เมื่อโลกล่มสลาย ป่าหิมพานต์ถูกทำลายล้างด้วยมหาอัคคี เทพ อสูร สิ่งมีชีวิตจากป่าหิมพานต์และมนุษย์ ต้องร่วมมือกันสร้างโลกใหม่ขึ้นมาเพื่อความอยู่รอด โลกใหม่ในนาม'นวหิมพานต์'

ปาราวตีเทวี...อสุรีผู้ประกาศตัวเป็นศัตรูกับเทพอย่างเปิดเผย น้องสาวคนเล็กของปราสาทอสูร คนสวนของปราสาทผู้เปี่ยมไปด้วยชีวิตชีวา ความสดใส และความงามประหนึ่งดอกกลว้ยไม้ป่า

ทว่าใต้ความงามสดใสคือความลับมืดดำที่เลวร้าย ปาราวตีไม่รู้ว่าสิ่งที่หล่อนทำคือคำพรหรือคำสาป รู้เพียงว่าความลับนั้น จะทำให้หล่อนอยู่อย่างโดดเดี่ยวไปตลอดชีวิต

ศิวนฤบดี...บรเทพผู้เย็นชาและมารยาทงามเสมอ เทพีทั่วนวหิมพานต์ขนานนามเขาว่า 'หัวใจศิลา' เพราะเขาเย็นชาเหมือนศิลา ไม่เคยสนใจเทพีใด

ทว่าผู้ใดจะรู้ บรเทพไร้หัวใจเพราะเขามอบมันให้อสุรีนางหนึ่งไปจนสิ้นแล้ว

ในวิกฤตยังมีโอกาส

ในสถานการณ์ที่เลวร้ายยังมีเรื่องที่งดงามเช่นกัน เมื่อหนึ่งอสุรีหนึ่งเทพถูกลักพาไปยังเกาะเมืองอกแตก...เกาะต้องห้ามที่ทำให้ทั้งเทะและอสูรผู้เหยียบย่างลงไป เสื่อมทั้งพลังและอำนาจมนตร์ หนำซ้ำยังถูกตามไล่ล่าจากศัตรูเก่า ราชันเทพและอสุรีผู้ชังเทพจะต้องร่วมมือกันเอาชีวิตรอด แต่หัวใจจะรอดหรือไม่นั้น... นี่คือปัญหา

เอนทรี่ก่อนหน้านี้รีวิว ทุติยอสูรไปค่ะ ก่อนหน้านี้เมื่อนานมากแล้วเคยรีวิว ตรีเนตรทิพย์ไป เนื่องจากเราใจร้อน ตอนจบของทุติยะอสูรค่อนข้างตัดฉึบมาก เราเลยข้ามเพชรรากษสมาอ่านเอกเทพเลยค่ะ

เรื่องนี้เราเคยพูดเอาไว้ตั้งแต่ตอนรีวิวตรีเนตรทิพย์แล้วว่า อยากอ่านเรื่องของคู่นี้ก็คือคู่ของ ปารวาตีเทวีกับบรเทพนั่นเองค่ะ พอมาอ่านจริงๆ รู้สึกไม่ค่อยเหมือนที่คิดไว้เท่าไหร่

คือตอนแรกปูมาว่าบรเทพเย็นชามากใช่มั้ยคะ ก็นึกว่าบรเทพจะมาสายเจ้าชายน้ำแข็ง แต่เปล่าเลย มาสายคุณชายผู้อ่อนโยน คะขาทุกคำ วตีคะ พี่ว่าอย่างนั้นอย่างนี้ วตีขา คือน่ารักมากก มีความคลั่งรัก บรเทพเองก็รักปาราวตีเทวีมาตั้งหลายปีแล้วด้วย ตามประสาพรของบรที่ถ้าเกิดเจอเทวีจะรู้ทันทีว่าเป็นคู่ของตัวเอง

รู้สึกว่าเรื่องนี้เน้นโรแมนติกมาก แบบพลอตมันก็เอื้อด้วย เป็นแบบหนุ่มสาวไปติดอยู่ในสถานการณ์ที่ต้องอยู่ด้วยกันสองคน พึ่งพากัน อีเว้นประเภทติดเกาะ หลงป่า พักกระท่อม ฝนตกอะไรทำนองนี้ คือมาครบ รวมๆเราว่าโรแมนติกกว่าทุติยอสูรนะคะ

ในส่วนของพลอตคิดว่าพลอตหลักคงจะจบที่เล่มนี้แล้ว เพราะว่าตัวร้ายถูกจับได้ไปแล้ว แต่เราก็คงตามอ่านเล่มอื่นของเซตนี้ต่อไปค่ะ เรารู้สึกว่าถ้าเทียบกันระหว่างงานของอลินากับงานกิ่งฉัตรในช่วงเวลาเดียวๆกัน เราชอบงานที่เขียนในนามปากกาของอลินามากกว่า หลังๆเราอ่านกิ่งฉัตรไม่ค่อยถูกใจเท่าไหร่ แต่พอเบนเข็มมาเป็นสายแฟนตาซีแบบนี้ก็ดูมีสีสันขึ้นมากค่ะ

เราแอบคิดว่าตอนจบมันแอบขมวดเร็วไปนิดนึงอะ คือภายในไม่กี่หน้าก็ล้มตัวร้ายที่สร้างความวุ่นวายมาตลอดหลายสิบปีได้แล้ว แล้วก็มีความค่อนข้างเดาได้ แบบรู้อยู่แล้วว่าแสงสุรีย์ต้องเป็นคีย์ที่ทำให้รู้ตัวโภควินทร์แน่เลย ก็รู้สึกว่าจุดไคลแมกซ์ไม่ค่อยพีคค่ะ แต่ถึงอย่างนั้นโดยรวมๆเราก็นับว่าชอบ แล้วก็ค่อนข้างน่ารักดีค่ะ ชอบทั้งพระเอกนางเอกค่ะ