ถ้าพูดถึงภาคอีสาน ผีที่ทุกคนได้ยินมาบ่อยๆก็คงไม่พ้นผีปอบ คนที่จะเป็นปอบก็คือคนที่ฝึกวิชาไสย์เวทย์มนต์ดำแล้วผิดครู ฝ่าฝืนข้อห้ามหรือคะลำบางอย่างไม่ได้ทำให้ของเข้าตัวจนกลายเป็นปอบ ต้องกินเลือดกินของสดและต้องคอยสิงคนอื่นไปเรื่อยๆเมื่อตัวตาย ยายเล่าว่าเมื่อ 30 ปีที่แล้วคนเล่นของกันเยอะมากๆ เวลาเพื่อนบ้านเอาอาหารให้ต้องเอาลอดหว่างขาก่อนเพราะกลัวโดนทำของใส่ มนต์ที่เคยได้ยินมาก็เช่น มนต์มหาเสน่ห์ มนต์กีใหญ่ แบบเวลาจะใช้มนต์ก็ท่องคาถาแล้วตบที่หน้าขาจากนั้นกีจะใหญ่ขึ้น ยายแก่เล่าว่าตอนนั้นคนในหมู่บ้านลือว่ายายคนหนึ่งเป็นปอบแล้วคืนฝนพรำคืนหนึ่งยายก็เห็นยายแก่คนนั้นออกมาจับกบเขียดกินตอนกลางดึก คนก็กลัวกันพอสมควร ตอนค่ำคือจะไม่มีใครออกจากบ้านเลย 

มีเรื่องเล่าอีกว่าผู้ชายคนหนึ่งไปหาปลากับเพื่อนที่นาแล้วเล่าให้เพื่อนฟังว่าเมียตัวเองป่วย พอกลับมาบ้านปรากฎว่าเมียตัวเองโดยปอบเข้าเลยได้ไปเชิญหมอธรรม(หมอผีสายขาว: ทำการรักษา)มาไล่ผีให้ คนก็มาดูพิธีไล่ผีกันเยอะอยู่ หมอธรรมก็ถามว่า “มึงเป็นไผ มาแต่ไส” คนที่โดนสิงก็ตอบว่า “กูบ่บอก กูหิว กูสิกินมัน” แต่เป็นเสียงผู้ชายเสียงใหญ่ๆ ไม่ได้การละหมอธรรมเลยเริ่มพิธีโดยทำน้ำมนต์แล้วราดหัวคนที่โดนสิง พอน้ำมนต์โดนตัวก็กรีดร้อนราวกับโดนน้ำร้อนอย่างปวดแสบปวดร้อน “มึงสิออกบ่? มาเข้าเขาเฮ็ดหยัง” ผีก็ตอบตัวสั่นๆ “บ่กูบ่ออก กูนำผัวมันมา มันบอกว่าเมียมันบ่สำบาย” แล้วหมอผีก็ยกมีดหมอขึ้นเหนือหัวแล้วจี้ลงบนหัวผู้หญิงที่โดนสิง ทันใดนั้นเองปอบก็กรีดร้องแบบเจ็บปวดมาก “ยอมแล้ว อย่าเฮ็ดข่อย เจ็บหลาย ฮือออ ออกแล้ว” แล้วผีก็ออก ผู้หญิงคนนั้นก็สลบทันที ชาวบ้านจึงเชื่อคำคนเฒ่าคนแก่มากขึ้นว่าถ้าเข้าป่าอย่าพูดถึงคนป่วยเพราะปอบมันจะมากิน สัญลักษณ์ที่สื่อถึงปอบก็คือหมาดำ ถ้าวันไหนฝันเห็นหมาดำคือไม่ใช่เรื่องดีนะต้องรีบบอกคนเฒ่าคนแก่เพื่อทำการป้องกัน

ถ้าช่วงไหนในหมู่บ้านมีคนตายต่อๆกับแบบไม่ทราบสาเหตุ เขาก็จะเชื่อว่าเป็นฝีมือของปอบ ชาวบ้านจะทำพิธีเสี่ยงข้อง คือเอาข้องมาทำพิธีเชิญเซียงข้องแล้วมันจะนำทางคนจับไปยังที่ๆผีปอบซ่อนตัวอยู่ จะบอกว่าเป็นพิธีกรรมที่วิทยาศาสตร์ก็ยังพิสูจน์ไม่ได้เพราะที่ข้องจะมีแรงดึงแรงมากๆโดยตัวของมันเอง พอจับปอบได้ก็จะทำการเผาแล้วก็สวดส่งให้ได้ไปเกิดใหม่