Title: Call me my name

Relationships: Toruka

Fandom: ONE OK ROCK

Rate : 18+

          “คืนนี้นายจะไปกินเลี้ยงกับพวกเรียวตะรึเปล่า?” ยามาชิตะโทรุ ลีดเดอร์เจ้าของเสียงทุ้มต่ำเอ่ยขึ้นมาท่ามกลางห้องสี่เหลี่ยมเงียบๆที่ตอนนี้มีเพียงเขา...และตำแหน่งนักร้องนำอย่างโมริอุจิ ทากะฮิโระ ที่กำลังง่วนเก็บของใส่กระเป๋าเตรียมตัวกลับที่พักหลังจากที่เพิ่งเล่นคอนเสิร์ตจบไป

          “อ่าไม่รู้สิ ฉันคิดว่าคงไม่...” เจ้าของร่างสมส่วนตอบกลับพร้อมเดินไปทางโซฟาที่ลีดเดอร์หน้าตายของเขานั่งอยู่ตรงนั้น เขายังไม่ทันได้นั่งแต่กลับถูกมือหนาตวัดรอบเอวแล้วดึงเขากระแทกลงมานั่งบนตักคนตัวสูงอย่างแรง

          “นายโกรธอะไรฉันอีกล่ะโทรุ” คนตัวสูงเบือนหน้าหนี เสมองไปทางอื่นแต่ทว่ามือของเขาก็ไม่ได้ละปล่อยจากเอวของอีกคนเหมือนกัน ร่างสูงสมส่วนที่อยู่บนตักมองอีกคนแล้วเอื้อมมือไปจับไปหน้าของคนขี้งอนหันมาทางเขา ทากะช้อนสายตามองโทรุอย่างอ้อนๆ “นายบอกฉันได้มั้ย นะโทรุ”

          ร่างสูงไม่ได้ตอบแต่อยู่ดีๆกลับยกยิ้มอย่างสนุกใจที่ฝ่ายตรงข้ามอ้อนเขาให้หายโกรธด้วยวิธีนี้มีเหรอที่คนอย่างเขาจะปล่อยให้รอด มือหนารวบเอวของอีกคนเข้ามาแนบกับลำตัวเขามากขึ้นกว่าเดิม

 
          “นี่นายแกล้งฉันเหรอเนี่ย” จริง ๆ เขายอมรับว่าวันนี้มันน่าหงุดหงิดนิดหน่อยที่นักร้องนำของเขาไปทำตัวสนิทสนมกับ ฮายาคาว่า มาซาโตะ นักร้องนำวง Coldrain ที่มาดูการแสดงวันนี้ มาทำไมวะ

          “ฉันกำลังทำโทษนายอยู่ล่ะ” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยขึ้นมา พร้อมกับโน้มใบหน้าลงมาแขนแกร่งข้างหนึ่งกระชับเอวทากะไว้ส่วนอีกข้างก็เน้นคลึงบั้นท้ายของคนที่นั่งหน้าแดงขึ้นสีอยู่บนตักของเขา นั่นยิ่งทำให้เขาอยากแกล้งอีกคนมากขึ้นไปอีก

“ทำอะไรของนายเนี่ย เดี๋ยวก็มีคนมาเห็น...”เสียงที่จะพูดถูกกลืนเข้าไปในลำคอเมื่อหัวหน้าวงประทับริมฝีปากของตัวเองไว้บนริมฝีปากอิ่มของเขาอย่างแนบแน่น ก่อนที่คนตัวสูงจะค่อยๆโลมเลียฉกชิงความหวานข้างในโพรงปากที่อีกคนก็ยอมเปิดรับเขาเข้ามาอย่างง่ายดาย มือหนายังคงเค้นคลึงบั้นท้ายก่อนจะไล่ไล้ไปตามส่วนต่าง ๆ

สัมผัสที่โทรุมอบให้มันแทบทำให้เรี่ยวแรงที่ควรต่อต้านถูกสูบหายไปจนหมด เหมือนร่างกายของเขาถูกละลายด้วยสัมผัสของคนคนนี้

“อื้อ...โทรุ อย่า...” เสียงกังวานเล็ดลอดออกมาก่อนที่จะถูกกลืนไปอีกครั้งทากะตั้งใจจะพูดปราม เมื่อมือของอีกคนเริ่มซุกซนเข้ามาในเสื้อที่เขาใส่โทรุไล้ไปตามสันหลังของทากะเบาๆ ปลายนิ้วเรียวยาวไล้อย่างเบามือ ให้อีกคนเสียวเล่น

          “...อ๊ะ”ทากะเผลอส่งเสียงออกมาเมื่ออีกคนใช้ฟันคมๆงับตรงที่ลาดไหล่ของเขาเบาๆ มันทำให้เขารู้สึกร้อนรุ่มอย่างบอกไม่ถูกแต่เขาควรจะหยุด ก่อนที่จะเลยเถิดไปมากกว่านี้ แต่ให้ตายสิหัวใจกับร่างกายของเขาไม่ได้ฟังเขาเลย...

ทว่าดูเหมือนโชคยังเข้าข้างเมื่อมีเสียงเรียกเข้าโทรศัพท์มาจากในกระเป๋ากางเกงของเขาทำให้ทากะดันแผ่นอกของอีกคนออกเบาๆ ตอนแรกอีกคนก็เหมือนต่อต้านแรงเขานิดหน่อย

“โทรุ ปล่อยก่อน...” เสียงใสกังวานบอกอีกคนเลยยอมแต่โดยดีแต่ไม่ปล่อยให้เขาลุกขึ้นจากตักมือหนายังคงรวบเอวของเขาไม่ให้ไปไหน เขาเลยต้องนั่งอยู่ท่านั้นอย่างช่วยไม่ได้ ก็โทรุ เอาแต่ใจขนาดนี้...แต่เขาก็ชอบยอมอีกฝ่ายอยู่เรื่อย...

          “รอบหน้าฉันไม่ยอมหรอกนะ” เสียงทุ้มแหบพูดแล้วก็มุดใบหน้าก้มลงจูบลาดไหล่ของเขาเบาๆอีกครั้ง

“พอแล้วโทรุ...ว่าไงมาซาโตะ” เขาปรามอีกคน ก่อนจะควักโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋า แล้วรับสาย

      ชื่อที่คนตัวเล็กเอ่ยออกมาทำให้อีกคนฉายใบหน้าไม่พอใจก่อนที่จะแกล้งอีกคนมากขึ้น เพราะไม่อยากให้คุยกับเจ้าของปลายสายที่คนของเขากำลังคุยอยู่ 

“อ๊ะ...อ่อ ไม่มีอะไร” โทรุเลิกเสื้ออีกคนก่อนจะเล้าโล้มร่างกายคนตัวเล็กอีกครั้ง ทากะหันมามองเขาด้วยสายตาตำหนิเพราะเขาทำอะไรไม่เข้าเรื่องแต่มีเหรอเขาจะหยุดปลายลิ้นร้อนของคนเอาแต่ใจจู่โจมยอดอกของนักร้องนำจนอีกคนกระตุกไปตามสัมผัสของเขาสัญชาตญาณดิบของเขาจะออกมาต่อเมื่อเหยื่อที่อยู่ตรงหน้านั้นต้องน่ากินเหมือนทากะ...

“มะ...มาซาโตะ แค่นี้นะ ไว้เจอกันนะ...”ทากะรีบตัดบทสนทนา เมื่อคนตัวสูงเริ่มทำอะไรไม่เข้าเรื่องอีกแล้ว เป็นอะไรของเขาทำไมวันนี้โทรุเอาแต่ใจมากเหลือเกิน... “นายไม่ชอบให้ฉันคุยกับมาซาโตะเหรอ...”เขาแกล้งถามอีกคน ก็สีหน้าบอกขนาดนี้จะไม่ให้รู้ได้ยังไงเล่า...

“เปล่า ไม่มีอะไรนี่” อีกคนดึงหน้าเป็นสีหน้าเรียบเฉยทากะเห็นอาการคนตรงหน้าละนึกสนุกบอกไม่ถูก เขานี่มัน ปากไม่ตรงกับใจเลยนี่นา...

          “นี่โทรุ”

          “อะไร”

          “ของนายมันทิ่มฉันอยู่อะให้ฉันลุกได้รึยัง” เขาพูดจบทำให้อีกคนหน้าแดงอายกับสิ่งที่พูด มือหนาปล่อยเอวของเขาให้เป็นอิสระแล้วลุกขึ้นมาได้ ก่อนที่เขาจะไล่ให้อีกคนไปทำธุระให้เสร็จเพราะจะได้รีบกลับที่พักซักที “ตอนนี้เรียวตะกับโทโมยะ ไปถึงที่พักละเนี่ย รีบเลยนะโทรุ” เขาพูดพลางหัวเราะ เมื่อคนตัวสูงรีบเดินไปเข้าห้องน้ำอยากแกล้งเขาดีนัก... ทากะนึกขำก่อนจะจัดแจงเสื้อผ้าให้อยู่ปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นก็คนตัวสูงร้ายขนาดนี้ ชอบทำอะไรตามใจทำให้เขาตั้งตัวไม่ทันอยู่เรื่อย...

 .

.

.

.

“ว่าไงมาซาโตะ คืนนี้งั้นเหรอ ... ได้สิ งั้นเดี๋ยวเจอกันนะ” เสียงกังวานบอกปลายสายโดยที่ไม่รู้ว่ารูมเมทอีกคนออกจากห้องน้ำมาแล้วแอบได้ยินสิ่งที่เขาพูด “อ้าว นายเสร็จละเหรอ พอดีเลย งั้นฉันอาบต่อล่ะ”เขาไม่ทันสังเกตด้วยซ้ำว่าอีกคนไม่พอใจขนาดไหน

.

.

.

“นายแต่งตัวจะไปไหน ทากะ” โทรุที่นอนอยู่บนเตียงเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงทุ้มนิ่งกว่าปกติเมื่อเห็นว่าคนของเขาไม่ได้แต่งตัวเป็นชุดนอนอย่างที่ควรจะเป็น

“ปะ เปล่า ฉันแค่จะออกไป...หาเรียวตะ” เจ้าของรูปร่างสมส่วนตอบอย่างไม่เต็มถ้อยเต็มคำ–อ่า ถ้าให้บอกว่าไปหามาซาโตะ รับรองได้เลยโทรุไม่ยอมให้เขาออกไปแน่

“งั้นเหรอ...” โทรุละสายตาที่มองหนังสือที่ถืออยู่ในมือมามองเขาแทนมือหนาละทิ้งมันลงไปข้างเตียง ทำให้อีกคนสะดุ้งกับการกระทำแบบนั้น “ฉันคิดว่าฉันคงต้องลงโทษนายจริง ๆจังๆแล้วล่ะ” โทรุมองทากะด้วยสายตาเรียบเฉยกว่าปกติเสียงทุ้มกดต่ำลงเมื่อเขามีอารมณ์โกรธ

“โทรุ ฉะฉัน ไม่ได้...” ร่างสูงเขามาประกบเขาอย่างรวดเร็วยังไม่ทันพูดจบประโยคด้วยซ้ำ โทรุผลักเขาลงบนเตียงนอนที่เจ้าตัวเพิ่งลุกมา

“ทำไมนายถึงโกหกฉันล่ะ” ร่างสูงถามด้วยน้ำเสียงเย็นชาเขาเกลียดท่าทางของโทรุที่เป็นแบบนี้ มันรู้สึกน่าปวดหัวใจถึงแม้โทรุจะเป็นนิ่งๆอยู่แล้วแต่การที่เขามองด้วยสายตาเย็นชาเช่นเดียวกับที่กำลังทำมันทำให้คนอย่างทากะ

“อึก…”

“ถ้านายอยากไป ไม่อยากอยู่กับฉันก็ไม่จำเป็นต้องโกหกเลยนี่”

“มันไม่ใช่อย่างนั้นนะ”

“ที่โกหกแบบนี้คิดว่าฉันไม่โกรธเหรอ” อีกแล้วน้ำเสียงแบบนั้นอีกแล้วเขาเริ่มกลัว...ทากะเริ่มกลัวที่โทรุเป็นแบบนี้ร่างบางถอยเถิดห่างจากอีกคนมากกว่าเดิมเจ้าของเสียงทุ้มที่นั่งอยู่ข้างเขาหลังจากที่ผลักเขาลงแล้วเริ่มขยับเข้ามาหา

“ลิ้มรสมันหน่อยมั้ยล่ะ ความโกรธของฉันน่ะ...” เสียงทุ้มกระซิบที่ข้างหูผู้คุมคนนี้คงต้องจับนักโทษที่คิดจะหนีออกจากที่นี่แล้วล่ะ หึ

“โทรุ...ฉะฉัน แค่” ริมฝีปากหนาเข้าจู่โจมเขาอีกครั้งแต่ครั้งนี้โทรุไม่อ่อนโยนเหมือนครั้งก่อนเลยซักนิด

คนตัวสูงขึ้นคร่อมคนที่นอนอยู่ปิดทางหนีด้วยลำแขนแกร่ง รอยยิ้มชั่วร้ายกระตุกขึ้นเมื่อมองอีกคนขัดขืน ทากะหลับตาปี๋พยายามต่อต้านแต่ทำไม่เคยสำเร็จผู้คุมจับปลายคางมนบังคับให้เผยอรับเขาเข้าไปสำรวจข้างในอีกครั้งลิ้นร้อนต้อนลิ้นของอีกคนที่พยายามหนี แต่ทากะน่ะ จะสู้เขาได้งั้นหรอ

“อื้อ” ทากะเผลอหลุดเสียงออกมาเมื่อผู้คุมอย่างโทรุกดแขนเขาแล้วยกเหยียดไว้เหนือหัว มือร้อนๆอีกข้างบีบเค้นยอดอกของเขาทากะบิดตัวเร้ากับความรู้สึกแปลกๆที่โทรุทำให้เขารู้สึก “พะพอแล้ว โท...รุ”

“ห้ามฉันให้ได้สิ” คนขี้โกงพูดแล้วกดข้อมือของคนที่อยู่ข้างล่างกระชับแน่นขึ้นอีก โกงชะมัดจับแน่นขนาดนี้ทากะคงห้ามไม่ได้ ต่อให้โทรุปล่อยมือเขา เขาก็ยังสู้แรงของอีกคนไม่ได้เลยคนหน้าง่วงแบบนี้เอาแรงที่ไหนมาเยอะแยะกัน

          “อะ อื้อโทรุ ปล่อย!!” ทากะพยายามขัดขืนอีกครั้ง

“นาย...คงไม่อยากให้โทโมยะ ที่อยู่ห้องข้างๆได้ยินเสียงเราสองคนหรอกใช่มั้ย” เจ้าของเสียงทุ้มเงยหน้าขึ้นมามองทากะใบหน้ามีอารมณ์ที่เซ็กซี่สำหรับเขาตวาดสายตาขึ้นมองปรามเขาอย่างพยศรู้สึกขนาดนี้แล้วยังจะห้ามอีกสินะ ผู้คุมใช้มือถอดร่นกางเกงทากะสะดุ้งเมื่อกางเกงของเขาโดนอีกคนดึงรั้งจนไปอยู่สุดปลายเท้าความร้อนทำให้ใบหน้าของเขาแดงซ่าน ทากะไม่แน่ใจว่าอุณหภูมิห้องมันสูงหรือเพราะว่าคนข้างหน้าของเขามันร้อนแรงมากกว่าปกติ

“โทรุ...ฉันต้องไป....” มือหนาเลื่อนมือมาสัมผัสยอดอกที่ตื่นตัวตอบสนองนิ้วของเขาสายตาคมมองโลมเลียไปที่ขาทั้งสองข้างที่เพิ่งถอดกางเกงออกไปกับมือ

“นายน่ารักจังนะ...” เขาตอบแต่ไม่ได้ใส่ใจในสิ่งที่ทากะเพิ่งพูดมือหนาปล่อยพันธนาการแขนแล้วถอดเสื้อของตัวเองทิ้งลงเตียงไป เผยให้เห็นร่างกายที่สมสัดส่วน “เรียกชื่อฉันอีกสิ แล้วฉันจะปล่อย”

“ม...ไม่เอา” เมื่อเขาตอบไปอย่างนั้นผู้คุมขังก็ทำหน้าที่ปราบพยศเขาร่างกายของเขาเหมือนจะละลายทุกครั้งที่โทรุสัมผัสเขาขัดขืนอะไรไม่ได้นอกจากนอนเฉยๆให้อีกคนพันธนาการสองขาแกร่งหนีบล็อคขาทั้งสองข้างของเขาไว้ มือหยาบลูบไล้ไปตามเนินเนื้อเรียบเนียบปลายนิ้วยาวลากไล้ให้เขารู้สึกสยิวเล่นรู้สึกดีจนส่วนสำคัญของร่างกายเขาภายใต้กางเกงในที่เริ่มตื่นตัวทากะแอ่นร่างเป็นระยะ เมื่ออีกคนไล่จูบลงไปถึงหน้าท้องรู้ตัวอีกทีก็ถูกอีกคนถอดเสื้อไปเสียตอนไหนยังไม่รู้เลย

นอกจากเขาแล้วจะมีใครรู้มั้ยนะว่าภายใต้ใบหน้าเบื่อๆง่วงๆแบบนี้ ร้ายกาจซะจนคิดไม่ถึง...

“น...นายนี่ร้ายจริงๆ...อะ...อา” ทากะเผลอครางเสียงแหบเรียกรอยยิ้มจากอีกคนได้ดี ใบหน้าที่กำลังไล่จูบแถวหน้าท้องน้อยของเงยหน้าขึ้นมามองเขาก่อนที่จะโพล่งพูดออกมา

“รู้สึกดีก็เรียกชื่อฉันสิ ทากะ” เสียงพร่าบอกพร้อมรอยยิ้มมุมปากวันนี้โทรุยิ้มเจ้าเล่ห์แบบนี้ไปกี่รอบกัน ไหนลมหายใจที่จงใจเป่ารดข้างใบหูเขาเริ่มจะคิดแล้วว่าเขาพลาดไปแล้วที่โกหกโทรุวันนี้ถ้ารู้ว่าร้ายขนาดนี้...คงไม่หาเรื่องให้ตัวเองแบบนี้

“ฉันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ที่หลงรักคนแบบนาย” ทากะเลิกต่อต้านก่อนที่จะเอื้อมสองแขนโอบคอของอีกคนเอาไว้เขาควรยอมแพ้ที่จะต่อกรกับเจ้าคนเจ้าเล่ห์แบบโทรุ ดวงตาสีดำขลับปรือมองคนเอาแต่ใจที่ทำเขาอยู่ฝ่ายเดียว สองมือที่ถูกปล่อยพันธนาการโน้มศีรษะของคนเปลือยท่อนบนลงมาจูบอีกครั้ง คุณผู้คุมแลบลิ้นเลียริมฝีปากด้วยความกระหาย นักโทษตัวแสบลูบไล้ไปตามแผ่นอกที่อัดแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อก่อนจะเลื่อนต่ำลงมาที่ขอบกางเกงคนที่อยู่ข้างบน...

 “ดูเหมือนว่านาย...” ริมฝีปากอิ่มผละจูบแล้วมองไปที่แกนกายภายใต้ผ้าที่เหมือนจะแข็งขืนขึ้นมาของโทรุเจ้าของแกนกายยิ้มไม่ได้พูดอะไร มือหนายังคงทำงานกับร่างสุดรักสุดหวงตรงหน้าอย่างเคย

“อะ อ๊า!...ท...โทรุ” เมื่อหนาแยกขาทั้งสองข้างของเขาแยกออกจากกัน ปลายนิ้วไล้รอบช่องทางรัก ทำเอาอีกคนเผลอส่งเสียงครางออกมา

“ยอมเรียกชื่อฉันละหรอ...เรียกอีกสิ” ร่างสูงแล้วค่อย ๆสอดนิ้วเข้าไปภายใน ทำให้ร่างที่นอนอยู่เกร็งอยู่อัตโนมัติเพราะความเจ็บ นิ้วเรียวยาวค่อยๆขยับเบาๆเมื่อเห็นใบหน้าคนที่เขาหวงแทบตายฉายแววเจ็บปวดนิดๆ “...อย่าเกร็งนะครับ” เสียงแหบพร่าเอ่ยแล้วพรมจูบหน้าผากคนรัก ที่เหงื่อเริ่มผุดขึ้นบนใบหน้าสีแดงเรื่อ

          “ก...ก็มันเจ็บ...ฮะอึก...” ทากะไม่คุ้นที่คนตัวสูงพูดครับกับเขาแต่...แบบนี้น่ารักชะมัด

นิ้วสอดเข้าไปค่อยขยับไปเรื่อยๆสอดเข้าออกไม่มีทีหยุด ทำให้ขาทั้งสองข้างสั่นระริกด้วยความปวดซ่าน สะโพกมนขยับสวนจังหวะเข้าออกของนิ้วของคนตัวสูงร่างหนาค่อยเพิ่มจังหวะให้เร็วขึ้นเพื่อให้ทากะคุ้นชินกับมันก่อนที่จะเจอบทลงโทษจริงๆของเขา...

“ท...โทรุ อะ อา...อ๊ะ” ทากะครางรับเมื่อร้อนรุ่มบริเวณช่องทางด้านหลังความเจ็บมาพร้อมความรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก ดวงตาสวยปริ่มหยาดน้ำตาอออยู่รอบๆทำเอาคนตัวสูงใจไม่ดี พอดีโทรุเป็นผู้คุมที่แพ้น้ำตานักโทษคนนี้น่ะก็น่ารักขนาดนี้ เป็นใครก็อยากทนุถนอม... แต่หน้าที่นี้เขาไม่ยอมให้ใครหน้าไหนมาทำแทนหรอกทากะน่ะ ของเขาเท่านั้น

          “ฉันต้องการนายนะ รู้รึเปล่า...” เสียงทุ้มแหบพูดเรียกอาการเขินจากคนฟังให้ตายสิ โทรุคนนี้มันน่าตีให้ตาย ทำไมต้องมาทำให้เขาใจสั่นตลอดเวลา

          คนตัวสูงถอนนิ้วออกจากช่องทางรักของเขาก่อนที่จะค่อยๆจับตัวทากะมานั่งบนตักของเขาที่ทิ้งตัวนอนราบพิงหมอนใบใหญ่บนเตียงคนตัวเล็กที่นั่งอยู่แกนกายใต้ร่มผ้ามองไปยังอีกคนอย่างงงๆว่าต้องการให้ทำอะไรกันแน่

          “ช่วยฉันทีสิ” รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏบนใบหน้านี้อีกครั้ง ไอ่บ้าเอ้ย ยังไงโทรุก็ปีศาจชัดๆ ทากะมองไปที่โทรุ ตอนนี้ก็พอจะทราบแล้วแหละว่า อีกคนนั้นอารมณ์พลุกพล่านมากแค่ไหน แกนกายแข็งดุนตรงบริเวณที่เขาถูกจับมานั่ง คนที่นั่งอยู่ข้างบนเข้าใจและยอมทำอย่างว่าง่าย ทากะเริ่มขยับคลึงบริเวณที่ตัวเองนั่งอยู่ทำเอาคนตัวสูงซี้ดปากร้องออกมา

          “อ่าห์...นายนี่น่ารักเสมอต้นเสมอปลายเสียจริง”

          “หยุดพูดเลยนายน่ะ” ใบหน้าเขาร้อนผ่าวถ้าเขานอนอยู่คงเอางุดหมอนแก้เขินไปแล้วใจเขายังคงเต้นส่ำเมื่อนึกถึงสัมผัสของโทรุ

          “ครั้งนี้ฉันให้นายทำ”

          “ฉะ..ฉันเนี่ยนะ...” คนตัวสูงไม่ได้ตอบกลับมือหนานวดคลึงบั้นท้าย จับมันขยับถูไปตามเป้ากางเกงของตัวเอง

“อ่าห์...ถึงเวลาแล้วสิ” สายตาฉายแววประกายเหมือนบอกให้เขาทำการอะไรสักอย่างมือเล็กค่อยๆรูดซิปกางเกงของโทรุออก ก่อนที่เจ้าตัวการโผขึ้นมาเมื่อแข็งตัวเขาค่อยรูดรั้งแกนกายก่อนที่จะสอดใส่เข้าไปในช่องทางรักของตนอย่างระมัดระวังเพียงแค่สอดเข้ามาเล็กน้อยร่างบางก็สั่นระริก ของโทรุใหญ่กว่านิ้วที่เคยสอดเข้ามาตั้งหลายเท่าความเจ็บโถมมาราวกับร่างของเขาจะร้าวรานไปเสียแล้ว ตอนนี้ผนังนุ่มรัดของเขาแน่นขนัด ร่างสูงค่อยๆช่วยอีกคนโดยการจับสะโพกมนแล้วกดมันลงอย่างช้าๆ

“อย่าเกร็งอีกนะครับคนดี เดี๋ยวจะเจ็บนะ” เสียงพร่าพูดด้วยเสียงอ่อนโยนเมื่อเห็นคนข้างหน้ากัดฟันแน่นทนกับความปวดแต่เดี๋ยวอีกนิดทากะเอง ก็จะรู้สึกดี

นักโทษของเขาหอบหายใจรุนแรงเมื่อแกนกายที่อยู่ในตัวเขาค่อยๆขยับเข้าออก ทากะค่อยขย่มเบาๆไปตามจังหวะเนิบๆโทรุมองคนรักที่ทำหน้าสีตาอีโรติคอยู่ข้างบนตัวเขา อ่าห์ น่าจะจับกดเสียจริงแต่แบบนี้มันดีตรงที่เห็นสีหน้าแบบนี้ของทากะ

“อะ...อ๊า...ท..โทรุ” เขารู้สึกดีเหลือเกินที่เสียงครางนั้นเรียกชื่อเขาร่างสูงจับสะโพกมนเร่งจังหวะจนทำให้อีกคนร้องไม่หยุด แกนกายสอดเข้าไปลึกกว่าเดิมมือทั้งสองข้างของนักโทษแสบยึดไหล่แน่นของโทรุเอาไว้ เสียงหอบหายใจของคนตัวสูง ปนไปกับเสียงครางเบาๆของอีกคนดังระงมไปทั่วห้อง ตอนนี้ ไม่สนใจแล้วว่าใครหน้าไหนจะได้ยิน จะได้ยินได้ยังไงล่ะก็ไม่มีใครอยู่ห้องข้างๆเลยนี่นา....

.

.

.

.

.

          “อะ...อื้อ”  ทากะงัวเงียตื่นขึ้นมาก่อนจะพบว่าตัวเองนอนอยู่ในอ้อมกอดของลีดเดอร์หนุ่มหรือปีศาจร้ายที่อยู่ในร่างเมื่อคืน เขาลืมตาขึ้นก็พบว่าอีกคนจ้องเขาอยู่แล้ว “ตื่นมานานรึยังเนี่ย”

          “อือ”  โทรุไม่ได้พูดอะไรต่อ ก็จูบพรมตามใบหน้า ริมฝีปาก และลาดไหล่ของอีกคน ก็รักของเขานี่นา

          “ไม่เบื่อบ้างรึไงนายน่ะจูบอยู่ได้” ทากะโวยใส่อีกคนที่จูบเขาไม่หยุดตอนเวลากลางวันนี่อ้อนเหมือนเด็กเสียจริง

          “ไม่ แต่ชอบเป็นบ้าเลยต่างหาก” พูดจบคนตัวสูงก็ประทับริมฝีปากลงบนปากของเขาอีกทีก่อนที่จะลาบล้วงฉกฉวยเข้ามาอย่างอ่อนโยนกว่าเมื่อคืนหลายโข โทรุโหมดปกติคนเดิมได้กลับมาแล้ว...

 “ชอบเป็นบ้ามากกว่าเดิมอีก” เสียงเรียบพูดด้วยใบหน้าง่วงๆเหมือนปกติ เขาไม่เขินเลยเหรอยังไงกัน แต่คนฟังก็เขินจะตายอยู่แล้ว ทากะเลื่อนตัวลงมาก้มงุดซุกอกเปลือยของอีกคนเรียกเสียงหัวเราะของลีดเดอร์วงเป็นอย่างดี ก็ทากะ ให้บอกกี่รอบก็ยังน่ารักนี่นา....มือหนาลูบหัวอีกคนเบาๆ แล้วจูบไปที่หน้าผากด้วยความเอ็นดูไปอีกทีหนึ่ง น่าหมั่นเขี้ยว...

“หยุดพูดเลยนะ ฉันไม่ฟังแล้ว” ทากะพูดออกมาอย่างเขินๆ

“แต่เมื่อคืนนี้...ทำไมต้องออกไปหามาซาโตะล่ะ ฉันรู้นะ”  คนตัวสูงพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“จริงๆแล้ว...ฉันแค่อยากจะไปบอกว่าฉันมีคนที่ฉันชอบมากๆแล้วน่ะ” ทากะมุดหน้าไว้เหมือนเดิมด้วยความเขินอายที่ต้องพูดอะไรแบบนี้ เมื่อได้ยินคำตอบที่น่าพึงพอใจอย่างนั้น โทรุสวมกอดคนในอ้อมแขนแน่นกว่าเดิม 

น่ารัก น่ารัก น่ารัก...

"อ่าห์ให้ตายสิ ถ้าไม่มีนายฉันจะอยู่ยังไง..."  โทรุอยากจะกอดให้แน่น แน่นกว่าเดิม ถ้าไม่กลัวร่างกายสุดหวงนี่ช้ำคาอกซะก่อน "ชอบนะ..." เสียงทุ้มพูดอู้อี้ฟังไม่ค่อยถนัดหู คำพูดสั้นๆออกมาจากปากคนตัวสูง ทำเอาคนที่อยู่ในอ้อมกอดใจเต้นแรงไม่หยุด นี่สินะ บอกรัก สไตล์โทรุซังน่ะ

"ว่ายังไงนะ"  ทากะยังคงโดนกอดแน่นอยู่อย่างน้้น เขาแกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน ถามอีกคนซ้ำอีกรอบ โทรุน่ะ บอกรักง่ายที่ไหนเล่า แค่อยากจะฟังอีกรอบเท่านั้นเอง...

"ชอบ..." เสียงทุ้มพูดสั้นๆอีกรอบ 

"ทำไมฉันไม่ได้ยินเลยล่ะ" ทากะยังไม่หยุดแกล้งเขา

"นี่นายแกล้งฉันหรอ..." อีกคนผละกอด แล้วใช้มือจับคางนักโทษตัวแสบเงยหน้าขึ้นมาเบาๆ ดวงตาสีดำขลับตอนนี้กำลังฉายแววความสุขเปี่ยมล้นมองมายังเขา ถึงจะรักอีกคนมานาน จนถึงตอนนี้ก็มีอิทธิพลกับหัวใจของผู้คุมคนนี้อยู่ดีสินะ...

"อื้อ...ฮ่าๆ อุบ..." เสียงหัวเราะปนความสุขถูกกลืนหายไปเมื่ออีกคนประทับจูบลงมาอย่างอ่อนโยนอีกครั้ง ก่อนจะผละออก

"ฉันไม่เบื่อหรอกนะ...ปากของนายน่ะ" เขาพูดแล้วตีมึนนอนต่อ ทากะแกล้งโทรุไม่เคยสำเร็จสุดท้ายก็โดนต้อนมาให้เขินแบบนี้อยู่ได้ จะทำยังไงกับผู้ชายคนนี้กันดี รักเกินไปแล้ว...

 END.

 #รู้สึกบาป(〃･ิ‿･ิ)