คนรักก็จะกลับมาอยู่ข้างกายเขาเสมอ

เช่นที่เป็นมาตลอด

FIN

210425

อยากเขียนอะไรสักอย่างเฉย ๆ เพราะแพ้คุณทนายมาเฟียมาก T-T แล้วซีรีส์ก็ชอบขายโบรแมนซ์เหลือเกิน หน็อยแน่