เมฆเยอะขนาดนี้มันจะไปเห็นอะไรล่ะแม่

กลับถึงโตเกียวเราตัดสินใจแวะ Shibuya ไปซื้อตั๋วเข้า Disney Land ก่อน ด้วยความที่ปวดหลังมาก ๆ เพราะแบกขาตั้งกล้องมาทั้งวัน เราเลยตัดสินใจฝากขาตั้งกล้องไว้ในล็อกเกอร์ที่สถานีแล้วไปเดินชิบูย่า ขากลับด้วยความเห่อของใหม่ที่ซื้อมาบวกกับคุยโทรศัพท์กับแม่ เราก็เดินแตะบัตรเข้ามารอรถไฟที่ชานชาลา ทันใดนั้นเองงงงงงงงงงก็นึกขึ้นได้ว่า...

ลืม ขา ตั้ง กล้อง!!!!

เราสวมวิญญาณนักวิ่ง 4x100 เฟรชชี่เกม วิ่งไปบอกเจ้าหน้าที่ว่าลืมของไว้ในล็อกเกอร์ที่อยู่หน้าสถานี เจ้าหน้าที่น่ารักมาก เขากำชับเราว่าโอเค ยูเอาของเสร็จแล้วกลับมาที่นี่นะ มาหาไอตรงนี้ นี่รีบวิ่งออกไปหาของ แต่... ด้วยความมั่นหน้ามากว่าจะไม่ลืม เราไม่ได้ถ่ายไว้ว่าเอาของใส่ไว้ที่ประตูเท่าไหร่ แล้วสถานี Shibuya มีทางออกเยอะมากกก สิ่งเดียวที่จำได้คือตรงใกล้ ๆ ล็อกเกอร์เป็นที่กำลังก่อสร้าง ที่จำได้เพราะกำลังเอาเหรียญใส่กระเป๋าแล้วกระเป๋าตก เหรียญกระจายยยยยย 5555555 ชาวญี่ปุ่นประมาณ 5 คนต้องมาช่วยเราเก็บเหรียญ นี่เดินวนหาตรงนั้นนานมาก เดินไปตรงไหนก็วนกลับมาที่เดิิม เพนท้อสุด แต่โลกย่อมไม่โหดร้ายกับเรามาก ในที่สุดก็เจอล็อกเกอร์ เอาขาตั้งกล้องมาเรียบร้อย 

แล้วเจ้าหน้าที่อยู่ประตูไหนวะ... 

นั่นแหละค่ะทุกท่าน พอหาล็อกเกอร์เจอแล้วเราก็ต้องมาเดินหาทางออกที่เราออกมา ก็วนลูปเดิม เดินไปเดินมา หลงไปมั่วจนเจอ เรารีบเดินไปหาเขาบอกว่าเราได้ของแล้วนะ ขอบคุณมาก ๆ เลย เขาเลยเปิดทางพิเศษให้เราเข้าไป พอได้นั่งแล้วก็เม้ากับแม่ยาวววววววว ถามว่ายาวแค่ไหนเหรอ

ยาวจนนั่งเลยสถานีที่ต้องลงไปสามสถานีอะค่ะ...