ฆาตกรไร้เงา 

โดย โยโคมิโซ เซซิ

สนพ. Talent One

ผู้แปล บุษบา บรรจงมณี 

“ฆาตกรไร้เงา” โดยโยโคมิโซเซซิ ผู้แต่งซีรีส์คินดะอิจิยอดนักสืบ  (ที่มีการเอาไปแต่งเป็นเรื่องราวของรุ่นหลานโดยนักเขียนการ์ตูนท่านอื่น ชื่อเรื่อง คินดะอิจิกับปริศนาฆาตกรรม เจ้าของวลีเด็ดที่ว่า“ขอเอาชื่อปู่เป็นเดิมพัน”)

ชื่อของผู้เขียนก็เป็นเครื่องการันตีชั้นดีว่างานเขียนชิ้นนี้เป็นแนวสืบสวน ฉากหลังอยู่ในญี่ปุ่นช่วงหลังสงครามโลกครั้งที่สองเช่นเคย แต่ไม่ได้มีตัวละครนักสืบเป็นคินดะอิจิโคสุเกะแต่อย่างใด

        บรรยากาศและโทนเรื่องยังมาในแนวทางเดิมของอาจารย์เซซิ ถ้าผู้อ่านที่เคยอ่านเรื่องอื่นๆของคินดะอิจิมาก่อนก็พอจะรู้แนวทางดี คือตัวละครเอก (ผม) เดินทางไปยังสถานที่แห่งหนึ่ง (ต้องมีบรรยากาศลึกลับและอึมครึม) ต้องมีอันได้เกี่ยวพันกับสาวงามและความลับของตระกูลที่แอบซ่อนมานาน ลางร้ายก่อนเหตุการณ์ปรากฏ ในที่สุดก็เกิดเหตุฆาตกรรมสยดสยองขึ้น และคลี่คลายลงได้ด้วยฝีมือของยอดนักสืบในตอนท้าย ซึ่งเรื่องนี้ก็ดำเนินไปในแนวทางเดียวกับที่ว่า

         เรื่องประเดิมด้วยการเดินทางของตัวเอกกับเพื่อนไปที่พักตากอากาศกลางทะเลสาบ ระหว่างทางก็เกิดเหตุที่เป็นเหมือนลางร้ายเป็นระยะๆ ได้รู้จักกับเจ้าของคฤหาสน์ลึกลับที่มาตั้งอยู่ริมทะเลสาบด้วยเหตุผลไม่ชอบมาพากล รวมทั้งได้พบเจอกับ “ชินจุโร” หนุ่มน้อยรูปงามปริศนาซึ่งมีที่มาไม่แน่ชัด 

และแล้วในเย็นวันหนึ่งก็ได้เกิดเหตุฆาตกรรมขึ้น โดยฝีมือของชินจุโรนั่นเอง

     เนื้อเรื่องจะแบ่งเป็นสามพาร์ทใหญ่ๆ ช่วงแรกคือเกริ่นนำเหตุฆาตกรรมที่ริมทะเลสาบ ช่วงที่สองจะเป็นฉากในโตเกียว สถานที่เกิดเหตุฆาตกรรมครั้งที่สอง และช่วงสุดท้ายคือช่วงคลี่คลายคดี โดยมีตัวละครนักสืบโผล่เข้ามาให้ความช่วยเหลือก่อนจบเรื่องราว

       เรียกว่าเป็นนิยายตามขนบของผู้แต่งเป้ะๆ แทบจะไม่มีอะไรแปลกใหม่จากซีรีส์คินดะอิจิ แต่ก็พอจะมีจุดที่น่าสนใจอยู่บ้าง

         เรื่องแรกคือตัวละคร“ชินจุโร” ที่ถูกบรรยายไว้ว่าเป็นฆาตกรต่อเนื่องใจโหดที่มีใบหน้าสวยงามเหมือนสตรี ตรงจุดนี้ให้กลิ่นอายเหมือนนิยายของเอโดงาวะรัมโปนิดหน่อย (นิยายของรัมโปจะชอบมีความวายปนๆบ้าง เอาตัวละครหนุ่มน้อยหน้าสวยมามีเอี่ยวด้วยบ้าง ซึ่งก็ไม่แปลกถ้าเซชิจะได้อิทธิพลของรัมโปมา เพราะสองคนนี้ก็รู้จักกันดี ) เป็นการบอกกับผู้อ่านแบบไม่กั๊กตั้งแต่แรกแล้วว่าใครคือคนร้าย เนื้อหาที่ตามมาเลยเป็นการตามติดชีวิตชินจุโร รอดูผลการฆาตกรรมซะมากกว่า แต่ก็โปรยเงื่อนงำความน่าสงสัยเรื่องที่ไปที่มาของตัวละครนี้ไปเรื่อยๆ

        จุดที่สองเป็นเรื่องหลังการเฉลยคดีไปแล้ว ซึ่งก็จะนับว่าเป็นจุดหักมุมของเรื่อง คือตัวคนร้ายและคดีฆาตกรรมไม่ได้เป็นอย่างที่เห็นตั้งแต่แรก แต่มีการวางแผนซ้อนแผนลึกลงไปอีกขั้นหนึ่ง และตัวคนร้ายที่แท้จริงรวมทั้งการวางแผนของคนร้ายก็เป็นจุดที่ทำให้เรื่องมีเอกลักษณ์แตกต่างจากเรื่องอื่นๆของเซซิได้บ้าง

          จุดที่สามเป็นความชอบส่วนตั๊วส่วนตัว คือชอบที่บรรยายเกี่ยวกับศีรษะโชกเลือดของนักบุญโยฮัน แล้วโยงไปหาบทประพันธ์เรื่องนางบาปซาโลเม อันนี้เพิ่งรู้เหมือนกันว่าออสการ์ ไวล์เคยแต่งบทละครเวทีเรื่องนี้เอาไว้ด้วย

         ส่วนตัวค่อนข้างเฉยๆกับเล่มนี้ ด้วยความที่มันซ้ำโทนกับเรื่องอื่นเอามากๆ และคดีก็ไม่ได้เดายากสักเท่าไหร่ (แฟนเดนตายของคุณลุงคินดะคงจะเริ่มเดาได้บ้างตั้งแต่แรก) ตัวนักสืบที่มาช่วยก็ไม่มีที่มาที่ไปอยู่ๆก็โผล่มา แถมไม่ใช่คินดะอิจิที่รู้จักกันดีด้วย บทเลยจืดลงไปมาก ชอบตรงจุดเดียวคือตัวละครชินจุโรทั้งที่มาที่ไปของตัวละคร และการสร้างภาพให้ตัวละครนี้กลายเป็นแพะรับบาปของเรื่องได้น่าสนใจ

         นอกจากคดีฆาตกรไร้เงาแล้วยังมีเรื่องสั้นอีกเรื่องแถมท้าย เกี่ยวกับฉากกั้นห้องรูปผู้หญิงกับนกยูง ที่ออกไปเชิงเหนือธรรมชาติปนกับสืบสวนนิดๆ กลายเป็นว่าชอบเรื่องสั้นมากกว่าแฮะ

        ให้ 7 /  10