สำหรับเดือนนี้จะแตกต่างจากเดือนก่อน ๆ เพราะเราจะมาพูดถึง หนังสือเล่มโปรด กัน

จะอธิบายให้ฟังก่อนว่า ปกติแล้วเราเป็นคนที่อินกับอะไรได้ยากมาก

คือถ้ามันไม่ใช่ ทำยังไง มันก็ไม่ใช่

แต่ถ้าพอมันใช่ ไม่ว่าจะหันไปทางไหน เราก็จะนึกถึงสิ่ง ๆ นั้นตลอด

ยกตัวอย่างเช่น หนังสือ

อย่างที่เราเคยโพนทะนา โฆษณาตัวเองไปแล้วในบันทึกฝึกงานของมินิมอร์

ว่าทั้งชีวิตที่เกิดมา เราค้นพบหนังสือเล่มโปรดอยู่เพียงแต่ไม่กี่เล่ม

ซึ่งเล่มล่าสุดก็คือ London Calling ของพี่อาร์ตจีโน่เขานั่นแหละ

แต่พอมาวันนี้ หลังจากเวลาผ่านไปสักพักใหญ่

เราได้พบกับหนังสือที่ใช่เล่มล่าสุดแล้ว..

ซึ่งนั่นก็คือ เรื่องชาวบ้าน ของ พิช วิชญ์วิสิฐ

ก่อนหน้าที่จะมาอ่านเรื่องชาวบ้านเล่มนี้ ไม่ใช่ว่าเราไม่ได้อ่านเล่มอื่นมาก่อนนะ

เราอ่านมาเยอะมาก เพราะเราตั้งเป้าหมายกับตัวเองไว้ว่าในแต่ละเดือนเราจะต้องอ่านหนังสือให้ได้มากกว่า 2 เล่ม และตลอดสามเดือนที่ผ่านมาของปีนี้ เราอ่านเกิน 2 เล่มมาตลอด
รู้สึกภูมิใจในตัวเองเบา ๆ

อะ มาเข้าเรื่องชาวบ้านกัน..

อันดับแรกที่ดึงดูดเราเข้าหาหนังสือเล่มนี้  จะเป็นอะไรไปไม่ได้นอกจาก หน้าปกอันมีสีสันสะดุดตา

แถมงานอาร์ตมันช่างดี๊ดี ดีเหลือเกิน ราคาก็สมน้ำสมเนื้อ 200 บาท กับความคุ้มค่าในราคาที่เอื้อมถึง

นี่แหละคือสาเหตุที่เราซื้อมันมา

ตอนแรกไม่ได้คาดหวังตัวเนื้อหาเลยนะ เพราะเราไม่คิดว่า พิช จะเขียนหนังสือได้ (ขออภัยพิชด้วย)

แต่พอเปิดอ่านไป เปิดอ่านมา เราตกหลุมรักงานเขียนของพิชเข้าอย่างจัง!

เรารักในการเล่าเรื่องที่น่าติดตามของเขา มันทำให้หนังสือที่เผือกชีวิตเรื่องชาวบ้านเล่มนี้ มีสาระขึ้นมาทันที 

และเราก็พยายามอ่านวันละนิด วันละหน่อย เก็บเล็กผสมน้อย เพราะกลัวว่าจะอ่านจบ

แต่เอาจริง พอถึงเวลานั้นมันอดใจไม่ไหวอะ แต่ก็อะนะ ซื้อมันมาเพื่อที่จะอ่าน เราก็ต้องอ่านมันสิ!

หลังจากอ่านมาจนเกือบจะถึงกึ่งกลางเล่ม มันทำให้เราห้วนนึกถึงนักเขียนอีกคน ที่เราเคยชอบผลงานของเขาขึ้นมา นั่นก็คือ.. พี่เต๋อ นวพล กับผลงานการเขียนเรื่อง ที่โรงภาพยนตร์ไกลบ้านคุณ

บอกเลยว่าเรารักหนังสือเล่มนั้นมาก และจะบอกเลยว่า เรื่องชาวบ้าน พิชก็ทำได้ดีไม่ต่างจากพี่เต๋อเลย

อย่างที่บอกว่าเราเป็นคนหลงรักอะไรยาก 

แต่ถ้าพอได้หลงรักแล้ว เราจะหลงจนโงหัวไม่ขึ้น

และตอนนี้ เรื่องชาวบ้าน ก็ได้ทำให้เรา 'หลงรักแบบโงหัวไม่ขึ้น' เช่นกัน

:)

Credit ภาพจาก abook