มันเป็นความสัมพันธ์ที่ดีมั้ย ? ตลอดเวลาที่ผ่านมาแน่นอนว่าสิ่งที่ผ่านมาแล้ว การให้อภัยก็ควรถือว่าเป็นสิ่งที่ผ่านพ้นไป และมองตรงปัจจุบัน การที่เราจะอยู่หรือรักใครสักคน มันคงต้องเต็มไปด้วยการเสียสละมากๆ คนสองคนที่เกิดมาในสภาพแวดล้อมที่ต่างกัน การใช้ชีวิต ความคิดย่อมต่างกันเสมอ ในช่วงการเริ่มต้นแน่นอนว่าอะไรมันก็ง่ายเสมอ แต่พอเวลาผ่านไป ความเคยชินเข้ามาแทนที่ ต่างคนเริ่มเป็นตัวเอง ถามว่ามันผิดมั้ยก็ไม่ เพราะขนาดครอบครัวยังมีทะเลาะกัน แต่นี่คือคนรักที่ไม่ได้อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เด็ก มันต้องมีความไม่เข้าใจหรือลืมนึกถึงความรู้สึกของอีกคนไปบ้าง ทุกคนล้วนมีข้อดีข้อเสียเสมอ ไม่มีใครจะดีไปหมดทุกอย่าง หรือเสียไปหมดทุกอย่าง มันไม่จริงหรอกว่าความรักต้องไม่ใช้คำว่าอดทน มันต้องอดทนสิถ้ามันอยู่ในช่วงเวลาที่ยากลำบากต่อความสัมพันธ์ มันคงไม่มีใครรักกันราบรื่นไปได้ตลอดหรอก และคงไม่มีใครเป็นไปตามความต้องการเราได้หมดทุกอย่าง หันไปมองหน้าคนข้างๆ ดู ถามว่าเราเบื่อมั้ยกับความเอาแต่ใจและเรื่องมากจุกจิกของเขาใช่เราเบื่อ แต่เรารักมั้ย ใช่เราก็รักเขามากเหมือนกัน มากพอที่จะยอมให้อภัย มากพอที่จะปรับตัวเพื่อรักษาความสัมพันธ์ มากพอที่จะเข้าใจในข้อเสียว่าบางมันก็เปลี่ยนกันยาก เลยเลือกที่ยอมรับมากกว่า และช่างแม่งมันไปเท่าที่จะทำได้ เราก็คงมีวันที่ทำตัวน่าเบื่อใส่เค้าเหมือนกัน แต่เค้าก็ยังอยู่กับเรา ก็ไม่เคยเห็นว่าจะมีครั้งไหนที่เค้าจะไม่พยายามรักษาความสัมพันธ์ของเราไว้ คำว่ารักสำหรับบางคู่อาจจะจำเป็นที่ต้องบอกกันทุกวัน แต่สำหรับบางคู่ก็คงไม่สำคัญเท่ากับการแสดงออกทางการกระทำให้รู้ว่าเรารักกัน และพร้อมผ่านเรื่องต่างๆ ไปด้วยกัน ยิ่งเวลานานเรายิ่งลืมและเผอลละเลยความรู้สึกคนข้างๆไป แต่มันเปลี่ยนเป็นความสบายใจที่ได้เป็นตัวเองของเราทั้งสองคนเข้ามาแทนที่สิ่งที่เรียกว่าละเลยนั้น เพราะทุกครั้งที่เรามีความสุขเราก็มีความสุขได้ทั้งแบบที่มีเค้าอยู่ด้วย หรือในแบบที่มีพื้นที่ของตัวเอง ส่วนในเวลาที่แย่เขาก็ไม่เคยหันหลังให้เราเลยสักครั้ง ในอนาคตยังมีเรื่องมากมายที่เราต้องก้าวผ่านมันไป แต่วันนี้ วินาทีนี้เขายังอยู่ข้างๆเรา ก็อย่าทำให้เวลามันสูญเปล่า คงจะรักให้ดีที่สุดจนกว่าวันสุดท้ายของเราจะมาถึง