รีวิวเว้ย (573) "ในทุก ๆ ความสูญเสียมันมักจะทิ้งอะไรบางอย่างไว้ให้เราเสมอ" ข้อความดังกล่าวปรากฎอยู่ในหนังสือเล่มหนึ่งที่ตัวเราเองก็จำได้ไม่แน่ชัดว่ามันคือหนังสือเล่มไหนกันแน่ แต่ข้แคสามที่ปรากฎอยู่นั้นกลับตรึงอยู่ในความทรงจำของเรา ซึ่งเราเองก็ไม่รู้ว่ามันอยู่ในนั้นมานานเท่าไหร่แล้ว แต่แน่นอนว่าในทุก ๆ การสูญเสีย มันจะทิ้งอะไรบางอย่างไว้ให้กับบางคนเสมอ ถ้าไม่ใช่กับคนที่ประสบเหตุก็กับคนที่มีความทรงจำร่วมกับผู้ประสบเหตุในการสูญเสียนั้น ๆ แต่ก็ใช่ว่าในทุกความสูญเสียจะมีแต่เรื่องให้เสียศูนย์แต่เพียงเท่านั้นหากแต่บางครั้งในการสูญเสียมันก็มีเรื่องดี ๆ ให้เราได้มองเห็น เรียนรู้ ทำความเข้าใจ และจดจำมันเอาไว้ในฐานะของคุณค่าครั้งหนึ่งของชีวิตที่ทำให้เราได้รับรู้และเข้าใจบทเรียนอันแสนสำคัญ ที่บางครั้งมันก็แลกมาด้วยสิ่งที่มีค่ามากที่สุดในชีวิตเรา เหมือนกับคำพูดของหนังสืออีกเล่มหนึ่งที่ว่า "อะไรที่เกิดขึ้นแล้วล้วนดีเสมอ"
หนังสือ : ให้ความหวังนำทางเรา
โดย : แพน พงศ์พนรัตน์
จำนวน : 192 หน้า
ราคา : 150 บาท
"ให้ความหวังนำทางเรา" หนังสือที่ว่าด้วยเรื่องราวของการบันทึกและบอกเล่าเรื่องราวของการลงพื้นที่เพื่อทำงานวิจัยในประเทศญี่ปุ่นภายหลังจากเหตุการณ์สึนามิถล่มญี่ปุ่นในปี ค.ศ. 2011 โดยที่หนังสือเล่มนี้ได้บอกเล่าเรื่องราวหลังจากเหตุการณ์นั้นผ่านพ้นไปแล้วเป็นเวลา 3 ปี ระยะเวลา 3 ปีสำหรับใครหลาย ๆ คนอาจจะเป็นระยะเวลาที่นานพอที่จะทำให้ลืมเรื่องยางเรื่องหรืออะไรบางอย่างที่ส่งผลกระทบต่อใครบางคน
"ให้ความหวังนำทางเรา" จะพาเราไปทำความเข้าใจเรื่องราวในระยะเวลาที่ผ่านมาของเหตุการณ์สึนามิถล่มญี่ปุ่นจนนำมาซึ่งความสูญเสียอย่างมาก มากเสียจนบางคนเสียศูนย์กับสิ่งที่เกิดขึ้นจนแทบจะกลับมาลุกขึ้นยืนอีกครั้งแทบไม่ไหว ตั้งแต่เรื่องราวของบุคคล ไปจนถึงเมือง และไปจนถึงภูมิภาคของพื้นที่ที่ประสบเหตุ หรือแม้กระทั่งความรู้สึกของคนทั้งประเทศที่มีผลจ่อการรับรู้ในเรื่องที่เกิดขึ้น
"ให้ความหวังนำทางเรา" บอกเล่าเรื่องราวของความสูญเสีย และสิ่งที่เกิดขึ้นมาตั้งแต่ปี ค.ศ. 2011 ได้อย่างน่าสนใจ โดยเฉพาะเรื่องบองการรับมือและการจัดการของคนในแต่ละระดับ ทั้งเรื่องของการรับมือในระดับโครงสร้างและนโยบาย แต่สิ่งที่สำคัญื่สุดในหนังสือเล่มนี้คือเรื่องของการรับมือในระดับ "จิตใจ" โดยที่หนังสือได้ฉายภาพของความสูญเสีย และบุคคลที่เกี่ยวข้องกับการสูญเสียเหล่านั้นลงไปในพื้นที่พื้นที่เดียวกัน และได้บอกเล่าถึงเรื่องที่เกิดขึ้นและการรับมือกับสิ่งที่เกิดขึ้นมาแล้วด้วย "ความหวัง" ของคนที่เผชิญเรื่องเล่านั้น
อาจจะเรียกได้ว่า "ให้ความหวังนำทางเรา" เป็นหนังสือที่ผู้เขียน ต้องการที่จะย้ำให้กับผู้อ่านได้เรียนรู้และเข้าใจว่า "ความหวัง" คือสิ่งสำคัญสำหรับการลุกขึ้นมาอีกครั้งหลังจากที่เผชิญเรื่องราวของการสูญเสีย และมีแค่ความหวังเท่านั้นที่จะช่วยให้เราลุกขึ้นและเดินได้อีกครั้งหลังจากที่กองซากเหล่านั้นถูกเก็บกวาดและทำคสามสะอาดจนแทบไม่หลงเหลืออะไร นอกเสียจากความทรงจำ ที่ไม่ว่าจะยังไงมันก็จะอยู่กับเราไปตลอดกาล ถ้าเราไม่มีความหวังในท้ายที่สุดแล้วเราก็จะจมอยู่กับความทรงจำแห่งการสูญเสียและเป็นไปได้ว่าตลอดชีวิตของเราที่เหลืออยู่เราจะเสียศูนย์และไม่อาจจะลุกยืนได้อีกเลยหากเราปฏิเสธที่จะเรียนรู้ ยอมรับ ทำความเข้าใจ และอยู่ร่วมกันกับมันแบบมี "ความหวัง" เหมือนกับชื่อของหนังสือเล่มนี้ที่ว่า "ให้ความหวังนำทางเรา"
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in