เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
ชาผสมกาแฟxpopularz
[OS] ขี้หึง #ชาผสมกาแฟ
  • Type : Song fiction

    Paring : Ae Jirakorn & Tom Isara

    Rate : PG

    Talk :  เรื่องนี้ก็เป็นฟิคที่แก้บนเรื่องไปงานมีตพี่ทอม 5555555555 เรื่องที่สองแย้วว เย้ๆ รูปประกอบไม่เกี่ยวไรเลย ชอบน้ารูปนี้เฉยๆ 55555

    ป.ล. มันสั้นมาก คิดบ่ออก


    ขี้หึง

    แต่อาจจะขี้หึงเกินไป
    แต่ใจทั้งใจมีแต่เธอคนเดียว
    รักเธอคนเดียว
    ไม่ยอมให้ใครมาเปลี่ยน

    ‘รูปคู่พี่จิงโจ้คนเก่งของทอม พี่ครับตอนนี้พี่อยากคุยไรกับทอมมาเลยจะไม่เงียบจะไม่เดินหนีอีกแล้ว เดี๋ยวไปคุยต่อที่บ้านขอไปอยู่ด้วยซัก3วัน’

     

    มือขาวกำโทรศัพท์ในมือแน่น หน้าจอที่มีรูปคู่ชายหนุ่มสองคนที่กำลังหันหลังให้กันและกันขณะร้องเพลงทำให้เส้นเลือดบริเวณขมับปูดขึ้นมาอย่างน่ากลัว ในใจของร่างสันทัดได้แต่ท่องพุทธโธให้อารมณ์ของตัวเองเย็นลง แต่ดูเหมือนมันจะไม่ได้ช่วยให้เขาเย็นลงได้เลย

     

    จิรากรถอนหายใจเสียงดัง พยายามสงบสติอารมณ์เพื่อให้ใจเขาเย็นลงเพราะเจ้าของโพสต์มันกำลังจะมาหาที่บ้าน

     

    กริ๊งงง

     

    เสียงกริ่งหน้าบ้านดังขึ้นไม่ทันขาดคำ แต่ภายในใจของจิรากรไม่สงบพอที่จะยิ้มต้อนรับอีกฝ่ายได้เลย เขาเปิดประตูให้อิศราแล้วเดินหนีมานั่งลงโซฟาโดยไม่แม้แต่จะทักทายใดๆ

     

    คนหน้าหวานได้แต่มองคนแก่กว่างงๆ มือขาวยกเกาท้ายทอยอย่างคนทำตัวไม่ถูก มองซ้ายมองขวาอย่างไม่รู้จะย้ายตัวเองไปวางไว้ตรงไหน จิรากรปาหมอนเป็นการเรียกให้อีกคนหันมา อิศราที่ไม่ได้ตั้งตัวก็โดนหมอนไปใส่หัวไปจนเซไปเล็กน้อย คนหน้าหวานหันมามองค้อนใส่แต่อีกฝ่ายก็ยังทำหน้านิ่งแต่มือตบเบาะเป็นการเรียกให้เขาไปนั่งข้างๆ

     

    อิศราเดินไปหาอย่างฟึดฟัดเข้าไปหา แต่สายตาเหลือบไปเห็นหน้าจอโทรศัพท์ที่เป็นรูปเขากับพี่ชายคนสนิท คนหน้าหวานก็ถึงบางอ้อที่เห็นคนข้างงอแงเหมือนเด็กแบบนี้

     

    “หึงอ่อ”

     

    “อะไร”

     

    “พี่อะ หึงทอมเหรอ”

     

    “อะไรของมึง”

     

    อิศราเบ้ปากใส่ก่อนจะคว้าโทรศัพท์อีกฝ่ายขึ้นมาโชว์ หน้าจอที่เด่นหราว่าตัวจิรากรกำลังส่องไอจีคนหน้าหวานอยู่ มือหนารีบคว้าโทรศัพท์กลับคืนมาแต่อีกฝ่ายดันรู้ทันเลยเบี่ยงตัวหนีทัน

     

    “อะไรอะ แค่นี้ก็หึงเหรอ”

     

    “มึงเอาโทรศัพท์กูคืนมาเดี๋ยวนี้”

     

    “ก็หายงอนก่อนสิ”

     

    อิศรายู่หน้าล้อเลียนใส่ จิรากรที่รู้สึกขัดใจดันอีกฝ่ายไปนอนราบกับโซฟาก่อนจะกระโดดขึ้นคร่อมอย่างรวดเร็ว คนหน้าหวานที่ไม่ทันได้ตั้งตัวกำลังอ้าปากจะด่า แต่ก็ถูกปิดโดยริมฝีปากของจิรากร ริมฝีปากบางที่ถูกบดเบียดอย่างรุนแรงสัมผัสของลิ้นตวัดไปมาทั่วโพรงปากจนมือขาวต้องกำไหล่อีกฝ่ายแน่น จิรากรงับริมฝีปากล่างคนหน้าหวานพร้อมดึงเบาๆและปล่อยออก มือหนารวบแขนทั้งสองข้างไว้ก่อนจะหยิบโทรศัพท์คืนมาอย่างง่ายดาย

     

    “นี่พี่เอ๊ะ..!”

     

    ไม่ทันได้พูดจบจิรากรก็พุ่งมาปิดปากคนหน้าหวานอีกครั้ง สัมผัสร้อนแรงกว่าเดิมจนคนอยู่ด้านล่างรู้สึกเกร็งไปทั้งตัว ลิ้นตวัดพันเกี่ยวกันริมฝีปากบดคลึงไม่สนใจเสียงโวยวายในลำคอคนหน้าหวาน

     

    “อื้อ..”

     

    จิรากรกระตุกยิ้มมุมปาก สอดลิ้นหนาแทะเล็มไปทั่วโพรงปากของอิศราอีกครั้ง ลิ้นหนาเกี่ยวกระหวัดลิ้นอีกฝ่ายดูดดื่มเกี่ยวพัน ดูดกลืนชิมรสหวานจากคนหน้าหวานอย่างไม่รู้จักอิ่ม ปากหนาเคลื่อนจากริมฝีปากไปแก้มนวลไล้คลอเคลียไปทั่ว ซุกซนตามซอกคอขาวก่อนจะขบเม้มจนเกิดเป็นรอยแดง

     

    “พ..พี่เอ๊ะ”

     

    “หือ”จิรากรส่งเสียงตอบรับอีกฝ่าย แต่ริมฝีปากยังคงไล้ไปตามซอกคอไม่หยุดหย่อน
    “วันนี้ทอมมีงานต่อนะ.. อื้อ”

     

    “แล้วไง”

     

    “ก็..มันเป็นรอย เดี๋ยวคนอื่นเห็น..”

     

    จิรากรส่งเสียงจิ๊จ๊ะอย่างขัดใจ ผละตัวออกจากคนหน้าหวานกลับมานั่งเล่นโทรศัพท์เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น อิศรานอนถอนหายใจโล่งอกที่รอดตัวไปอย่างหวุดหวิด

     

    “แล้วก็นอนอ่อยกู มึงนี่นะ”

     

    อิศรารีบลุกขึ้นนั่งทันทีที่จบประโยค จิรากรหยักคิ้วกวนๆส่งมาแทน คนหน้าหวานหยิบหมอนที่อยู่ใกล้ๆปาใส่แต่ร่างสันทัดก็ปัดออกอย่างง่ายดาย อิศราได้แต่เบ้ปากเพราะทำอะไรอีกฝ่ายไม่ได้เลย

     

    “แล้วสรุปงอนเพราะหึงกับพี่เป๊กจริงๆเหรอ”

     

    “หึ”

     

    อิศราเบะปากคว่ำอย่างรู้สึกหมั่นไส้คนตรงหน้า แต่ก็แอบรู้สึกดีไม่ได้ที่คนตรงหน้าหึงหวงแล้วแสดงออกชัดเจนแบบนี้ คนหน้าหวานคลานเข่าเข้าไปนั่งใกล้ๆแต่ร่างสันทัดก็ขยับตัวหนี อิศราจึงขยับตัวตามไปแต่อีกฝ่ายก็ยังหนีเหมือนเดิม

     

    “อะไรของมึงเนี่ย จะมาเบียดกูทำไม”

     

    “ก็คนเขาจะง้อ ก็อยู่นิ่งๆให้ง้อสิ”

     

    “ง้อยังไง ทำตัวเป็นปลิงงี้เหรอ”

     

    “จะเกาะหนึบไม่ไปไหนเลย ฮิๆ”

     

    อิศราโอบเอวร่างตรงหน้าพร้อมวางคางไว้บนไหล่ก่อนจะยิ้มแป้นตาหยี จิรากรที่ตอนแรกกะจะเก็กขรึมไม่ยอมยิ้มตามแต่พอเด็กตรงหน้ายิ้มก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มตาม คนหน้าหวานทำปากจู๋พร้อมหลับตาพริ้ม

     

    “ไหนบอกคืนนี้มีงาน แต่ก็มาอ่อยกู”

     

    “ก็ตรงคอมันเห็นง่าย..”อิศราปรือตามามองเอื้อมไปงับหูอีกฝ่ายเบาๆ“แต่ที่อื่นได้หมด”

     

    “ไอ้เด็กขี้อ่อย หึ”

     

    จิรากรยิ้มมุมปากพลิกตัวมากุมท้ายทอยก่อนจะประกบปากจูบคนหน้าหวานอย่างอ่อนโยน มือขาวของอิศราโอบรอบคอก่อนจะเอนหลังราบไปกับโซฟานุ่ม

    ....

    ..

    .

    .

    .

    เสียงแจ้งเตือนจากโทรศัพท์จิรากรทำให้อิศราที่เผลอหลับไปหลังกิจกรรมเข้าจังหวะต้องงัวเงียตื่นขึ้นมาดู หน้าจอโทรศัพท์แสดงภาพแจ้งเตือนของไอจีว่ามีคนแท็กรูปมาให้จิรากร อิศราวางโทรศัพท์ลงอย่างไม่สนใจก่อนจะซุกตัวกลับไปนอนซบอกร่างสันทัดที่กำลังนอนกรนอยู่

     

    แต่ไม่รู้ทำไมการแจ้งเตือนรูปครั้งนี้ทำให้คนหน้าหวานรู้สึกอยากรู้อยากเห็นซะเหลือเกิน มือขาวเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์ของตัวเองก่อนจะเปิดไอจีของจิรากร กดเลือกรูปภาพที่คนอื่นแท็กมา รูปภาพล่าสุดที่แฟนคลับแท็กมามันอดไม่ได้ที่เขาจะกำโทรศัพท์แน่น

     

    “อีพี่เอ๊ะ!!!”

     

    “จ๋า...”

     

    จิรากรงัวเงียตื่นขึ้นมาตามเสียงเรียกคนหน้าหวานที่กำลังนั่งหันหลังให้อยู่ เขาสวมกอดอีกคนจากด้านหลังก่อนจะประทับริมฝีปากไปตามแผ่นหลังขาวเนียนของอีกฝ่าย

     

    “อยากได้อีกรอบเหรอ หืม”

     

    “ไม่ใช่!”

     

    “ไม่ใช่แล้วอยากได้อะไร.... ฉิบหาย”

     

    จากที่ง่วงๆงัวเงียถึงกลับตื่น ภาพหน้าจอแสดงภาพสาวสวยคนหนึ่งที่แต่งหน้าจัดพร้อมกับใส่ชุดรัดรูป แต่มันก็ไม่แปลกอะไรถ้าไม่ติดว่าคนข้างๆคือจิรากรที่กำลังยิ้มหน้าบาน แถมที่แก้มยังมีรอยลิปสติกสีแดงที่เป็นสีเดียวกับสาวสวยข้างๆเขา พร้อมใบหน้าที่แนบชิดกันกับหน้าอกที่แทบจะชิดคางร่างสันทัด

     

    อิศราหันกลับมามองตาขวาง จิรากรได้แต่กลืนน้ำลายก่อนจะซบหน้าลงแผ่นหลังอีกคนอย่างหลบความผิด คนหน้าหวานสะบัดตัวลุกเดินหนีก่อนจะตะโกนทิ้งท้าย

     

    “ทอมไปบ้านพี่เป๊กละนะ!”

     


    Fin.

Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in
Verxus (@verxus)
แหม่ ตอนแรกมาทำเป็นหึงพี่เป๊ก โดนหึงกลับซะงั้น 5555 อยากจะแหมนะคะ กับความตรงคอมันเห็นง่ายแต่ตรงอื่นไม่เป็นไร แหมและถึงแหม หิหิหิหิ