คุณต้นใช้ชีวิตอยู่ที่จังหวัดแห่งหนึ่งในภาคอีสานจึงคุ้นเคยกับแม่น้ำชีเป็นอย่างดีเพราะเคยลงเล่นน้ำและเดินทางโดยเรือตั้งแต่ยังเด็กจนโต วันหนึ่งได้ถามยายว่ามีคนเคยเจอพญานาคที่แม่น้ำชีไหม ยายบอกว่าไม่น่ามีนะ ถ้ามีก็คงมีแต่เงือก คุณต้นเลยนึกถึงเรื่องๆหนึ่งที่เคยเกิดขึ้นในได้ แต่ต้องบอกก่อนว่าคำว่า “เงือก” ของคนเฒ่าคนแก่อีสานจะไม่ใช่ผู้หญิงท่อนบนเป็นคนท่อนล่างเป็นปลาอย่างนางเงือกที่เรารู้จักกัน แต่จะเป็นผีงูหรืองูน้ำขนาดใหญ่ที่ชอบทำให้คนจมน้ำตาย ย้อนกลับไปเมื่อสิบกว่าปีที่แล้วแม่น้ำชีมีความอุดมสมบูรณ์และใสสะอาด คนก็ใช้ชีวิตกับแม่น้ำเป็นปกติ แต่จะมีข้อห้ามอย่างหนึ่งก็คือห้ามนำมุ้งไปซักที่แม่น้ำ คนเฒ่าคนแก่เชื่อว่าเงือกจะขึ้นมากินคน หลายคนไม่เชื่อแล้วเอามุ้งไปซักที่แม่น้ำชีก็ได้เจอกับเรื่องแปลกๆ เช่น มีฝูงปลาลอยมาใกล้ๆ บางคนก็เห็นเป็นงูลอยอยู่ในน้ำใกล้ๆตัวเอง ในช่วงนั้นเองมีผู้หญิงคนหนึ่งในหมู่บ้านถือมุ้งไปซักที่แม่น้ำชีเพราะเธอไม่เชื่อตำนานแล้วเธอก็จมน้ำตาย ตอนนั้นเองมีเด็กผู้หญิงกับแม่ที่อยู่อีกฝั่งแม่นำ้ ทั้งสองเล่าว่ามองเห็นผู้หญิงคนนี้ซักผ้าอยู่ริมแม่น้ำ อยู่ดีๆก็ตาลอยๆแล้วก็เดินลงน้ำไปเฉยเลย ทั้งสองก็ร้องตะโกนห้ามมาจากอีกฝั่งแต่เหมือนผู้หญิงคนดังกล่าวจะไม่ได้ยิน คนก็ลือกันว่าเธอโดนเงือกสะกดจิตแล้วลากลงไปกิน หลังจากนั้นก็มีคนฝันถึงผู้หญิงคนดังกล่าวมาร้องขอความช่วยเหลือแต่ในฝันก็โดนงูใหญ่กัดหัวขาด เท่าที่จำได้เมื่อไหร่ก็ตามที่มีคนเอามุ้งไปซักที่แม่น้ำชีจะมีคนตายต่อๆกัน ถ้าไม่ใช่คนที่เอาไปซักเองก็เป็นคนอื่นๆในหมู่บ้าน จนกระทั่งตอนนี้ก็ยังไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมมุ้งถึงเป็นข้อห้ามแต่เท่าที่รู้ก็คืออาถรรพ์มันยังคงอยู่และคนในพื้นที่ก็เลี่ยงที่จะไม่ทำ เรื่องนี้ก็ค่อยๆหายเลือนหายไป ปัจจุบันมีสะพานในหมู่บ้านคนก็เลยไม่ค่อยใช้เรือกัน แม่น้ำชีปัจจุบันดูน่ากลัวกว่าเมื่อก่อนอีกเพราะมีสีเขียวๆทำให้รู้สึกวังเวงยังไงไม่รู้เวลามอง