กรี๊ดดดดดดดดดด ในที่สุดก็ปิดเทอมแล้ว แต่ว่ายังไม่จบแค่นั้น เพราะสถานีต่อไป คือ การฝึกงานนั่นเอง มาแนะนำตัวกันก่อนดีกว่า สวัสดีค่ะทุกคน เราชื่อ พลอย เป็นนักศึกษาปีที่ 3 ซึ่งช่วงนี้เป็นช่วงปิดเทอมของเรา ทว่าเรายังไม่ได้พักง่ายๆ ค่ะคุณผู้อ่านทุกท่าน เราต้องไปฝึกงานเป็นเวลาสองเดือนเศษๆ และใช่ค่ะ เราหนีการบ้านมาเจอฝึกงาน (หนีเสือปะจระเข้ชัดๆ เลย) ซึ่งสถานที่ที่ฐาเลือกฝึกงาน คือ โรงเรียนอนุบาลวัดธาตุทองนั่นเอง แต่กว่าจะหาที่ฝึกงานได้เล่นเอาเราหัวหมุนเลยค่ะ เพราะว่าเรามัวแต่เอื่อยเฉื่อยเองแหละ ทั้งติดต่อโรงเรียน ทั้งยื่นเอกสาร ทั้งรอเอกสาร ทั้งยังเป็นช่วงที่ต้องปั่นงานส่งครูก่อนปิดเทอมอีก ทำเรากับเพื่อนๆ อดหลับอดนอน สภาพเหมือนกับผีดิบกันเลยทีเดียว สุดท้ายเราก็รอดมาด้วยดี (ดีที่ไม่ตาย) ค่ะ ในตอนนี้ฐาจะขอพูดถึงขั้นตอนการหาสถานที่ฝึกงานนะคะ 

       เริ่มแรกเลยเราหาโรงเรียนเด็กอนุบาลแถวบ้านก่อนค่ะ โดยค้นหาจากกูเกิ้ลนี่แหละ แต่ว่าที่เจอแถวบ้านจะเป็นเนอสเซอรี่ซะส่วนใหญ่ เราปัดตกค่ะ เพราะว่ามีเด็กเล็กด้วย ความหลังกับการดูแลเด็กเล็กของเราไม่ค่อยน่าภูมิใจสักเท่าไหร่เพราะหลานสาวคนโต จำได้ว่าตอนนั้นหลานยังเป็นทารกอยู่คอยังไม่แข็งเลย แล้วเราอยากอาบน้ำให้หลาน ตื่นเต้นสุดๆ แต่ว่าตอนที่ถูสบู่เราเผลอทำหลานหลุดมือลงอ่างน้ำค่ะ หลานสำลักน้ำหน้าดำหน้าแดงเลย หลังจากนั้นมาเราเลยไม่อุ้มเด็กที่คอยังไม่แข็งค่ะ จำไปจนตายเลย พอหาแถวบ้านไม่ได้เราเลยขยายการค้นหา จากบางจากไปอ่อนนุช พระโขนง จนมาได้ที่เอกมัยมีโรงเรียนที่เราสนใจอยู่ 2 แห่ง ตอนแรกติดต่ออีกที่หนึ่งไปก่อน แต่ว่าไร้วี่แววการตอบกลับ เราเลยเบี่ยงเข็มมาที่โรงเรียนอนุบาลวัดธาตุทองค่ะ เราหาช่องทางการติดต่อในอินเทอร์เน็ตและโทรไปหาทางโรงเรียนเลยค่ะ ก่อนที่จะโทรไปเราลองไปหารายละเอียดเกี่ยวกับโรงเรียนมา และพบว่าโรงเรียนนี้ให้ความสำคัญกับอาหารการกินของเด็กนักเรียนอย่างมาก ได้เข้าไปอ่านบทสัมภาษณ์ของผู้อำนวยการหลังจากที่มีข่าวภาพของเด็กนักเรียนอนุบาลแห่งหนึ่งต้องรับประทานขนมจีนคลุกน้ำปลาเป็นอาหารกลางวัน ฐาคิดว่าทุกคนน่าจะคุ้นๆ กับข่าวนี้นะคะ นั่นแหละค่ะหลังจากที่อ่านบทความของโรงเรียนนี้แล้วเลยรู้สึกประทับใจค่ะ (ส่วนตัวเราคิดว่าอาหารการกินเป็นสิ่งสำคัญอีกด้วย) พอโทรไปแล้วคนที่รับสายและคุยกับเราดันเป็นผู้อำนวยการเลยค่ะ เราเริ่มกังวลเพราะว่าท่านเสียงดังมาก คิดในใจว่าท่านต้องเป็นคนที่ดุแน่ๆ พอคุยรายละเอียดเรียบร้อยแล้ว ท่านก็นัดวันให้เราเข้าไปคุยและพบท่านที่โรงเรียน วันที่เข้าไปพบผู้อำนวยการ จำได้ว่ามือเย็บเฉียบเลย กังวลมากว่าจะพูดไม่รู้เรื่อง ตอนเจอท่านครั้งแรกเราขุดมารยาททุกอย่างที่มีในตัวออกมาเลย ลนลานมาก เตะขาโต๊ะประชุมไปหนึ่งที แถมยังเถียงกับตัวเองในหัวด้วยว่าเวลาไหว้ผู้ใหญ่ต้องเอานิ้วหัวแม่มือไว้ที่ปลายจมูกใช่ไหมนะ ก่อนที่จะต้องพูดคุยจริงๆ เราก็รวบรวมสติ หายใจเข้าหายใจออกแป๊บหนึ่ง และค่อยๆ แนะนำตัวและอธิบายแผนงานของตัวเองไปจนได้ค่ะ เราคิดว่าเรามั่นใจในทักษะการพูดของตัวเองในระดับหนึ่ง ถึงแม้ว่าจะไม่ได้ดีมากก็ตาม​หลังจากที่ได้ชมโรงเรียน สิ่งที่ประทับใจเราที่สุดในโรงเรียน คือ สนามเด็กเล่นค่ะ เป็นสนามเด็กเล่นที่สะดุดตาและสร้างสรรค์มาก (ไว้เราจะถ่ายรูปมาให้ดูนะคะ) ที่โรงเรียนจะสอนว่ายน้ำให้กับนักเรียนด้วย และคุณครูนัดให้เรามาพูดคุยเรื่องแผนการฝึกงานอีกครั้งหนึ่ง