ที่จริงวันนี้มันควรจะเป็นวันพิเศษเพราะมันครบรอบวันที่ฉันลืมตาดูโลกนี้ครั้งแรก แต่ผื่นเจ้าปัญหาดันขึ้นมาจากการนอนน้อยในอาทิตย์ที่ผ่านมา ทำให้วันพิเศษวันนี้มันพังไม่เป็นท่า

ฉันเล่าให้คนปลายสายฟัง เขาตั้งใจฟังพลางขานรับตามจังหวะของสายฝน

ด้วยวิชาชีพของเขาทำให้เขาพยายามวิเคราะห์ช่วยแก้ปัญหาที่เกิดขึ้นกับฉันเท่าที่จะทำได้ เหมือนนั่นเป็นเกมโชว์ทายปัญหารายการใดรายการหนึ่ง ซึ่งสุดท้ายมันก็ไม่มีคำตอบอยู่ดี ฉันก็ยังไม่รู้ว่าฉันเป็นอะไร

น่าแปลกถึงฉันยังไม่ได้ยาแม้แต่เม็ดเดียว อาการฉันกลับดีขึ้น รู้สึกถึงละอองของลำแสงกระจายมาอย่างบางเบาครอบคลุมผิวหนังของฉัน ซึ่งนั่นคงมาจากน้ำเสียงของเขาที่ฉันคิดถึง

ต่อให้เวลานานเท่าไร ฉันก็ยังชอบคุยกับเขาอยู่ดี