350 words
#เนี่ยวอ๋งกับกิ้ม
note : คุณเราเด๋อมาก เราแต่งผิดวันอะ ฮือ 555
แต่สุดท้ายก็แต่งเสร็จค่ะ *ไหว้รอบทิศ*
ตอนแรกจะแต่งเป็น Trabble แต่มันเกินมาห้าสิบคำ หยวนๆ หน่อยนะคะ 555
ในส่วนของการสั่งกาแฟ ข้ามขั้นตอนไปบ้าง ก็ขออภัยนะคะ ขอยาดรวบรัด แหะๆ
“Grande Iced Caramel Macchiato”
“เพิ่มไซรัปไหมครับ”
“ไม่ครับ”
ดาเนียลลอบมองดาวสามดวงบนแก้มของคุณบาริสต้าที่ยังคงเปล่งประกายเหมือนทุกวัน
“ขอทราบชื่อคุณลูกค้าด้วยครับ”
“ดานิค”
“ขอบคุณมากครับ” คุณบาริสต้าค้อมตัวขอบคุณลูกค้าด้วยรอยยิ้ม ดาเนียลหาที่ว่างๆ ในร้าน ก่อนจะหย่อนก้นนั่ง
คุณบาริสต้าหลังเคานท์เตอร์ทำงานขยันขันแข็งและเต็มที่ จนอดจะชื่นชมไม่ได้
ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่เหมือนกันที่คังดาเนียลตกหลุมรักคาราเมลมัคคิอาโต้ของร้านกาแฟแห่งนี้
อาจเป็นตอนที่เขาเห็นลายมือขยุกขยิกที่ข้างแก้ว หรือไม่ก็ตอนที่เห็นคุณบาริสต้าคนนั้นยิ้มตาหยีให้เขา
“Grande Iced Caramel Macchiato”
“เพิ่มไซรัปไหมครับ”
“ไม่ครับ”
บทสนทนาเดิมๆ ที่เกิดขึ้นหลายวันมานี้ ไม่ได้ทำให้ดาเนียลเบื่อหน่าย มันยิ่งทำให้เขาอยากมาบ่อยขึ้น – เพื่อให้คุณบาริสต้าจำชื่อของเขาได้บ้าง
“ขอทราบชื่อด้วยครับ”
“ดานิค”
“ขอบคุณมากๆ ครับ” รอยยิ้มแบบเดิมเหมือนเมื่อวันก่อนถูกส่งมาให้เขา รสหวานของคาราเมลยิ่งหวานเข้าไปเมื่อเขานึกถึงรอยยิ้มนั้น
ทำไมถึงเหมือนคาราเมลได้มากขนาดนั้นกันนะ
“Grande Iced Caramel Macchiato”
“เพิ่มไซรัปไหมครับ”
“ไม่ครับ”
เหมือนเมื่อวาน และวันก่อนๆ เมนูเดิม กับบาริสต้าคนเดิม และหัวใจที่สั่นเหมือนแผ่นดินไหว
“ขอทราบชื่อคุณลูกค้าด้วยครับ”
“ดานิค”
“ขอบคุณมากครับ” บนแก้วมีข้อความเพิ่มเติมบอกว่า ‘ขอให้เป็นวันที่ดี’ ดาเนียลคิดอะไรไม่ออกนอกจากคำว่าน่ารัก
เมนูเดิมแต่วันนี้พิเศษนิดหน่อย คุณบาริสต้าไม่ถามชื่อ และข้างแก้วบอกว่า
‘Danik. ขอให้เป็นวันที่ดีอีกวันหนึ่งครับ’
ดาเนียลกลั้นยิ้มไม่อยู่ เพื่อนๆ เอ่ยแซวกันเป็นแถว เพราะนึกว่าเขาไปตกหลุมรักสาวที่ไหน แต่เขาเพียงแค่ยิ้มให้กับความน่ารักของคุณบาริสต้าคนนั้น ที่บนเสื้อมีป้ายชื่อ ‘Ong Seongwu’ ติดเอาไว้
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in