"อะไร"

"เปล่า"

"..."

"..มึง"

"..."

"มึงงง"

"อะไรวะ"

"กูพยายามคิดว่าเรียบเรียงยังไง"

"อะไร"

"คำพูด"

"พูดมาอย่างที่คิดนั่นแหละ"

"อ่า"

"เสียเวลากูมานั่งตีความไร้สาระอีก"

"ใจร้าย"

"ก็รู้นิ"

"กูคิดว่ากูเหมือน-กูรู้สึกเหมือนตัวเป็นจิ๊กซอว์ไม่ลงล็อก"

"..."

"แบบ ทำไมกูคิดไม่เหมือนเพื่อน ทำไมกูถึงแปลกตลอดเวลา"

"มึงรู้ได้ไง"

"ก็เซ้นส์..."

"แค่นั้น?"

"ไม่ได้เหรอวะ ก็มันรู้สึกจริงๆ นี่หว่า มันแบบ ทำไมกูถึงคิดอะไรสวนทางคนอื่นไปหมด"

"สมองมึงอ่ะ จะไปเหมือนคนอื่นได้ไง"

"ชม?"

"ด่า"

"โหย ใจร้ายสัสเพื่อนกู"

"ก็โง่อ่ะ คนทุกคนมันก็ต้องมีอะไรที่ไม่เหมือนคนอื่นอยู่แล้วป่ะวะ"

"แต่มันจะรู้สึกแปลกแยกขนาดนี้ไม่ได้ป่ะวะ"

"แล้วทำไมจะไม่ได้"

"..."

"ก็ไม่ผิดนี่"

"..."

"ตราบใดที่มึงยังไม่เหี้ยแบบไอ้เหี้ยหัวหงอกพุงพลุ้ยพวกนั้น"

"ซี้ด"

"..."

"ก็จริงของมึงนะ"

"..."

"แต่กูก็ห้ามตัวเองคิดหรือรู้สึกไม่ได้นี่หว่า"

"กูก็ห้ามมึงไม่ได้หรอก"

"มึงงงง"

"จริง กูยังห้ามตัวเองไม่ได้เลย"

"มึงมีโมเม้นท์นั้นด้วยเหรอ"

"กูก็คนมั้ย"

"ไม่รู้สิ"

"สาบาน อยู่ใกล้ๆ จานในมือจะฟาดปากมึง"

"แล้วมึงทำยังไง"

"ยอมรับมัน"

"ง่ายขนาดนั้นเลย"

"ไม่ ยากมาก"

"เอ้า"

"กูไม่รู้คนอื่นมีวิธียังไง แต่กูพยายามยอมรับมัน ยอมรับว่านั่นคือส่วนนึงของกู แล้วกูก็ทำอะไรกับมันไม่ได้ด้วย"

"มึงเคยร้องไห้เพราะอะไรแบบนี้มั้ย"

"ทำไมอยากรู้"

"เพราะกูเคย และกำลังเป็น"

"..."

"มึงเคยรู้สึกเหนื่อยมั้ยวะ"

"เคยสิ"

"แล้วมึงทำไง"

"มองอะไรที่เจริญหูเจริญตา เปิดเพลงดังๆ บางทีก็ปิดไฟในห้อง นอนมองฟ้ากลางคืนเงียบๆ"

"กูควรทำอะไรดี"

"มึงทำอะไรแล้วรู้สึกหัวเบาๆ บ้าง ทำสิ่งนั้นแหละ"

"เย็ด?"

"จัญไรเสมอต้นเสมอปลาย"

"จริงๆ นะมึง มึงไม่รู้สึกเหรอ หัวเบา ตัวเบา"

"แค่นี้นะ ไม่อยากฟังเรื่องเสียว"

"ฟังแค่นี้เสียวเหรอวะ โหยยย"

"เสียวจะอ้วก"

...