“ความรักในครั้งนี้ 

ดูให้ดีคืออะไร

ชีวิตต้องดำเนินต่อไป 

ถึงแม้ได้ตายจากกัน

อย่ามัวคิดถึงอดีต 

ที่ผ่านไปนิจนิรันดร์

สุดท้ายอดีตผ่านนั้น

ไม่เหลือกันในปัจจุบัน

เหลือเพียงความหวังดี 

ชีวีนี่ได้ห่างหายนั้น

เหลือเพียงรักนิรันดร์ 

ที่ฝากฝันไว้กับเธอ

รอเธอขึ้นมาอยู่ 

รอให้รู้ทุกวันคือ

ความหมายนั้นล่ะหรือ 

แล้วมาคือเรารักกัน”

       “ความรักที่ผูกคนทั้งสองคนไว้ได้ฆ่าคนให้ตายทั้งเป็นได้ เพราะคนๆนั้นไม่ยอมหลุดออกจากโลกแห่งความลวงนี้” หนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือที่อ่าน แล้วคิดตลอดเวลาว่า “ทำไม โคโยมิไม่เลือกคาสึเนะ แล้วพอดูถึงจบ ถึงเข้าใจว่า โคโยมิรักคาสึเนะในความเป็นจริง แต่รักชิโอริในความทรงจำมากกว่า”

      พ่อกับแม่ของโคโยมิและชิโอริหย่าร้างกัน และพ่อของโคโยมิกับแม่ของชิโอริก็ตกหลุมรักกัน ในขณะที่ทั้งโคโยมิและชิโอริรักกันแบบชายรักหญิง ไม่ใช่รักแบบพี่น้อง เพราะทั้งสองเคยเจอกันตอนเด็กๆ ตอนที่โคโยมิเสียใจเรื่องหมาตาย และชิโอริแนะนำให้ไปโลกคู่ขนาน และเมื่อได้เดินทางเข้าเครื่องเพื่อไปโลกคู่ขนานนั้น พบว่า หมายังไม่ตาย แต่ตาตายแทน 

      และโคโยมิได้กลับมา ตั้งแต่นั้นทั้งสองจึงสนิทกันมา และกลายเป็นความรักในที่สุด และเมื่อพ่อแม่ทั้งสองจะแต่งงานกัน ทั้งสองกลัวว่า จะไม่ได้แต่งงานกัน จึงตัดสินใจเดินทางไปยังโลกคู่ขนาน แต่เมื่อไปถึง โคโยมิกลับไปแค่คนเดียว และเมื่อกลับมาโลกจริง ชิโอริตายไปแล้ว และโคโยมิพยายามทุกวิถีทางเพื่อจะพาชิโอริกลับมา โดยได้รับความช่วยเหลือจากคาสึเนะ 

      และเมื่อวันนั้นมาถึงวันที่โคโยมิได้ข้ามไปยังโลกคู่ขนานนั้นจริงๆ ก็คือวันที่รู้ตัวว่า “ตัวเขารักคาสึเนะ” แต่เขาก็ข้ามไปยังโลกที่ไม่มีชิโอริอีกต่อไป และโลกนั้น เขาจะพบกับคาสึเนะไหม

      หนังสือเล่มนี้อ่านแล้วแอบสะเทือนใจมาก เพราะ “เมื่อโลกที่ไม่มีเธอ แล้วโลกนั้นจะมีความสุขได้อย่างไร เพราะโลกที่ขาดเธอไป คงเป็นโลกที่เหงาและหมดอาลัยตายยากน่าดู” ดังนั้น ความรักในเรื่องนี้จึงเป็นความรักที่ไม่สมหวัง แต่เป็นความรักที่อิ่มใจในแบบฉบับของการที่ต้องทนอยู่กับสภาพของความจริง และหากโคโยมิยอมที่จะลืมชิโอริ เพื่อเริ่มต้นใหม่กับคาสึเนะ ทุกคนก็ไม่ต้องมาเจ็บเพราะรักแบบนี้

“รักหนอรัก รักคืออะไร ใครรู้ไหม

รักจะได้ นำพาใจ ไปสู่ฝัน

รักหนอรัก รักแท้นี้ นิจนิรันดร์

รักสู่ฝัน สู่กายา สู่จิตใจ”

LOOK A BREATHE