“พี่ดงโฮ”

“ร้องไห้ทำไม” ดงโฮจับใบหน้าเล็กอย่างเบามือ เกลี่ยคราบน้ำตาออก  คิ้วเข้มที่ขมวดเข้าหากันทำให้ควานลินยิ้มออกมา

“ไม่มีอะไร”

มันก็แค่ความฝัน  คังดงโฮยังอยู่ตรงหน้าเขา

“หอมจัง” ดงโฮฝังจมูกลงบนแก้มนุ่ม ขยับหน้าเข้าใกล้จนหน้าผากสัมผัสกันปลายจมูกขยับชิดใกล้ ลมหายใจอุ่น ๆ ของคนแก่กว่ารดลงบนริมฝีปากบาง

“จูบผมหน่อย”

“ไม่บอกก็จะทำ”





พูดจบริมฝีปากทั้งคู่ก็แนบเข้าด้วยกัน สัมผัสร้อนที่ดงโฮกำลังมอมเมาเขายิ่งทำให้ความฝันนั้นชัดแจ้งเข้าไปอีก ควานลินไม่ต้องการให้เหตุการณ์ในความฝันนั้นเกิด จูบรสหวานถูกผละออก ร่างผอมของควานลินขยับออกห่างแล้วเงยหน้ามองดงโฮก่อนจะพูดเสียงเบา





“พี่จะอยู่กับผมตลอดไปไหม”

“ถามอะไรแบบนั้น”

“เราจะอยู่ด้วยกันตลอดไปใช่ไหม”





ดงโฮไม่อยากฟังประโยคชวนเศร้าแบบนี้อีกเขาคว้าใบหน้าของอีกฝ่ายมาพรมจูบตั้งแต่หน้าผากมน เรื่อยลงมาที่เปลือกตา ปลายจมูก แก้มทั้งสองข้างที่เขาพร่ำพูดว่าหอมนักหอมหนา และสุดท้ายก็หยุดตรงริมฝีปากที่นุ่มที่สุดเท่าที่เขาเคยสัมผัสมา



“ตลอดไปไม่มีจริง” คำตอบของดงโฮทำให้ควานลินพอใจ ผลักไหล่กว้างออกแล้วตัวเองก็ขึ้นไปคร่อมตักเขาแทน เรียวแขนทั้งสองข้างยกขึ้นโอบคอแกร่ง แก้มที่เห่อแดงเกิดรอยบุ๋มเล็ก ๆ ดงโฮอดไม่ได้ที่จะสัมผัสสิ่งนั้นอีกครั้ง



“ร้อนแรง” ดงโฮเอ่ยชมก่อนที่ลิ้นชื้นจะเริ่มทำงาน โลมเลียริมฝีปากจนควานลินปิดตาลงเพื่อรับสัมผัสนั้นอย่างเต็มใจ กลิ่นของอเมริกาโน่ที่ดงโฮดื่มมาก่อนเริ่มปั่นป่วนสติของอีกฝ่ายให้เคลิบเคลิ้มไปกับมัน  ชุดนอนลายขวางของควานลินถูกปลดกระดุมออกตั้งแต่เมื่อไหร่ ไม่มีใครรู้



เมื่อผละจูบที่ยาวนานกว่าทุกที น้ำสีใสเลอะปากล่าง ดงโฮเห็นดังนั้นจึงงับมันอย่างจงใจ คนที่ถูกงับบ่นอุบอิบก่อนที่จะถูกพลิกตัวให้กลับไปอยู่ใต้ร่างหนาอีกครั้ง



ใบหน้าของคนที่ขึ้นชื่อว่าแฟนของไลควานลินลดต่ำลงเรื่อยๆ จนรู้สึกได้ถึงความชื้นที่กำลังแตะซอกคอของตัวเอง เขาทิ้งรอยกัดไปทั่วรอบคอและหัวไหล่ เรื่อยลงมาถึงหน้าอก  ดงโฮยังคงใช้ลิ้นไล้เลียไปทุกส่วนของร่างกายราวกับว่าควานลินเป็นขนมหวานชิ้นสำคัญที่เขาต้องกินให้หมดภายในสองนาที



ปากหยักดูดเล็มไปทั่วผิวเนื้อขาวเนียน ยอดอกสีหวานที่แข็งเป็นไตเมื่อเริ่มมีอารมณ์ ทำให้ดงโฮตวัดเลียระรัว  ควานลินเริ่มส่งเสียงครางเมื่อกลั้นไม่ไหว แอ่นตัวขึ้นเมื่อรู้สึกเสียวและวูบวาบไปทั้งตัว



“ทำได้มั้ย” ดงโฮพูดเสียงแหบพร่า ร่างบางที่ขาดสติพยักหน้ารวดเร็ว



มือหนาดึงกางเกงนอนของควานลินลง บ็อกเซอร์สีดำรูดติดไปพร้อมกางเกง เผยให้เห็นแก่นกายที่แข็งขึงและเริ่มมีน้ำสีใสปริ่มตรงปลาย



ไม่ไหวแล้ว



ดงโฮยืดแขนเพื่อเอาตัวช่วยที่เขายังไม่เคยลองมาใช้ในครั้งนี้ เครื่องสีชมพูขนาดเล็กสั่นขึ้นทันทีที่นิ้วเรียวทิ้งน้ำหนักลงบนปุ่ม มันส่งเสียงดังจนควานลินที่สะลึมสะลือต่อสัมผัสดังกล่าวต้องเงยหน้าขึ้นมอง



“ขอใช้นะ”



ไม่รอให้ควานลินตอบ เขายกขายาว ๆ ทั้งสองข้างของคนตรงหน้าขึ้นพาดบ่า ลูบไล้ต้นขาขาวเนียนก่อนจะเปลี่ยนเป็นแรงบีบจนเกิดรอยแดง หยิบเจ้าตัวที่กำลังสั่นตามระดับที่ร่างหนาเลือกจ่อช่องทางหลัง แม้ยังไม่ได้สอดเครื่องแท่งยาวนั่นเข้าไปแต่ว่าแรงสั่นของมันก็ทำให้ควานลินส่งเสียงทรมานออกมา





“ไม่ ไม่ไหว”

“เบาๆเดี๋ยวข้างห้องได้ยินกันพอดี”





ทันทีที่ฝ่ามืออุ่นเลื่อนไปกอบกุมส่วนอ่อนไหวของคนใต้ร่าง ควานลินคว้าหมอนข้าง ๆ มาปกปิดใบหน้าของตัวเองไว้ก่อนจะร้องครวญครางอย่างเต็มเสียง มือหนารูดรั้งมันเบา ๆ กดขยี้ตรงส่วนปลายแก่นที่เริ่มชื้นก่อนแล้ว มือที่ว่างอีกข้างก็ยัดแท่งพลาสติกเข้าไป





“อ๊าาาา”

“ชู่ว”





แม้จะมีหมอนปิดอยู่แต่ก็ไม่สามารถเก็บเสียงมันได้หมดเครื่องสั่นกำลังทำงานของมันได้ดีในช่องรักที่ดงโฮหวงแหนที่สุด ร่างผอมบางเริ่มสั่นเทิ้มไปทั้งตัว มือเรียวเล็กกำผ้าปูที่นอนแน่นร่างกายเริ่มบิดร้าวไปตามจังหวะของเครื่องนรกนั่น



ฝ่ามือที่กอบกุมส่วนอ่อนไหวก็ยังคงรูดรั้งชักนำและเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นตามแรงสั่นของเบื้องล่าง



“จะ..เจ็บ พี่ ผมเจ็บ”



เป็นเพราะเขาไม่ได้ใช้เจลหล่อลื่นทำให้ช่องรักที่แห้งในครั้งแรกเจ็บกว่าทุกที เมื่อคนใต้ร่างกระตุกตัวเองพร้อมปล่อยของเหลวสีขาวขุ่นออกมาเต็มหน้าท้องแบนราบและบนฝ่ามืออุ่น เขาก็ใช้โอกาสนั้นแตะคราบไปที่ช่องทางหลัง



“เอาออกแม่ง”



ไม่พูดพร่ำทำเพลงเขากระชากเครื่องนั้นออกแล้วโยนมันไร้ทิศทาง ควานลินกระตุกเกร็งก่อนจะปล่อยน้ำรักอีกรอบ แต่ไม่ทันได้หายใจ นิ้วเรียวถูกสอดเข้าไปแทนที่ ร่างบางสะดุ้งอีกรอบ ใบหน้าเหยเกกว่ารอบแรก ดงโฮเลื่อนหน้าขึ้นไปเพื่อมอบจูบหนัก ๆ ให้เพื่อช่องคับแคบจะได้ผ่อนคลาย



ได้ผล



นิ้วที่สองถูกแทรกเข้าไปเร่งจังหวะเข้าออกถี่ขึ้น ดงโฮเริ่มไม่ไหว ต้องการเป็นฝ่ายปลดปล่อยบ้าง เขาปลดอาภรณ์ของตนเองออก แตะแก่นกายเข้าชิดช่องทางหลัง แล้วสอดมันเข้าไปจนมิด



“อื้อออ”



ดงโฮรู้ดีว่าจุดกระสันของคนใต้ร่างอยู่ไหน เขากระแทกเน้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า แรงกระแทกทำให้เตียงสั่นคลอน หัวเตียงที่ถูกเคลมมาว่าแข็งแรงกระทบกับผนังเป็นจังหวะ ก่อนจะเริ่มเร่งความเร็วเอวสอบเน้นจุดเสียว จากที่เร่งจังหวะเร็วกว่าอัตราการเต้นของหัวใจกลายเป็นเนิบนาบลงเมื่อได้ปลดปล่อย



น้ำสีขาวขุ่นทะลักเข้าช่องทางหลังจนมันซึมออกมาเลอะโคนขาอ่อน



ปากหยักยังคงไล้จูบไปเรื่อยแม้ว่าตัวควานลินจะมีแต่รอยช้ำ ไม่มีวันที่เขาจะเบื่อร่างกายที่เหมือนจะถูกสร้างเพื่อให้เข้ากันกับเขา ริมฝีปากบวมเบ่ง ดวงตาที่มีคราบน้ำตาลงเหลืออยู่ดงโฮแลบลิ้นออกมาไล้เลียเพื่อปลอบโยน



ก่อนที่บทรักครั้งต่อไปจะเริ่มอีกครั้ง















ควานลินทรุดเข่าลงบนพื้นแข็งๆ น้ำตาที่คลอเบ้ารอบแรกกลับไหลออกมาเหมือนเขื่อนแตก เขาส่งเสียงร้องดังทั่วสุสาน





ตลอดไปไม่มีจริง





ประโยคที่ดงโฮเคยพูดเอาไว้ถูกเล่นซ้ำไปซ้ำมาในหัว มันเป็นเรื่องจริงที่ควานลินไม่มีวันรับได้

อ้อมกอดที่อบอุ่นที่สุดเมื่อได้รับยามอากาศหนาว

ทุกสัมผัสที่เขาเคยมอบให้มันชัดแจ้งในหัวมาเสมอ

คิดถึงคังดงโฮเหลือเกิน





สุดท้ายไม่พี่ก็ผม ที่ต้องจากไป





และบางทีความตายก็จะมาเยือนผมเหมือนกัน หากความเศร้าไม่ถูกลบเลือน

For ever

Is Over



I love you, and it’s killing me.

End