Type : OS & Fanfic

Paring : Ae Jirakorn & Tom Isara

Rate : R20+

Story by : Onibam

Write : Popularz

Talk : ฟิคนี้เป็นฟิคร่วมกับพี่แบม (ไรท์เกมเมอร์ชกฟ) ด้วยฟามเมื่อวาน (18/9/60) ไปหาน้าที่สนามบินด้วยความเร่งรีบเพราะมัวแต่ไปตัดผม แถมน้ารีบกลับก็เลยบนเล่นๆว่าถ้าไปทันน้าจะแต่งฟิคจี้อิศต่อ(...) พอดีนัดเจอพี่แบมก็เลยดีลกันออกมาเป็นสเปเชียลของเกมเมอร์ชกฟแทน พล๊อตเกือบทั้งเรื่องมาจากพี่แบมนั่นแหละ 5555555555 ด้วยฟามกามของคนสองคน พยายามทำให้เรื่องนี้ออกมาให้ดีที่สุดเพราะเจ้าตัวก็กำชับว่าเหมือนส่งลูกชายมาเรียน เอาจริงกลัวทำได้ไม่ดีงะ 5555555 แต่เอามาลงได้นี่คือผ่านอนุมัติจากคุณพรี่แบมแล้วเด้อ ฝากด้วยนะคะ จุ๊บๆ

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

‘ทอมอยากไปเล่นบ้านพี่เอ๊ะ’

อิศราที่หน้าจ่อโทรศัพท์จนแทบจะทะลุเข้าไป เขาเม้มริมฝีปากด้วยความกังวลและหัวใจที่กำลังสูบฉีดเมื่อขึ้นว่าอีกฝ่ายอ่านแล้วเกือบทำให้เด็กหนุ่มหัวใจเกือบวาย แต่ก็ผ่านไปเกือบนาทีอีกฝ่ายก็ไม่ยอมตอบคำถามเขา

‘ถ้าไม่สะดวกก็ไม่เป็นไร’

แม้จะพิมพ์ไปว่าอย่างนั้นใช่ว่าเจ้าตัวจะคิดแบบนั้นจริงๆ อิศราแทบจะภาวนาต่อหน้าข้าวขาหมูที่กำลังกินอยู่ให้แฟนหนุ่มของเขาตกลงด้วยซ้ำ และไม่กี่อึดใจคำตอบที่เหมือนรอคอยมาเป็นปีก็ตอบกลับเขามา

‘สะดวก’

“เยส!!!!!!!!”

เด็กหนุ่มดีใจลุกขึ้นตะโกนร้องเสียงดังจนคนบริเวณนั้นหันมามองเขาเป็นสายตาเดียว แต่ด้วยความชื่นบานในหัวใจและโลกกลายเป็นสีชมพูโดยมีแค่ ‘น้องทอมและพี่เอ๊ะ’ อิศราเลยไม่แคร์สายตาใดๆที่กำลังมองมาด้วยความสอดรู้สอดเห็นเลยสักนิด

หลังจากตกลงกันเรียบร้อย อิศราก็รอแทบไม่ไหวนั่งจ้องนาฬิกาไปฮัมเพลงไปอย่างอารมณ์ดีขณะอยู่ในห้องเรียน ยิ่งตอนใกล้หมดเวลาเรียน ถ้าอาจารย์ไม่ปล่อยตรงเวลา เขาก็จะไปกระชากคอมาขู่ให้ปล่อยเร็วๆเลยด้วยซ้ำเพราะเขามีนัดที่สำคัญมากๆ และดูเหมือนแรงอาฆาตที่มีจะทำให้อาจารย์รับรู้ได้ สิ้นสุดเสียงของอาจารย์ประจำวิชา อิศราก็พุ่งออกจากห้องไปไม่รอแม้กระทั่งเพื่อนคนอื่นๆ

นิ้วเรียวกดพิมพ์ในช่องแชทของคนเป็นแฟน

‘ทอมเลิกเรียนแล้วววว’

‘รออยู่ที่เดิมนะครับ’

คำตอบของอีกฝ่ายยิ่งกระตุ้นความอารมณ์ดีของอิศรา ร่างบางเร่งฝีเท้าเพื่อไปหาอีกฝ่าย แต่เหมือนนึกบางอย่างได้ก็รีบวิ่งกลับไปร้านสะดวกซื้อ เด็กหนุ่มตรงไปที่เชลล์ที่มีสินค้าที่เขาต้องการ ริมฝีปากคลี่ยิ้มหวานให้พนักงานในร้านสะดวกซื้ออย่างอารมณ์ดีจนคนเป็นพนักงานต้องอายม้วนไปเพราะสินค้าที่เขาซื้อ

คนหน้าหวานกระตุกยิ้มมุมปากกับบางสิ่งที่จะต้องเกิดขึ้นในคืนนี้

“ทอม”

เสียงทุ้มของจิรากรเรียกสติให้กลับมาในโลกความเป็นจริง อิศรารีบเก็บของที่ซื้อมาลงกระเป๋าสะพายประจำตัวก่อนจะวิ่งไปหาคนเป็นแฟน วันนี้คนตรงหน้าเด็กหนุ่มดูต่างไปจากเดิมเล็กน้อยเพราะเซ็ตผมเปิดหน้าผากแถมใส่ชุดดำทั้งตัวอีก อิศราได้แต่กรีดร้องความหล่อของจิรากรในใจเงียบๆ สีหน้าเบิกบานจนชายหนุ่มต้องเลิกคิ้วมองด้วยความสงสัย

“มีอะไรหรอ ยิ้มแก้มจะปริแล้วนั่น”

“มี แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้หรอก”คนหน้าหวานแลบลิ้นใส่อย่างขี้เล่นจนคนแก่กว่าต้องดึงแก้มด้วยความหมั่นเขี้ยว

“อะไรอะเรา บอกพี่มา”

“ไม่บอกหรอก ขึ้นรถๆ ทอมหิว”

“ครับผม”

หลังจากไปกินข้าวเย็นและพาอิศราไปเอาของที่บ้าน ทั้งคู่ก็ตรงมาบ้านของจิรากรทันที ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันอิศราก็ฮัมเพลงอารมณ์ดีจนจิรากรแอบสงสัยไม่ได้ แต่ถามไปแล้วก็ไม่ได้คำตอบเขาเลยถอดใจไป ชายหนุ่มเอื้อมไปกุมมืออิศราด้วยรอยยิ้มหวานจนใจของเด็กหนุ่มเต้นแรงจนแทบจะทะลุออกมา นิ้วมือเรียวสวยของอีกฝ่ายลูบไล้บริเวณหลังมือจนคนคิดไม่ซื่อเริ่มกังวล

จิรากรเปิดประตูเชิญคนเป็นแขกให้เข้ามาก่อนจะปิดประตูให้ พอถอดรองเท้าออกเงยหน้าขึ้นมาก็เห็นจิรากรทำหน้าซีเรียสจนอิศราแอบรู้สึกกลัว

“ทอม.. พี่..”

“พี่...?”คนหน้าหวานแทบจะลืมหายใจ ใบหน้าของอีกฝ่ายที่อยู่ตรงหน้าห่างกันไม่ถึงเมตรทำให้เลือดสูบฉีดดีเหมือนไปวิ่งมา

“ถอดกางเกงที”

“ห้ะ?”

อิศราขมวดคิ้วทันทีกับประโยคเมื่อสักครู่ เมื่ออีกฝ่ายมองต่ำกว่าใต้สะดือเขาเลยเริ่มรู้สึกแปลกๆจนกลไกป้องกันตัวเองทำงาน แม้จะเตรียมใจมาแต่ถ้าบังคับใจเขาแบบนี้เด็กหนุ่มรู้สึกไม่โอเค ขาเรียวก้าวถอยหลังไปเมื่ออีกฝ่ายเดินเข้ามาใกล้

“ไม่อึดอัดหรอ ใส่เดฟงั้น”

“พี่เอ๊ะ!”เด็กหนุ่มอยากจะปารองเท้าใส่หน้าคนตรงหน้า จิรากรยิ้มขำกับท่าทางโกรธๆของอิศราแล้วยีหัวด้วยความเอ็นดู

“แหม ล้อเล่นๆ”ชายหนุ่มหัวเราะลั่นบ้านโดยมีมือบางฟาดมาหลายที

“ไปเลย ทอมจะเล่นเกม!”

“คร้าบๆ ไปเล่นเกมกัน”

เจ้าของบ้านเดินนำไปโดยทิ้งเสียงหัวเราะให้แขกยืนกุมหน้าอกที่เต้นแรงเหมือนทะลุออกมาได้ตลอดเวลา อิศราทึ้งหัวตัวเองอย่างหงุดหงิดเพราะเมื่อกี้เขาเขินจนทำตัวไม่ถูก ถ้าเกิดต้องทำอะไรที่มากกว่านี้คงตายไปเลยแน่ๆ

“อย่าป๊อดดิไอ้ทอม”

อิศราพลูปากหายใจเข้าออกพยายามตั้งสติตัวเองให้ได้มากที่สุด เหงื่อที่ซึมออกมาจากมือเพื่อเตรียมสู้กับศึกหนักในค่ำคืนนี้

‘You Died’

“โอ้ยยยยยย ตายอีกแล้วแม่งเอ้ย”เสียงสบถอย่างหัวเสียของอิศราที่นั่งพิงเตียงอยู่ทำจิรากรที่นอนเล่นเกมในโทรศัพท์ใกล้ๆสะดุ้งขึ้นมาอย่างหวาดๆ คิ้วเรียวสวยที่กำลังขมวดแน่นกับริมฝีปากที่ขบเม้มกันเพราะขัดใจที่ตัวเองแพ้

“เป็นอะไรครับ ใจเย็นๆ”

“ก็มันยากอะพี่ ทอมไม่ได้เล่นเกมจอยงี้มาเกือบสิบปีได้แล้วมั้ง”

“ไหนๆ ถึงไหนแล้ว”จิรากรตัดสินใจวางโทรศัพท์ที่เล่นเกมคุกกี้รันค้างไว้อยู่แล้วลงจากเตียงมานั่งข้างๆของคนเป็นแฟน อิศราบึนปากอย่างเซ็งๆส่งจอยเกมให้คนเซียนจัดการด่านที่เขาเล่นมาเกือบห้ารอบให้แทน

“ไอ้อ้วนเนี่ย ตายยากโคตร”

“ไอ้ตัวนี้มันเข้าไปบวกเลยไม่ได้ ต้องค่อยๆย่องไปตีด้านหลังมัน...”ชายหนุ่มที่กำลังจดจ่อเกมกดปุ่มจอยอย่างชำนาญ นิ้วมือเรียวสวยที่ไหลไปตามความเคยชินโดยไม่ต้องมอง สะกดอิศราจนไม่สามารถละสายตาได้

“นี่.. ตายแล้ว”

“เฮ้ยย ไรอ่า ทอมเล่นตั้งหลายรอบกว่าจะฆ่าได้ พี่เล่นแปบเดียวมันตายเลย”คนหน้าหวานมุ่ยหน้าใส่อย่างเคืองๆ เขาอดที่จะแอบอิจฉาคนข้างๆไม่ได้ที่เล่นเกมอะไรก็เซียนไปหมด ขนาดเกม Bloodborne ที่ว่ายากและปราบเซียน จิรากรยังจัดการได้อย่างง่ายดาย

“ลองใหม่ๆ แต่เห็นรีวิวบอกว่ายาก ก็ไม่ยากเท่าไหร่นิ”

“มันยาก แต่พี่เก่งเกินไปต่างหาก”อิศราก้มตัวไปมองคนที่กำลังตั้งใจเล่นด้วยสายตาสงสัย คนแก่กว่าที่เห็นท่าทางอีกฝ่ายได้แต่ยิ้มเอ็นดู “ไม่เคยเล่นมาก่อนจริงงะ ด่านที่แล้วเขาว่ายากจะตายพี่ชนะไม่ถึงสิบนาที”

“ทอมเป็นคนแกะพลาสติกที่กล่องเกมเองแท้ๆนะ ไม่เชื่อพี่หรอ”

“ก็เก่งเกินไปอ่า เกมเมอร์ต่างชาติยังต้องขอขมาเลยมั้งถ้ามาเล่นกับพี่”

จิรากรหัวเราะกับท่าทางงอนๆของเด็กตรงหน้า เขาเอื้อมไปยีหัวอีกฝ่ายด้วยความเอ็นดูแต่อิศราก็ยังดูเซ็งๆกับศัตรูตัวที่แล้วที่ต้องให้เขาเป็นคนจัดการแทน เขายื่นจอยคืนให้แต่เจ้าตัวก็ยู่ปากไม่รับ

“ไม่เอาแล้ว เล่นยากอารมณ์เสีย”

“งั้นเล่นเกมอื่นไหม”

“ไม่เอา พี่เอ๊ะเล่นให้ทอมดูหน่อย” คนหน้าหวานทำตาใสก่อนจะซบไหล่เงยหน้าขึ้นมาส่งตาบริ้งๆใส่ “น้าาา จริงๆทอมชอบดูมากกว่าเล่นเองอีก”

“อ้าว ไหนบอกอยากเล่นแต่มาโยนให้พี่เล่นเฉย”

“ก็เกมนี้มันเล่นได้คนเดียวอ่ะ ถ้าทอมเล่นทอมก็ต้องใช้สมาธิไม่ได้คุยกับพี่อะสิ”เด็กหนุ่มถูศีรษะที่ไหล่กว้างเหมือนลูกแมวก่อนจะเงยหน้ามายิ้มหวานใส่อีกครั้ง และจิรากรเองก็แพ้ทางเด็กคนนี้จนยอมตกลงไป ทิ้งให้คุกกี้รันที่เขากำลังจะทำลายสถิติตัวเองตายไปอย่างง่ายๆ

“เอาสิ แต่มีข้อแม้”

“หือ? เอาอะไรล่ะ”อิศราเม้มริมฝีปากแน่น ใบหน้าเริ่มร้อนๆเพราะตัวเขาคิดไปไกลแล้ว ถ้าเกิดจิรากรขอเขาก็พร้อมเสมอ

“มานั่งนี่”

ชายหนุ่มตบพื้นที่ว่างระหว่างหว่างขาของตัวเอง อิศราเลิกคิ้วสงสัยแต่ก็ลุกไปนั่งอย่างง่ายดาย จิรากรวางคางลงตรงไหล่บาง มือที่เหมือนกำลังสวมกอดจากด้านหลังกดปุ่มเริ่มเล่นเกมต่อไปโดยที่มีอิศราอยู่คั่นกลาง ความใกล้ชิดที่มากขึ้นกว่าปกติกับลมหายใจเข้าออกของอีกฝ่ายที่รดต้นคอทำให้จิตใจเขาแทบจะไม่ได้อยู่กับเกม

เสียงสบถข้างหูเวลาที่โดนมอนสเตอร์โจมตีกับแขนที่สัมผัสตัวเวลาจิรากรกดจอยเกม อิศราแทบจะนั่งตัวตรงตลอดเกือบหนึ่งชั่วโมงที่คนข้างหลังขยับตัว แต่เมื่อผ่านไปนานก็ไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้นอย่างที่เขาหวัง

“เมื่อยก็พิงพี่ได้นะ นั่งตัวตรงเชียว”

จิรากรพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนปนขำกับเด็กในอ้อมแขน อิศราที่นั่งนิ่งเหมือนหินเกือบชั่วโมงได้แต่อยากกัดลิ้นตัวเองให้ตายไปซะตรงนี้

เมื่ออีกฝ่ายไม่มีอาการเขอะเขิน ร่างบางก็เริ่มไหลไปนอนซบที่ไหล่กว้าง รัศมีสายตาที่เงยขึ้นก็เห็นริมฝีปากอีกฝ่ายที่ขบเม้มตอนกำลังต่อสู้ กับตอนที่เผลอเลียริมฝีปากตัวเองตอนรู้สึกถึงชัยชนะ อิศราก็อดคิดไม่ได้ว่าถ้าได้สัมผัสกับริมฝีปากของตัวเองจะเป็นยังไง

“พี่เอ๊ะร้อนมะ”

“หือ ก็ไม่นะ”จิรากรตอบโดยไม่ได้ก้มมาสบตาเพราะตอนนี้กำลังต่อสู้กับมอนสเตอร์ที่ระดับสูงอยู่จึงต้องเพ่งกับหน้าจอ อิศราเห็นแล้วก็รู้สึกเซ็งที่เรียกร้องความสนใจไม่สำเร็จแต่มันก็เป็นเพราะเขาเองที่ให้คนแก่กว่าเล่นเกมแทน

อิศรายกขาขึ้นมาตั้งชันด้วยความเมื่อยที่นั่งท่าเดิมมาเป็นเวลานาน กางเกงขาสั้นที่เขาใส่อยู่ก็ไหลลงไปตามแรงโน้มถ่วงของโลก เผยให้เห็นขาขาวเนียนๆไร้ขนที่เด็กหนุ่มอุตส่าห์ถ่างตานั่งโกนมาเมื่อคืน

“ตายสักทีแม่งเอ้ย”

“โห แป๊บเดียวจะเคลียร์ไปเกือบจบเกมแล้วอะ”

“มีกำลังใจดีก็เงี้ย”จิรากรก้มไปยิ้มหวานโดยที่อิศราก็เงยหน้าขึ้นไปเช่นกัน แต่เพราะที่ปกติตัวก็ติดกันอยู่แล้วพอเงยหน้าขึ้นไปหาปลายจมูกของเด็กหนุ่มก็สัมผัสตรงบริเวณคางของจิรากร เพราะสัมผัสเมื่อสักครู่ทั้งคู่รีบหันหน้ากลับมาไว้ที่เดิมด้วยความเขินอายต่อกัน

หลังจากเหตุการณ์เมื่อกี้ก็ต่างตกอยู่ในห้วงความคิดของตน จิรากรเพิ่งรู้สึกตัวว่าคนในอ้อมกอดอยู่ใกล้ตัวเองแค่ไหน แถมสายตาก็เหลือบไปเห็นต้นขาขาวๆเพราะกางเกงที่ล่นลงมาเกือบถึงสะโพกอีก ชายหนุ่มกลืนน้ำลายอย่างยากลำบากพยายามหันไปสนใจกับหน้าจอทีวีที่กำลังเล่นเกมค้างไว้อยู่

‘You Died’

“ง่ะ ตายอีกละ”

รอบที่สี่ที่จิรากรทำตายกับด่านเดิมๆ เพราะตอนนี้จิตใจของเขาไม่ได้อยู่ที่เกมอีกต่อไป แต่ตอนนี้มันไปอยู่ที่ขาขาวๆกับร่างในอ้อมกอดนี้มากกว่า

“เป็นไรอ่าพี่เอ๊ะ ไหวไหมเนี่ย”

“ไหวดิ..” จิรากรพยายามเปลี่ยนเรื่องด้วยการขยับตัว จับร่างบางในอ้อมกอดให้มาซบอีกฝั่งแทน “เหน็บกินมั้ง เลยตายบ่อย”

อิศราอยากจะจับหัวอีกฝ่ายโขกกับหัวตัวเองในความซื่อบื้อ เมื่อเริ่มรำคาญทนไม่ไหวเลยแย่งจอยเกมไปถือแล้วกดหยุดเกมเอาไว้ ดันตัวขึ้นมานั่งหันไปสบตากับชายหนุ่มที่กำลังทำหน้าเหวอ

“มีอะไรหรอ”

“พี่เอ๊ะ.. สาบานว่าไม่รู้?”

ชายหนุ่มกลืนน้ำลายลงคอแล้วเสตาไปมองทางอื่นอีกครั้ง เพราะกางเกงบ๊อกเซอร์อีกฝ่ายที่ถูกล่นมาจนเห็นต้นขากับน้องชายที่นูนออกมาจนทำให้เขารู้สึกร้อนๆหนาวๆแปลกๆ

“หือ.. รู้ว่าไรอะ?” เด็กหนุ่มจ้องเขม็งในดวงตาคู่สวยของจิรากร แต่ก็พบกับความว่างเปล่าเดาใจไม่ออก เขาเลยได้แต่ถอนหายใจและเริ่มถอดใจกับสิ่งที่หวังไว้

“ช่างเหอะ เดี๋ยวทอมเล่นต่อเอง”

แต่ไม่ทันตั้งตัวริมฝีปากสีเชอร์รี่ก็ถูกประกบลงมา จิรากรใช้มือรั้งท้ายทอยอีกฝ่ายไว้ไม่ให้ดิ้นหนี ลิ้นร้อนถูกสอดแทรกเข้ามาในโพรงปาก อิศราที่ถูกจู่โจมไม่ทันตั้งตัวต้องจับไหล่หนาของชายหนุ่มไว้แน่นเพราะความไร้ประสบการณ์ของตัวเอง รสจูบเริ่มร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ ดูดดุนจนเกิดเสียงน่าอายดังลั่นห้องอดไม่ได้ที่จะเริ่มรู้สึกเขิน

“อื้อ... อือ..” เสียงครางอื้ออึงดังในลำคอของอิศรา ร่างกายเริ่มอ่อนระทวยแต่ตัณหาที่มีก็ไม่อยากจะพรากจากจูบนี้

แขนบางของเด็กหนุ่มเปลี่ยนไปโอบรอบคอไม่รู้เมื่อไหร่ที่อิศราเริ่มเบียดร่างตัวเองให้แนบชิดกับอีกฝ่าย ริมฝีปากที่บดเบียดกันไปมาอย่างแรงจนเริ่มช้ำ ลมหายใจที่รดแก้มกำลังกระตุ้นความรู้สึกของทั้งคู่ เรียวลิ้นร้อนตวัดกันและกัน เสียงครางแหบพร่าดังมาเป็นระยะ น้ำสีใสไหลรินออกมาจากปากหยักยิ่งเพิ่มอรรถรสในรสจูบนี้ยิ่งขึ้น

ผ่านไปนานหลายนาทีจนเริ่มหมดลมหายใจ จิรากรจำใจผละออกจากริมฝีปากหวานของเด็กตรงหน้ามาพักหายใจ สายตาเหลือบไปเห็นน้ำสีใสที่ไหลออกที่มุมปาก มือเรียวกุมใบหน้าหวานไว้ก่อนจะบรรจงจูบซับน้ำที่ข้างมุมปากสวย สัมผัสอ่อนโยนต่างจากจูบเมื่อสักครู่

“ทอม..”

“หือ..” อิศราหลบสายตาคนตรงหน้าด้วยความขวยเขิน ริมฝีปากบางได้รูปที่ตอนนี้บวมเจ่อเพราะรสจูบเมื่อครู่เม้มเข้าหากันอย่างไม่รู้จะทำสีหน้าอย่างไร

“ชอบมั้ยครับ”

จิรากรกระตุกยิ้มมุมปากกับท่าทางเขินอายคนตรงหน้า นานมากแล้วที่เขาห่างหายจากการจูบใครสักคน แต่ความมั่นใจในรสจูบที่ทำให้อีกฝ่ายครางในลำคอก็ได้คำตอบดีอยู่แล้ว ชายหนุ่มที่ตกอยู่ในห้วงความคิดก็ต้องสะดุ้งขึ้นมาเมื่อสัมผัสหวานจากริมฝีปากสีเชอร์รี่อีกฝ่ายที่มอบให้

ดวงตากลมโตของอิศราหลับตาพริ้มมอบรสจูบที่เขาพอจะทำได้ สัมผัสละมุนกระตุ้นอารมณ์ของชายหนุ่มได้เป็นอย่างดี เขาจับยกสะโพกของร่างบางตรงหน้าขึ้นโดยที่ริมฝีปากยังคงบดเบียดกันอยู่ก่อนจะวางร่างนั้นลงบนเตียงด้วยความทะนุถนอม

“อื้อ...”

เสียงครางหวานของอีกฝ่ายเมื่อมือเรียวสัมผัสต้นขาขาว จิรากรปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตอีกฝ่ายออกอย่างแผ่วเบา ริมฝีปากหยักไล้ไปตามแก้มนวลก่อนจะระดมจูบด้วยความโหยหาไปจนถึงซอกคอขาว โดยที่มือก็ซุกซนตรงหน้าท้องของอิศรา

“อื้อ.. อือ..”

ความหอมหวานจากร่างบางของอิศรายั่วยวนใจจนอยากจะชิมไปทั้งร่าง ริมฝีปากบางขบเม้มบริเวณซอกคอขาวจนเกิดรอยช้ำแดง ก่อนจะใช้ลิ้นเลียวนรอบๆสะดือ โดยมือก็ขย้ำที่หน้าอกของเด็กหนุ่ม

ดูดดุนยอดอกสีชมพูจนแข็งตัว มือเรียวดึงกางเกงนอกและในออกอย่างเร็วจนร่างบางยกขาขึ้นมาเพื่อปกปิดส่วนน้องน้อยของตัวเอง อิศรายกมือปิดใบหน้าด้วยความเขินอาย แต่จิรากรก็ดึงออกก่อนจะประกบริมฝีปากจูบด้วยความอ่อนโยน

“อย่าปิดหน้าสิ พี่อยากเห็นหน้าทอมตอนนี้”

“ม... มันน่าอายนี่”

“ให้พี่หยุดมั้ยครับ” จิรากรจูบที่ขมับที่ตอนนี้มีเหงื่อซึมออกมาแม้อุณหภูมิห้องจะเย็นมากก็ตาม ดวงตากลมโตที่ช้อนขึ้นมาสบตากับเขาพร้อมส่ายหน้า

“ไม่..”

“งั้น....” จิรากรกอบกุมแก่นกายของร่างบางก่อนจะหันมาสบตาอีกครั้ง “เริ่มเลยนะครับ”

แท่งร้อนถูกดันเข้าไปในริมฝีปากหยักจนเริ่มแข็งตัว โพรงปากอุ่นและลิ้นอีกฝ่ายที่กำลังดูดดุนจนร่างบางกระตุกเกร็ง มือขาวกำผ้าปูที่นอนเอาไว้ยึดเหนี่ยวพร้อมพยายามกลั้นเสียงครางที่น่าอายออกมา

น้ำหล่อลื่นถูกปลดปล่อยออกมาแต่ชายหนุ่มก็ยังคงไม่ปล่อยแก่นกายออกจากโพรงปากตัวเอง แถมกลืนน้ำนั่นลงคอด้วย ร่างบางบิดกระเซ่าเมื่ออีกฝ่ายเริ่มขยับโพรงปากเข้าออกกับแท่งร้อนของตน

“อะ..อา... อา!”

ปลายลิ้นเลียส่วนหัวอย่างหยอกล้อ และไล้เลียไปทั้งแท่งร้อน อิศราที่รู้สึกดีจนแทบจะละลายหายไปกับเตียงนอน บิดกระเซ่าเมื่อแท่งร้อนเข้าไปในโพรงปากอุ่นอีกครั้ง

“อา..อา..พี่เอ๊ะ..จะเสร็จแล้ว..อา!”

น้ำขาวขุ่นถูกปลดปล่อยออกมาจนเต็มปากของจิรากร เขาเงยหน้าขึ้นก่อนจะกลืนลงคอพร้อมเลียริมฝีปากตัวเองที่มีคราบเปื้อน แถมก้มไปเลียทำความสะอาดส่วนหัวที่มีคราบไหลออกมาให้อีกด้วย

“อือ.. มันสกปรกนะ..”

อิศรายกแขนปิดหน้าตัวเองอีกครั้งเพราะไม่กล้าสบตากับจิรากร ชายหนุ่มใช้หลังมือเช็ดริมฝีปากตัวเองก่อนจะกระตุกยิ้มมุมปากกับร่างบางที่ตอนนี้มีรอยแดงเต็มไปหมด

“แค่นี้เองไม่เป็นไรหรอก”

“ไม่เป็นไรที่ไหนเล่า ทอมอายจะตายอยู่แล้ว...” ใบหน้าส่วนที่ไม่ถูกปกปิดขึ้นสีแดงระเรื่อจนจิรากรแอบขำไม่ได้ ท่าทางน่าเอ็นดูจนอยากย่ำยีให้สาแก่ใจ

“พี่ไม่มีถุงยางกับเจล จะต่อ..”

“กระเป๋า...”

ไม่ทันพูดจบประโยคอิศราก็พูดขัดขึ้นมาด้วยเสียงเบาจนต้องเงี่ยหูฟัง เด็กหนุ่มเลื่อนแขนที่ปิดใบหน้าหวานออกมาสบตาด้วยสายตาอ้อนๆจนใจของจิรากรสั่นไหวไม่หยุด

“อยู่ในกระเป๋า..”

จิรากรเข้าใจในประโยคนั้นทันที เขาดันตัวไปหยิบของที่ว่าในกระเป๋าสะพายใบโปรดของอิศราโดยในนั้นมีถุงร้านสะดวกซื้อ ชายหนุ่มหยิบถุงออกมาพร้อมเปิดดูของข้างในที่กล่องถุงยางหลายขนาดและหลายรสและหลายรูปแบบทั้งเรียบและขรุขระ พร้อมเจลหล่อลื่นกลิ่นสตอเบอรี่

ชายหนุ่มถอดเสื้อยืดของตัวเองออกอย่างไวก่อนจะกลับมาหาร่างบางที่นอนรออยู่

“ทอมไม่รู้ว่าพี่ชอบแบบไหน ก็เลยซื้อมาหมดเลย.. อื้อ”

จิรากรก้มประกบปากจูบอีกครั้งด้วยความเอ็นดู เมื่ออีกฝ่ายกำลังเคลิ้มก็ผละออกมาก่อนจะจับขาให้แยกออกจากกัน รีบชโลมเจลใส่ที่นิ้วมือเรียวของตน ใช้ปลายนิ้วคลึงช่องทางหลังแล้วดันนิ้วชี้เข้าไปครึ่งข้อ อิศราร้องครางในลำคอเพราะรู้สึกเจ็บแม้จะแค่นิ้วเดียว เสียงหอบหายใจของร่างบางทำจิรากรอดเป็นห่วงไม่ได้

“เจ็บมั้ยครับ”

“อะ..อือ นิดนึง รู้สึกเหมือนตรวจภายใน”

“หรอ”

ริมฝีปากบางคลี่ยิ้มก่อนจะดันนิ้วจนสุด อิศราที่ไม่ทันตั้งตัวก็ครางลั่นด้วยความเจ็บ

“อ๊า! เจ็บ... อา...”

อิศราเม้มริมฝีปากแน่นไม่ให้เสียงน่าอายหลุดออกมา จิรากรมองด้วยความเป็นห่วงก็เพิ่มจำนวนนิ้วพร้อมสอดกระแทกจนร่างบางบิดกระเซ่าด้วยความเกร็ง หน้าอกขาวกระเพื่อมขึ้นลงเพราะหายใจไม่ทัน ด้วยสัญชาตญาณขาขาวก็อ้าออกเพื่อให้นิ้วเข้ามาได้ลึกขึ้น

“อา... อา..”

สองนิ้วเรียวสอดกระแทกเร็วและถี่ขึ้นจนอิศราครางออกมาไม่หยุด ก่อนจะค่อยๆถอนออกมา เด็กหนุ่มที่กำลังนอนอ้าขามองอีกฝ่ายที่กำลังถอดกางเกงและควักแก่นกายออกมาพร้อมสวมถุงยางแล้วก็เกิดอาการกลัว ความรู้สึกเมื่อแท่งร้อนถูรอบบริเวณช่องทางหลังก็อดไม่ได้จะหลับตาปี๋เพราะกลัวเจ็บ

มือเรียวลูบศีรษะอย่างอ่อนโยนก่อนจะประทับริมฝีปากแผ่วเบา ไล้ริมฝีปากจากแก้มนวลขึ้นมาแล้วประทับที่เปลือกตาของร่างบาง ก่อนจะใช้มือดึงแก้มอีกฝ่ายอย่างหยอกล้อ

“กลัวเหรอ”

อิศราลืมตาขึ้นมามองด้วยรอยยิ้มแห้ง เม้มริมฝีปากเข้าหากันแล้วพยักหน้า

“นิดหน่อย แฮ่”

“ไม่ไหวก็อย่าฝืนนะ บอกพี่ พี่จะได้หยุด”

“ทอมไหว”

จิรากรพยักหน้าเมื่อเห็นสีหน้ามุ่งมั่นของเด็กหน้าหวาน จับแก่นกายของตัวเองมาคลึงก่อนแล้วสอดเข้าไปในช่องทางหลัง แต่เข้าไปไม่ถึงครึ่งอิศราก็ร้องลั่นออกมาด้วยความเจ็บและจุก เห็นแบบนั้นจิรากรจึงพยายามจะถอนแก่นกายออกมาแต่ก็โดนขาขาวของอีกฝ่ายล็อคเอาไว้จนต้องขมวดคิ้วด้วยความเป็นห่วง

“พี่ว่าทอมไม่ไหวว่ะ”

“ทอมบอกว่าไหวก็ไหวสิ”

ชายหนุ่มค่อยๆดันแก่นกายเข้าไปในร่างบางจนสุด อิศราร้องออกมาลั่นพร้อมกำแขนของคนข้างบนร่างไว้แน่น ริมฝีปากสั่นระริกไปด้วยความเจ็บ ขบเม้มริมฝีปากตัวเองจนห้อเลือด จิรากรจึงประกบปากจูบไม่ให้อีกฝ่ายกัดปากแทน ลิ้นอุ่นตวัดเกี่ยวกันและกัน รสจูบหวานที่พยายามปลอบประโลมอีกฝ่ายด้วยความอ่อนโยน แขนขาวโอบรอบคอหนาก่อนจะผละริมฝีปากออก หน้าผากของทั้งคู่ชิดติดกันจนลมหายใจรดใส่แก้ม

“พี่เอ๊ะ.. อย่า.. เพิ่งขยับ..นะ..”

“ครับ”

เกือบนาทีที่ทั้งคู่อยู่ในท่านั้น สายตาที่ทอดมองด้วยความเป็นห่วงจนสัมผัสได้ อิศราขบเม้มริมฝีปากของอีกฝ่ายก่อนจะเริ่มขยับสะโพกของตัวเอง สีหน้าเหยเกด้วยความเจ็บปวดจนชายหนุ่มต้องจูบแก้มนวลเพื่อปลอบโยน

“อา... อา..”

เมื่อเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดเปลี่ยนเป็นเสียงครางหวาน จิรากรจึงเริ่มขยับสะโพกของตัวเองให้เข้าจังหวะกับร่างบาง

บทบรรเลงเพลงรักเริ่มขึ้น จิรากรดันสะโพกของตัวเองเข้าออกจนร่างของอิศรารู้สึกจุก มือบางจิกผ้าปูที่นอนแน่นเมื่อแท่งร้อนเข้ามาในตัวครั้งแล้วครั้งเล่า เสียงครางกระเซ่าที่พยายามกลั้นเอาไว้แต่ก็ไม่ไหว ร่างหนาเร่งจังหวะขึ้นและถี่รัวจนเด็กหนุ่มครางออกมาไม่เป็นภาษา

“อ๊า! อ๊า! อ๊า!”

“อา... ไหวมั้ยทอม”

“แรงอีก... อา..”

“เอาจริงดิ?”

“อ๊า..อ..อา.. ทำแบบที่พี่ชอบเลย.. อา.. ทอมไหว”

เมื่อได้ยินแบบนั้น จิรากรยึดเอวบางไว้ก่อนจะสวนกระแทกเข้าไปแรงๆ เสียงเตียงที่ลั่นเอี๊ยดอ๊าดผสมกับเสียงเนื้อกระทบกันดังลั่นไปทั่วห้อง แท่งร้อนที่กระแทกเข้าครั้งแล้วครั้งเล่า ชายหนุ่มสูดปากเสียวเมื่อช่องทางหลังบีบรัดของเขาไว้แน่น อีกทั้งเล็บที่จิกและข่วนลงมาบริเวณหลังยิ่งกระตุ้นอารมณ์ได้เป็นอย่างดี

“...อ๊า! อ๊า!”

อิศราปิดหน้าพยายามไม่มองแท่งร้อนของตัวเองที่กำลังเสียดสีไปกับหน้าท้องของชายหนุ่มจนเลอะไปด้วยน้ำหล่อลื่น ความเจ็บและเสียวซ่านที่กระแทกเข้ามาซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนเขาไม่สามารถหยุดความรู้สึกตอนนี้ได้

ร่างบางขยับก้นขึ้นให้แท่งร้อนของอีกฝ่ายได้เข้ามาลึกขึ้นพร้อมขยับสะโพกไปตามจังหวะแบบที่เขาเคยดูในหนังเอวีบ่อยๆ จิรากรสูดปากด้วยความเสียวในลำคอ เสียงแหบพร่าของอีกฝ่ายทำหัวใจดวงน้อยๆเต้นกระเส่า

“อา... ทอม.. อา..”

เสียงเรียกชื่อของอีกฝ่ายทำให้ร่างของอิศราแดงแจ๋ขึ้นมาด้วยความเขิน รอยยิ้มหวานถูกส่งมาให้พร้อมรอยจูบหวานที่ริมฝีปากอีกครั้ง

จิรากรเริ่มผ่อนแรงลง ขยับดันแท่งร้อนเข้าออกอย่างช้าๆก่อนจะใส่เข้ามาสุดด้ามจนร่างบางกระตุกเกร็งขึ้นมาด้วยความเสียว เสียงไลน์ก็ดังรัวเข้ามาขณะที่อิศรากำลังถึงจุดสุดยอดแต่เขาสองคนก็หาได้สนใจ มือเรียวขยับเค้นคลึงแก่นกายให้อีกฝ่ายไปถึงฝั่งฝันพร้อมๆกัน

“...อ..อ๊า!”

น้ำสีขาวขุ่นจากร่างบางถูกปล่อยออกมาเต็มหน้าท้องขาว ชายหนุ่มถอนแก่นกายตัวเองออกและถอดถุงยางม้วนๆก่อนจะโยนทิ้งลงข้างเตียง เพราะเป็นครั้งแรกของร่างบางจึงมีเลือดสีแดงไหลออกมาเล็กน้อย

อกขาวของร่างบางกระเพื่อมขึ้นลงด้วยความเหนื่อย ขาทั้งสองข้างที่พยายามหุบแล้วแต่ไม่สามารถทำได้เพราะความเจ็บที่ช่องทางหลัง แม้จะน่าอายแต่ความเหนื่อยที่มีก็มากเกินจนลืมไปได้

จิรากรมองด้วยสีหน้าเป็นห่วงแต่ไม่ได้พูดอะไรออกมานอกจากลูบหัว อิศราพลิกตัวหลบสายตาด้วยการไปซุกที่หมอนก่อนจะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงอู้อี้ในลำคอ พร้อมแยกขาขาวให้กว้างขึ้นอีก

“เอาอีก...”

ชายหนุ่มไม่ตอบอะไรแต่หันไปหยิบถุงยางอันใหม่ขึ้นมาสวมใส่แก่นกายอีกครั้ง ลิ้นเลียริมฝีปากของตัวเองพร้อมคลี่ยิ้มที่ดูเจ้าเล่ห์ออกมา ยกขาเรียวขึ้นมาพาดบ่าและดูท่านี้จะทำให้อิศรารู้สึกเขินมากกว่าเดิมอีก

“ทั้งคืนเลยไหวเปล่า”

“ไหว..”อิศราคลี่ยิ้มหวานก่อนจะครางออกมาเสียงลั่นอีกครั้งเมื่อแท่งร้อนอีกฝ่ายดันเข้ามาในร่าง ทั้งคู่จะเริ่มขยับสะโพกเข้าหากันไปตามจังหวะพร้อมกันครั้งแล้วครั้งเล่าไม่รู้จักเหนื่อยตลอดค่ำคืน

ทั้งสองเสร็จสิ้นภารกิจเกือบฟ้าสาง และตอนนี้ก็เกือบเจ็ดโมงครึ่งได้แล้วแต่อิศราผู้โดนกระทำได้แต่รู้สึกเจ็บปวดกับช่องทางหลังจนนอนไม่หลับต่างจากจิรากรที่หลับตาพริ้มพร้อมเสียงกรนเพราะความเหนื่อยดังคลอออกมาจนน่าหมั่นไส้ เด็กหนุ่มที่ปกติตื่นเช้าแม้จะเหนื่อยแค่ไหนเช่นตอนนี้ ตัดปัญหาด้วยการเช็คแจ้งเตือนต่างๆทุกแอพพลิเคชั่นแทน

“เหี้ย!”

อิศราเผลอสบถออกมาเสียงดังจนคนข้างๆเหมือนจะตื่นแต่ก็หลับต่อ ข้อความจากสาวสวยที่เป็นเพื่อนสนิทส่งมาเรื่องอาจารย์เลื่อนนัดพรีเซนต์งาน ร่างบางดันตัวขึ้นจากเตียงอย่างทุลักทุเลด้วยความเจ็บสะโพก กลั้นเสียงร้องเอาไว้เพราะอยากให้คนข้างๆได้พักผ่อน

แต่เมื่อก้าวขาลงเหยียบพื้นแล้วลุกขึ้นยืน ความเจ็บก็แล่นเข้ามาจนล้มลงไปกองที่พื้นจนจิรากรสะดุ้งตื่นขึ้นมาด้วยความตกใจ

ชายหนุ่มสะลึมสะลือหันมามองหาร่างคนข้างๆแต่ไม่เห็น แต่เสียงโอดโอยจนต้องเด้งตัวลุกขึ้นจากเตียง เห็นอิศรากำลังนั่งน้ำตาไหลด้วยความเจ็บที่พื้น รีบวิ่งเข้ามาประคองร่างให้มานั่งบนเตียงอีกครั้ง

“จะไปไหนอะทอม เข้าห้องน้ำเหรอ”

“เปล่า.. ทอมจะไปมหาลัยอะ”

“หือ” จิรากรเลิกคิ้วขึ้นมองงงๆ “ไหนบอกว่าเรียนบ่ายไง”

“แปมส่งมาบอกว่าอาจารย์เลื่อนนัดพรีเซนต์งานเป็นตอนเก้าโมงเช้า..” คนหน้าหวานยู่หน้านึกด่าอาจารย์ในใจ “ทอมเลยต้องไปตอนนี้ ไปส่งทอมหน่อยนะ”

“ได้ครับผม” จิรากรยิ้มกว้างก่อนจะมองด้วยความเป็นห่วง “เดินไหวหรอเรา”

“ไม่ไหวก็ต้องไหว”

“งั้นเดี๋ยวพี่อาบน้ำให้” รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ประดับบนใบหน้าอีกครั้ง อิศรามองอย่างไม่ไว้วางใจ “จะถูทุกซอกทุกมุมเลย”

“ไม่ต้องๆๆ มันสายแล้ว”

“อ้าว โอเคๆ”

จิรากรว่าอย่างเซ็งๆ อิศราคว้าเสื้อเชิ้ตที่ใส่เมื่อคืนมาสวมใส่อย่างลวกๆก่อนจะสั่งให้คนแก่กว่าใส่กางเกงให้เพราะเขาไม่สามารถทำเองได้จริงๆ หลังจากแต่งตัวเสร็จด้วยความรวดเร็ว จิรากรช้อนร่างบางขึ้นในอ้อมกอดก่อนจะพาไปขึ้นรถเพื่อไปส่งมหาวิทยาลัย

พอถึงอิศราก็ได้แต่กลั้นใจฝืนทนลงจากรถ เดินอ้อมไปทางฝั่งคนขับด้วยความรู้สึกทรมานแต่ก็ยิ้มหวานให้อีกฝ่ายที่ยังไม่ตื่นดี

“กลับดีๆนะ เดี๋ยวเลิกเรียนแล้วจะโทรบอก”

“ไม่ให้พี่อยู่รอหรอ”

“ไม่ต้องหรอก ไปก่อนนะ”

คนหน้าหวานโบกมือให้รถเบนซ์สีขาวคันหรูของจิรากรที่ขับออกไป ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าปอดพยายามก้าวเดินให้เป็นปกติที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้ในวันนี้

Fin.