สำหรับการฝึกงานวันแรก ประเดิมด้วยการแต่งกายให้ดูดีที่สุด ...ครูสอนไว้ 

และเพราะการแต่งกายที่ดูดีไม่เน้นสวยงาม ด้วยเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีดำ (มีเสื้อเชิ้ตแขนยาวแค่ตัวเดียวในตู้) ทำให้ไม่อนาทรร้อนใจเมื่อใช้แรงงานจัดห้องสำหรับทำสตูดิโอ (ในห้องเอกวรรณกรรมสำหรับเด็กนี่แหละ มีกองของที่เก็บไว้หลายรุ่น แค่ช่วยกันจัดไม่ให้มันดูเป็นขยะ (เรียกขยะเนื่องเพราะแม้แต่แมลงสาบยังเข้าใจแบบนั้น))

     หลังจากช่วยกันจัดห้องกับเพื่อนร่วมงานอีกสองคนและรุ่นพี่อีกห้าคนเสร็จแล้ว ครูแจ๊บก็สอนประกอบกล้องและเสากล่องไฟอ่อน (จำชื่อทับศัพท์ไม่ได้ box อะไรสักอย่างนะ) และสอนใช้งานกล้องร่วมกับสวิตเชอร์ด้วยโปรแกรม OBS (ที่เข้าใจคือการใช้งานสวิตเชอร์ในการสลับช่องเรียลไทม์ และตัดต่อภาพพื้นหลังผ้าสีเขียวให้เป็นภาพอื่น ๆ )

     พอหมดการเรียนรู้ใช้งานสวิตเชอร์ เราสามคนก็ถูกเรียกตัวไปจัดตู้ธีสิสที่มีผลงานของรุ่นพี่ จากปี 2550 ถึงปี 2562 

ดูจากอันที่มีเขียนปี พ.ศ. ไว้ ซึ่งบางอันก็ไม่มีเขียนปีไว้(และดูเก่ากว่าปี 2550 อีกนะ)

แต่ก็จัดไปได้ไม่นาน รุ่นพี่ขนข้าวน้ำมาให้แล้ว

และได้ใบกำหนดการมาอย่างไวว่อง (เป็นของที่ยังไม่แน่นอน น่าจะไว้ในนี้ได้แหละ มั้ง?)

     หลังจากนั้นก็กลับมาจัดตู้ธีสิสกันอีก แล้วก็ถูกเรียกตัวไปซ่อมถ่ายไลฟ์สดตามแต่ที่แต่ละคนถูกจัดสรร ไม่ทราบหรอกนะว่าเพื่อนเขาได้ทำอะไรบ้าง แต่ที่เราได้ทำ คือ 

1.รอผู้ดูแลห้องสมุดมาเปิดประตู (ที่จริงเขาเปิดประตูให้แล้ว แต่แม่บ้านเข้าใจผิด จึงต้องรอเขามาเปิดให้อีกรอบ)

2.เดินวนรอบห้องมาเรียกับคุณครูที่มาช่วยดีห้องมาเรียด้วยกัน (ขอเรียกว่าคุณครูG)

3.ค้นหาหนังสือนิทานที่อยากเอามานำเสนอในวันที่มีไลฟ์สด (ก่อนจะกลายเป็นการฝอยเรื่องหนังสือเก่าที่มีภาพสีสวยงามกว่าแบบฉบับใหม่อย่างนิทานอนุรักษ์ต้นไม้ “ต้นไม้” ที่ภาพฉบับเก่าสีท้องฟ้าช่วยสื่ออารมณ์ได้ และนิทานที่เป็นคลาสสิคยอดนิยมในรุ่นของคุณครูGเรื่อง “ไข่ขอขา” เพราะเป็นหนังสือเด็กที่มีรูปภาพประกอบ 

? หนังสือแปล ความหลังวรรณกรรมเยอรมันแปลอังกฤษอันน่าผิดหวังของคุณครูGเรื่อง “จินตนาการไม่รู้จบ” ที่ภาษาไทยแปลดีมากเพราะผู้เก่งพอจะแปลภาษาเยอรมันในยุคนั้นมีแต่คนชั้นครู (มิน่าละ อ่านวรรณกรรมแปลจากเยอรมันแต่ละเล่มอย่างกับได้จมลงไปในภาพสีน้ำมัน) จนคุณครูGในสมัยนั้นคิดตั้งความหวังกับฉบับภาษาอังกฤษ แต่ก็มีเรื่องของพี่สาวของคุณครูGมาให้อวดแทน เมื่อพี่สาวของคุณครูGได้ฉบับเยอรมันอันสวยงามเหมือนเล่ม “จินตนาการไม่รู้จบ” ในเรื่องราวของวรรณกรรมมาให้คุณครูGในสมัยนั้นได้ชื่นชมแทน 

? แนวหนังสือสำนักพิมพ์คบไฟเมื่อก่อนเทียบปัจจุบันที่นำเสนอแนวคิดอินดี้ รวมถึงยิ่งนานยิ่งยาวของการตั้งชื่อหนังสือและภาพปกหนังสือชวนปลิวใจไปหาปรัชญาของสำนักพิมพ์คบไฟ

ก่อนที่จะถูกเรียกสติ เพราะเสียงคุยโขมงมันลอยเข้าไปใน zoomทดลอง จนต้องร้อนรนกดปิดเสียงทันใด)

4.ทดลองเดินนำเสนอ และหามุมกล้องที่ถ่ายสวย

5.ทดลองจริง ปรากฏว่ามุมกล้องใด ๆ ที่ถูกติ ล้วนถูกแก้ได้ด้วยมุมเงย

ขอขอบคุณภาพถ่ายจากคุณครูG ที่ทำให้ได้เห็นสภาพของตัวเองในตอนถ่ายภาพ

สุดท้าย ได้ข้อสรุปว่าควรใช้ไอโฟนของตัวเองแทนการใช้โทรศัพท์ของรุ่นพี่ เนื่องจากให้แสงที่ดีกว่า ดูสว่างกว่า หน้าของรุ่นพี่ไม่มืด

     หลังจากเสร็จสิ้นการทดลองจริง

ก็กลับไปจัดตู้ธีสิสต่อ ปล่อยของไว้เต็มพื้นแล้วมันรู้สึกไม่สบายใจเลย แล้วก็ไป ไม่แคร์สายตาแคร์ของคุณครูG (แต่ระหว่างเดินไปด้วยกันก็บรรยากาศดีนะ)

     จัดธีสิส จัดไป จัดมา อยากทำที่คั่นหนังสือให้จัง จะได้จำได้ว่าส่วนนี้เป็นปีไหนของปีไหน และก็จัดเสร็จ

ส่วนที่ง่ายที่สุดคือจัดชั้นที่เป็นสื่อของเล่น คิดว่าอยากจัดให้สวยงามที่สุด กลายเป็นว่าดันดูเป็นระเบียบกว่าพยายามจัดให้เป็นระเบียบ ซะงั้น

     สุดท้ายช่วยกันเก็บอุปกรณ์สตูดิโอ ของแพงที่สุดต้องเก็บกลับบ้าน

 ... 

ทำไมเขียนออกมาเหมือนขโมยล่ะเนี่ย? ต้องเก็บกลับบ้านคุณครูสิ!

 ... ทำไมกลายเป็นเหมือนคำหยาบคาย?

...ไม่ลบ ตลกดี?

เพื่อนร่วมฝึกงานแบบชัด ๆ ค่ะ