เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
รีวิวเว้ย (2)Chaitawat Marc Seephongsai
พักให้ไหว...ค่อยไปต่อ By นีน่า คิม แปล ธัชชา ธีรปกรณ์ชัย
  • รีวิวเว้ย (829) "สุขภาพกายวิกฤติ สุขภาพจิตโคม่า" โดยเฉพาะในวันที่ตัวเลขจำนวนผู้ติดเชื้ออันเกิดจากการระบาดของโควิด-19 ที่รัฐบาลไทยไม่สามารถควบคุมได้พุ่งสูงขึ้นจนน่าตกใจทั้งตัวเลขของผู้ติดเชื้อและตัวเลขของผู้เสียชีวิต (25/7/64) จำนวนผู้ติดเชื้ออยู่ที่ 15,335 และจำนวนผู้ติดเชื้ออยู่ที่ 129 คน และดูจากแนวโน้มของตัวเลขมันน่าจะเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องแบบกราฟกราฟเอกซ์โพเนนเชียล ที่มีแต่จะขึ้น ๆๆๆๆ และยังไม่รู้จะว่าจะเจอจุดคงที่และลดลงตอนไหน ในเมื่อการบริการจัดการและควบคุมโรคยังไม่สามารถทำได้อย่างมีประสิทธิภาพ และวัคซีน "ที่ดี" ยังไม่ถูกนำเข้ามาใช้ในประเทศในฐานะของเครื่องมือในการควบคุมและป้องกันการระบาดของโรคระบาดโควิด-19 คงปฏิเสธไม่ได้ว่าเหตุการณ์การระบาดของโควิด-19 ส่งผลให้คนเกิน "ความเศร้า" ที่หลายครั้งมันพัฒนาไปจนกลายเป็น "โรคซึมเศร้า" หรือบางครั้งมันอาจจะยังไปไม่ถึงการเป็นโรคหากแต่วนเวียนอยู่ในรูปของ "ความเศร้า" ที่บั่นทอนการใช้ชีวิตประจำวันของคนเรา และในประเทศไทยเองก็ดูวนเวียนอยู่ในวงจรของความเศร้าอันเกิดจากผลโดยตรงของการระบาดของโควิด-19 ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าวงจรความเศร้าในช่วงเวลานี้ของคนไทยมี "รัฐบาลที่ล้มเหลว" ในการจัดการโรคระบาดเป็นต้นเหตุแห่งความเศร้าและความสุญเสีย
    หนังสือ : พักให้ไหว...ค่อยไปต่อ
    โดย : นีน่า คิม แปล ธัชชา ธีรปกรณ์ชัย
    จำนวน : 288 หน้า
    ราคา : 225 บาท

    "พักให้ไหว...ค่อยไปต่อ" หนังสือในลักษณะของการ์ตูน เรื่องสั้นและความเรียง ในรูปแบบของบันทึกความทรงจำและเรื่องเล่าผ่านความรู้สึกของผู้เขียน ที่ว่าด้วยเรื่องของ "ชีวิต" ที่ต้องเผชิญกับความเศร้า ความเหงา และความทรงจำของการสูญเสีย ที่ผู้เขียนต้องเผชิญและต้องปรับตัวเพื่อรับมือกับมัน และยอนกลับไปมองมันในช่วงเวลาต่าง ๆ ของชีวิตที่ผ่านมาของผู้เขียน

    นอกจากนั้น "พักให้ไหว...ค่อยไปต่อ" ยังบอกให้เราลองย้อนกลับไปมองชีวิตของตัวเองในช่วงที่ผ่านมา ว่าช่วงเวลาเหล่านั้นส่งผล หรือเป็นต้นทางของการสร้างความรู้สึกเศร้าของเราหรือเปล่า (?) และถ้าใช่เราจะรับมือกับมันอย่างไร แล้วถ้าเรารับมือกับมันไม่ได้เราควรทำอย่างไร ควรที่จะรับมือและอยู่ร่วมกับมันอย่างไรดี ซึ่งในท้ายที่สุดแล้วเนื้อหาและเรื่องเล่าต่าง ๆ ใน "พักให้ไหว...ค่อยไปต่อ" คือการบอกให้เราเรียนรู้ และทำความเข้าใจกับมันตามชื่อของหนังสือเล่มนี้ความเศร้าและความทุกข์ในท้ายที่สุดแล้วเมื่อเราต้องเผชิญกับมันหากทำอะไรกับมันได้ไม่มากไปกว่านั้นเราก็แค่ "พักให้ไหว...ค่อยไปต่อ"

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in