i.
ผมชอบคราบลิปสติกสีแดงบนแก้วเซรามิกสีขาว
มันเป็นสีแดงแปลกประหลาด
ลิปสติกของคุณ...
ราวกับมันถูกแต้มลงบนขอบแก้วอย่างจงใจ
 
นิ้วของผมลูบวนที่รอยนั่นยามทำความสะอาด
นึกไปถึงริมฝีปากอิ่มที่ลิปสติกสีแดงนี้เคยทาบอยู่
“อ่า...”
 
คุณนั่งไขว้ห้างตอนแต้มสีแดงบนริมฝีปาก
ลากมือไปตามรูปปากอย่างประณีต
ชื่นชมผลงานตัวเองผ่านกระจกพกในมือ
 
คืนนั้นท้องฟ้าคำรามอย่างน่ากลัว
คุณนั่งอยู่บริเวณที่สูบบุหรี่
ยังไม่ถึงเวลาปิดร้าน
บุหรี่หมดมวนและลูกค้าหมดร้านในที่สุด
ริมฝีปากของคุณคงทิ้งรอยลิปสติกสีแดงไว้เช่นกัน
 
ผมจะไปเก็บมัน
 
ผมคิด และได้แต่คิด
คุณเดินมาที่เคาน์เตอร์บาร์ บุกรุกมาถึงบริเวณอ่างล้างจาน
ผมล้างฟองออกจากแก้วกาแฟและหันไปมองอย่างที่คิดว่าสุภาพ
ราวกับจะพูดบางอย่าง คุณเผยอปากออก
ก่อนจะเปลี่ยนเป็นเหยียดยิ้ม
เดินหน้าครึ่งก้าว และวางมือที่ลำคอของตัวเอง
 
“ไปดูหนังรอบดึกกันมั้ยคะ”
 

ii.
หนังรอบดึกที่ว่าฉายที่ห้องพักของคุณ
ไวน์แดงถูกรินใส่แก้วสำหรับไวน์แดง
แชมเปญถูกริมใส่แก้วสำหรับแชมเปญ
คุณส่งให้ผมแก้วหนึ่ง
แก้วสำหรับไวน์แดง

ราวกับรู้ใจ
 
หนังถูกฉายไปบนกำแพงขาว
ผมไม่ค่อยมีสมาธิกับมันนัก
สายตาจับจ้องที่แก้วใสทรงสูงที่รอยลิปสติกประทับอยู่
คุณมองออก และคงมองออกนานแล้ว
 
“ชอบมากเลยสินะคะ”
 
เมื่อผมยอมรับว่าหลงใหล
คุณจึงบอกว่าจะให้ผมได้ครอบครองมันตลอดไป

iii.
“...ทีนี้ลองเม้มปากดู”
คุณนั่งคร่อมตักตอนแต้มริมฝีปากของผมให้ด้วยสีแดง
เอียงคอไปข้างหนึ่งเพื่อมวยผมขึ้น
ผมประทับตราสีแดงนั้นบนลำคอระหง
 
“ชอบสีนี้”
 
ผิวของคุณขาวเกือบเทียบได้กับแก้วเซรามิกที่ร้านกาแฟ
สีแดงตัดกับสีขาวบนตัวของคุณ
ผมบดขยี้รุนแรง
สีแดงแปดเปื้อนไปทุกที่
แม้แต่อวัยวะที่ว่าต่ำที่สุดหรือลึกลับที่สุด
 

“อ๊ะ...”
 
เกี่ยวกระหวัด
กอดรัด 
และสอดแทรก
 
คุณมีความสุขจนร้องไห้
 

iv.
ในทีแรกนั้นผมคิดว่าเราไปด้วยกันได้ดี
ผมเพิ่งมาตระหนักได้ว่ามันไม่ใช่
เราไม่ไปด้วยกันได้ดีต่างหาก
 
เราไม่ได้เจอกันบ่อยอย่างคู่รักอื่นๆ
ไม่ได้คุยหรือติดต่อกันทุกวัน
เรามักนัดเจอกันอย่างเพื่อนเก่าและนั่งคุยถึงเรื่องที่ต่างคนต่างได้เจอมา
 
หนังสือที่อ่าน
เพลงกำลังที่ฟัง
หนังที่ได้ดู

คุณไม่ใช่คนช่างพูด แต่เป็นคนคุยเก่ง
เพียงผมเอ่ยปากถามว่าช่วงนี้คุณทำอะไรอยู่บ้าง
คุณก็ทำให้เดตนั้นของเราสมบูรณ์ได้แล้ว
 

เราสนุกที่ได้พูดคุยและเดินจับมือกันนานๆ ครั้ง
การได้เห็นหน้ากันและกันด้วยความรู้สึกคิดถึงทำให้ทุกเดตคือเรื่องวิเศษ

เราต่างไม่ชอบที่จะต้องอยู่หรือเดินทางกับคนอื่น

คุณชอบงานเอกสารหลังโต๊ะทำงาน

ผมชอบการชงเครื่องดื่มและล้างภาชนะที่ใส่มันอย่างพิถีพิถัน

 
เราไม่ชอบอยู่ด้วยกัน
เราชอบใช้เวลาอยู่ด้วย
 
เราชอบสิ่งต่างๆ เหมือนและไม่เหมือนกันมากมาย

แต่เหนือสิ่งอื่นใด
 
 
 
คือเราชอบกัน
 

จบ.