หนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือภาคต่อของ “เพียงคำนึง” ที่พูดถึงแม่ปราง นางรำหลวงที่แอบเผลอใจไปรัก “พี่ทัด” แต่พี่ทัดกลับรัก “แม่พิกุล” นางเอกเล่มแรกค่ะ แต่แม่พิกุลกลับคิดกับเขาเป็นเพียงพี่ชาย ส่วนพี่ทัดเข้าใจว่า แม่ปรางควรไปแทนแม่พิกุล ดังนั้น พี่ทัดร้ายกับน้องปรางคนนี้ แต่ถึงแม้จะร้ายเพียงใด แล้วทำไมนะ หัวใจเจ้ากรรมของพี่ทัดกลับไม่ให้ความร่วมมือซะงั้น เพราะบางหัวใจเจ้ากรรมของพี่ทัดก็ตะโกนก้องอยากบอกรักน้องปรางจนหมดหัวใจ ส่วนหัวใจของน้องปรางนั้นล่ะ ที่รักคุณพี่ทัดจนหมดสิ้น

     “ความรักครั้งนี้เกิดจากสิ่งใด

หากไม่ใช่เกิดจากเกลียดกัน

แบบเข้ากระดูกดำของพี่ทัดนั้น

แต่เหตุอันใดหัวใจถึงทุรยศนี้

และเมื่อได้อยู่ใกล้กับแม่ปรางนั้น

เกิดดูแลกันจนหัวใจไม่รักดี

ที่จะเปิดประตูรับแม่ปรางเข้ามานี้

และคำสาบานที่ให้นั้นล่ะ”

     หมื่นสุรเสนา (พี่ทัด) เกลียดแม่ปราง ผู้หญิงซึ่งเป็นที่รักของแก้ว (พี่ชายแม่พิกุล และเพื่อนสนิทของพี่ทัด) อย่างยิ่ง เพราะเขาเข้าใจว่า แม่ปรางเป็นคนสับตัวกับแม่พิกุล ผู้หญิงที่เขารักสุดหัวใจ จนนำมาสู่ความตายของแม่พิกุลในที่สุด แต่แล้ว วันหนึ่ง ทั้งสองบังเอิญต้องมาเจอกัน โดยที่ล่าสุดที่เจอกันเมื่อคราวก่อน พี่ทัดก็พูดจาทำร้ายจิตใจแม่ปรางไปอย่างยิ่ง แต่เมื่อครั้งนี้มาเจอกัน แม่ปรางกับถูกลวนลามจากทหารพม่า และหนีรอดมาได้ ก่อนจะเป็นลมในอ้อมกอดของพี่ทัด

      และเมื่อพี่ทัดพาแม่ปรางเข้ามาที่บ้านของตัวเอง พ่อกับแม่ของพี่ทัดก็เอ็นดูแม่ปรางมาก และเมื่อแม่ปรางตื่นขึ้นมา ทั้งสองพยายามบอกให้แม่ปรางอยู่ต่อ แต่แม่ปรางกลัวว่า เธอจะทำให้พี่ทัดมองแล้วยิ่งคิดถึงแม่พิกุล แล้วจะพาลเกลียดเธอมากไปกว่านี้ เธอจึงขอตัวกลับเรือนของเธอ แต่ท่าทางทะนงของเธอกลับทำให้พี่ทัดของเรานี้มีหงุดหงิดอย่างยิ่ง แต่ก็ยังตามไปส่งถึงเรือน

     วันหนึ่ง เหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น เมื่อเรือนของแม่ปรางถูกเผา และพี่ทัดได้เข้าไปช่วยแม่ปรางที่ลุยไฟไปเอาของสำคัญของพ่อแม่ออกมา จนทำให้พี่ทัดได้รับบาดเจ็บ และแม่ปรางได้มาอยู่ที่เรือนของพี่ทัด ก่อนที่ช่วงกลางคืน แม่ปรางตัดสินใจมาหาพี่ทัด เพื่อจะช่วยทำแผลและเช็ดตัวให้ แต่พี่ทัดดันเผลอไปคิดถึงเรื่องเก่าๆที่ตนเคยสาบานว่า จะรักแม่พิกุลคนเดียวตลอดไป จึงทำให้พี่ทัดตัดสินใจลวนลามแม่ปราง จนแม่ปรางเสียใจ และหนีไปที่ห้องของเธอ

     วันรุ่งขึ้น พี่ทัดจะมากล่าวขอโทษแม่ปราง ก่อนที่จะถูกส่งไปที่ชายแดน แต่บังเอิญ พี่ทัดเห็นว่า แม่ปรางกำลังคุยกับผู้ชายคนหนึ่ง จนทำให้เกิดหึงขึ้นมา และตัดสินใจจากแม่ปรางโดยไม่ลา ส่วนแม่ปรางเมื่อรู้ว่า เธอต้องมาแต่งงานกับชายชั่ว ดังนั้น เธอตัดสินใจปลอมตัวเป็นผู้ชายและหนีไปกับคนที่เคยให้ความช่วยเหลือกัน โดยที่เเม่ปรางไม่รู้ว่าพี่ทัดอยู่ตรงที่เดียวกับที่เธอกำลังจะไป

     พี่ทัดบังเอิญกำลังเมาและไปเจอตอนแม่ปรางอาบน้ำ ทำให้ความลับเรื่องเธอเป็นผู้ชายแตกขึ้นมา และพี่ทัดพยายามจะปิดความลับนี้ให้เธอ โดยที่วันหนึ่ง หลวงพ่อบอกกับพี่ทัดว่า อย่าสนอดีต ให้สนปัจจุบัน ดังนั้น พี่ทัดตัดสินใจบอกรักแม่ปราง และทั้งคู่มีใจกันให้ที่สุด จนแม่ปรางยอมเสียตัวให้กับพี่ทัดในคืนลงอาบน้ำด้วยกัน

     เมื่อทั้งสองเป็นภรรยา สามีกันทางพฤตินัยแล้ว ปรากฎว่า ความลับเรื่องเธอเป็นผู้หญิงก็ถูกเปิดเผย จนทำให้ผู้ชายชาวรามัญทั้งหลายที่ชอบแกล้งเธอ ก็แอบอายกันไปตามกัน และทั้งพี่ทัดกับน้องปรางตัดสินใจกลับบ้าน และพี่ทัดถูกจับขังคุก

     วันหนึ่ง พี่ทัดกับคนสนิทก็พยายามวางแผนให้คนคุกตายแทนพี่ทัด เพื่อหลอกล่อให้คนชั่วที่แท้จริงออกมา ซึ่งคนชั่วคือคนที่เกลียดแม่ปราง เพราะความเข้าใจผิด และแม่ปรางเกือบถูกทำร้าย แต่ได้มีคนมาช่วยแม่ปรางจนทัน ก่อนที่แม่ปรางจะตั้งครรภ์ และในไม่ช้า พี่ทัดตัดสินใจออกมาหาแม่ปราง และทั้งคู่จัดการเรื่องคนชั่ว จนได้แต่งงานที่สุด และมีลูกด้วยกัน

     “สักรวาดวงสมรส่องนภา

ทิวากรย่อมลับลาเวหา

ดุจรักทั้งสองที่ไม่ร้างลา

หรือนภาลัยสอดส่องท่องนที

นงเยาว์เป็นดั่งดรุณี

ที่นทีตอบรักดั่งภมรนี้

เพื่อบินสู่ชมเชยสุมาลี

แลผกานี้ตอบรับอย่างดี

เพราะรักสองเปรียบแสงรวี

หรือแสงศศิส่องทับอัสสนี

ถึงแม้รักแรกเป็นดั่งพนาลี

แต่รักท้ายพงพีกลายเป็นปฐพีเอย”

ขอพูดถึงคู่พระ-นางและฉากบางฉาก

     พี่ทัดน่ารักมากค่ะ คือ เราแอบชอบแบบพี่ทัดมากกว่าเมงเลวินค่ะ เพราะแหมๆ ทำเป็นเกลียดแค่ปาก แต่ใจเปล่าเลย ค่อยๆเปิดรับแม่ปรางเข้ามาตลอด จนกระทั่งว่า แม่ของพี่ทัดยังรู้เลยว่า ลูกชายชอบแม่ปราง และนิดนึงก็จะต้องมีการขอจับ ขอกอด อะไรๆก็ไม่รู้ แพ้ทางผู้ชายแบบนี้ คือ น่ารักไปหมด ปากแข็งล่ะรู้ แต่ใจอ่อนยวบไปกับรักที่แม่ปรางให้จนหมดใจ แล้วมีแอบหึงด้วย โดยที่ไม่รู้อะไรกับเขาเลย ก็ขี้หึงไว้ก่อน น่ารักไปหมด ทุกการกระทำของพี่ทัดล่ะ ส่วนแม่ปรางนั้นก็เป็นผู้หญิงที่น่าสงสารในโชคชะตา ที่ทั้งพ่อและแม่ก็เสียชีวิต แถมแม่ปรางก็คิดว่า แม่ไม่รักอีก แถมเธอเป็นนางเอกที่โดนทำร้ายตลอด อึด ทึก ทนมาก และไม่งี่เง่า ไม่น่ารำคาญ คือ เพราะว่า รู้ใจตัวเองว่า ตัวเองรักพี่ทัดจนหมดหัวใจนี้เอง ซึ่งเราหลงรักนางเอกคนนี้จนหมดหัวใจเหมือนกัน และเข้าใจล่ะว่า ทำไมหัวใจเจ้ากรรมของพี่ทัดถึงรักแม่ปรางจนหมดหัวใจเช่นกัน

     ฉากที่เราขอพูดคือฉากวาบหวิวที่พระ-นางมีอะไรกันทั้งในน้ำและบนบก คือ เราอ่านไปแล้วแอบวาบหวิวตามอย่างบอกไม่ถูกเลย คือ นักเขียนทำออกมาได้ดูดี โดยไม่ได้อธิบายอะไร แต่ทำให้ฉากนี้ออกมาดูสวยกว่าหลายๆงานของนักเขียนคนอื่น ที่อธิบายฉากแบบนี้อย่างโจ่งแจ้งเกินไป ซึ่งทำให้รู้สึกเอียนมาก แบบหยัดมาเยอะมาก แต่ฉากของนักเขียนคนนี้ เขียนออกมาได้กลมกล่อม และไม่ได้ยัดเหยียดจนเอียน ถือว่า เป็นนักเขียนอีกคนที่เขียนออกมาได้ดีอย่างมากเลย กับฉากนี้ ขอชมจากใจ

     “หอมกลิ่นแป้งร่ำโชยชาย

หอมกายคล้ายมะลิขาวอ่อน

หอมผกาเย้าหมู่มวลภมร

หอมใดเท่า...หอมเจ้าแนบทรวง”

- กลอนจากเรื่อง เพียงดวงใจ หน้า ๓๑๑ -

     เราอยากรีวิวสั้น แต่รีวิวสั้นไม่ได้จริงๆ เพราะเราไม่ได้อ่านหนังสือแบบนี้มานานแล้ว เราติดใจนักเขียนคนนี้ไปเลย และเราขอเชียร์ให้เพื่อนๆลองอ่านของนักเขียนคนนี้ดู สนุกกว่าที่คิด และตื่นเต้นมาก คือ นักเขียนผูกเรื่องออกมาดี และทำให้เรารู้สึกสนุกจนวางไม่ลงเลย แม้กระทั่ง แม่ชวนคุย ก็ไม่ได้คุย เพราะติดมาก จนขออ่านให้จบอย่างเดียว เพราะมันคาใจข้างในลึกๆว่า ทั้งสองจะรักและฝ่าฟันอุปสรรคทั้งหมดไปได้อย่างไร

LOOK A BREATHE