"..."

ไม่มีเสียงตอบรับจากปลายสาย คงเป็นเพราะนอร์แมนเผลอพนักหน้าโดยที่ลืมไปว่าตอนนี้พวกเขากำลังโทรคุยกันอยู่

เขาหรี่เสียงของแอลตัน จอร์นในวิทยุลง เผลอนวดระหว่างคิ้วอย่างลืมตัวว่าอีกคนก็ไม่เห็นเช่นกัน

อันที่จริงเขาไม่แปลกใจเท่าไหร่ที่นอร์แมนจะเป็นเกย์ ต่อให้อีกคนไม่เคยพูดอะไรเลยเขาก็ไม่แปลกใจอยู่ดี ที่ทำให้แปลกคือพี่ชายคนนั้นมีแฟนเสียมากกว่า

ต้องยอมรับว่าช่วงหนึ่งถึงสองเดือนหลังรู้ตัวว่าตัวเองเป็นเกย์เขาก็คิดว่าตัวเองรักผูชายสองคน คนหนึ่งคือชายที่บาร์คืนนั้น ส่วนคนที่สองคือนอร์แมน แต่นั่นเป็นเรื่องเมื่อนานมากๆมาแล้วก่อนที่เขาจะเข้าว่าที่ตัวเองรู้สึกแบบนั้นเป็นเพราะแค่พวกเขาเป็นเกย์เหมือนกัน

"พี่เล่าให้เขาฟังแค่ไหน?"

"...เยอะ" มีเสียงหัวเราะแห้งๆตามมา

"แล้วพี่...ยังไม่ได้เลิกกับเขาใช่รึเปล่า"

บทสนทนาดำเนินต่อไปเรื่อยๆ เขาหลับตาฟัง อย่างน้อยแบบนี้ก็ทำให้เขานึกออกว่านอร์แมนกำลังทำหน้าแบบไหนอยู่

นอร์แมน-อีไลม์ สมิธ