ถามว่าก่อนหน้านี้มีอาการของโรคซึมเศร้ามั้ย ก็ตอบยากนะ จำได้ลางๆว่าสมัยก่อนก็มีความคิดอยากฆ่าตัวตายหรือทำร้ายตัวเอง แต่ก็ไม่ได้หมกมุ่นอะไรขนาดนั้น ยิ่งมาเรียนวิชาจิตเวชก็รู้ว่าตัวเองมีอาการโรคซึมเศร้า แต่ก็คิดว่าอาจจะเครียดมากๆเท่านั้นเอง ว่าง่ายๆรับรู้ปัญหาแต่ไม่เคยแก้ไขปัญหานี้เลย

เราปล่อยปัญหานี้ไปจนกระทั่งเมื่อ 3 ปีก่อน ช่วงนั้นรู้สึกปัญหาชีวิตรุมเร้ามากๆทั้งเรื่องงาน เรื่องครอบครัว เรื่องความรักที่ไม่สมหวัง เหมือนไปจุดระเบิดที่รอเวลาจะระเบิดออกมา

ช่วงนั้นเริ่มมีอาการนอนไม่หลับ ถ้าตื่นมาแล้วจะนอนต่อยากมาก เริ่มลงมือทำร้ายตัวเอง เริ่มกรีดข้อมือตัวเอง ปล่อยเนื้อปล่อยตัวไม่สนใจตัวเองเท่าไหร่ ความคิดอยากจะฆ่าตัวตายก็มีมาเรื่อยๆ ขนาดทีว่ายืนบนดาดฟ้าแล้วมองลงไป ได้แต่คิดว่าถ้าเรากระโดดลงไปแล้วจะตายเลยมั้ย จะทรมานมั้ย หรือถ้าเรากินยาเกินขนาดแล้วเราจะตายมั้ย ถ้าเราตายแล้วมีใครคิดถึงเราบ้างมั้ย

เอาตรงๆว่ามันทรมานมากๆเลยนะที่ทั้งวันเราหมกมุ่นอยู่กับการคิดว่าจะทำยังไงให้ตัวเองตายแล้วทรมานน้อยที่สุด ถามว่าจริงๆแล้วอยากตายมั้ย ก็ไม่ได้อยากตายนะแต่แค่อยากหายไปจากโลกนี้เฉยๆ แล้วการที่หายไปจากโลกนี้ได้ก็มีแค่ทางออกเดียวคือ ความตายเท่านั้น

เราเอาเรื่องนี้ไปปรึกษาพี่แมว(นามสมมติ) ว่าเรามีอาการแบบนี้นะ พี่แมวเลยตัดสินใจปรึกษากับหัวหน้า แล้วพากันลากเราไปหาจิตแพทย์ โชคยังดีที่ว่าที่ทำงานเรามีจิตแพทย์อยู่แล้วเลยสามารถใช้สิทธิ์เจ้าหน้าที่ได้เลย ไม่ต้องเสียเงินค่าหมอ ค่ายาเพิ่ม

การหาหมอก็ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิดไว้ จำได้คร่าวๆว่าเราได้คุยกับพี่พยาบาลก่อนจะเข้าไปเจอจิตแพทย์ คุยกับพี่เค้าไปก็นั่งร้องไห้น้ำตาท่วมไป จนได้เวลาเจอหมอ หมอก็บอกทันทีว่าเราเป็นโรคซึมเศร้านะ หรือเรียกว่า Major Depressive Disorder เพราะตอนนั้นเริ่มทำร้ายตัวเองแล้วมีความคิดฆ่าตัวตายแล้ว

สรุปว่าได้ยามาเป็น Sertraline 50 mg 1 เม็ดครึ่งคู่กับ Lorazepam 0.5mg 1 เม็ดกินเฉพาะเวลาที่นอนไม่หลับ แล้วหมอก็นัดไว้ที่ 1 เดือนเพราะอาการยังไม่คงที่