ฉันหมดศรัทธากับการตามหาอีกครึ่งหนึ่งของใจและเริ่มเดทกับตัวเองนับครั้งไม่ถ้วน ฉันเริ่มโคลนนิ่งตัวเองจากโลกกระจก ยืมตัวเธอมา(หรือนั่นก็คือฉันเอง) ฉันใส่เดรสสวยและรองเท้าที่ชอบที่สุดหากวันนั้นไม่เหยีบขี้หมาเสียก่อน ทุกวันที่ฉันเดทกับกับตัวเองฉันรู้สึกว่าอากศมันดีมากเสียจนฉันอยากจะสวัสดีทักทายทุกคนที่เดินผ่านมา ถ้าหากฉันอยู่ตัวคนเดียวอากาศจะร้อนมากจนกระทั่งฉันกร่นด่าว่าโลกจะแตกกันแล้ว แมกม่าจะระเบิดหรือไม่กันนะ ฉันมักจะล่องลอย พร่ำเพ้อ ในโลกของตัวเองเสมอ โลกในฟองสบู่ของตัวเองช่างสงบและปลอดภัยหาแต่ เปราะบาง โปร่งใสและไม่อยู่กับร่องกับรอย

อย่างไรก็ตามฉันก็ต้องการส่วนหนึ่งส่วนนึงของใจที่เป็นใครอีกคนจริงๆ ที่เป็นชายสักคนจริงๆ ฉันมีความสุขที่เดทกับตัวเองแต่มือฉันมักจะเย็นอยู่เสมอ ครึ่งนึงที่เหลืออยู่ค่อยๆหายเป็นละอองดาว 

ฉันเป็นนกนางแอ่นที่ปรารถนาเตาผิงอุ่นๆในฤดูหนาวนี้

'คนธรรมดาๆที่เป็น House กลายเป็น Home'

 วันนี้เป็นวันแรกที่จู่ๆฉันก็เกิดมีความศรัทธาขึ้นมาอีกครั้งว่าฉันอาจจะเจอเธอ ใครคนหนึ่งคนใด

ในอนาคต ปัจจุบัน อดีต หรือจากดาวดวงบนจักรวาลล้านดาราจักรก็เป็นได้กระมัง 

แล้ววันนั้นฉันจะไปกระซิบข้างหูเธอว่าขอบคุณที่รอฉันในวันนี้ ตราบวันใดฉันจะเป็นเจ้าสาวของเธอในอนาคต

____________________________________________________________________________________________________

28.11.64

My inspried