รอยยิ้มสดใสราวกับแสงอาทิตย์ในยามเช้า กลิ่นหอมดอกไม้อ่อนๆจากร่างกาย หรือแม้แต่ความอบอุ่นที่แผ่ซ่านไปทั่วบริเวณที่คุณพักพิง 

ผมขอให้มันอยู่เป็นนิรันดร์

( ปลายฤดูร้อน , 12/13 )

— ถึงคุณผู้เป็นที่รัก

ตรงม้าหินอ่อน ตรงใต้ต้นไม้ใหญ่ที่เราสองคนเคยนั่ง

เสียงนกร้องให้ได้ยินในหูดังแผ่วๆ

เสียงลมพัดตกกระทบกับใบไม้ที่มันร่วงหล่น

ผมยังอยู่ตรงนี้

ตรงที่เดิม

น่าเสียดายที่คุณไม่อยู่ด้วย

คุณคงชอบ

ไม่มีฝนเลยสักเม็ด

ไม่ครึ้มจนทำให้คุณรู้สึกเหงาหรือเศร้าใจ

    บรรยากาศมันชวนให้คิดถึงจนผมอดที่จะเขียนจดหมายถึงคุณไม่ได้ เป็นยังไงบ้างครับ ที่นั่นมีฝนตกไหม คุณเปียกปอนกับมันมากหรือเปล่า ไม่อยากให้คุณเปียกไม่ว่าจะเป็นเพราะฝนที่ตกอยู่ในใจหรือเพราะฝนที่วนเวียนมาตามฤดูกาล ผมขอให้คุณไม่เจอมัน

    ได้ยินข่าวแว่วๆว่าคุณกำลังพยายามอย่างหนักกับความฝันที่คุณหวังจะให้มันถึงจุดมุ่งหมาย พยายามใช้ชีวิตให้ดีในโลกแสนห่วยนี่ ผมไม่รู้ว่าคุณได้ใช้ชีวิตในแบบที่อยากใช้ไปแล้วหรือยัง — แต่ผมจะภาวนาขอให้คุณได้ใช้ชีวิตในแบบที่อยากใช้

ขอให้ได้อย่ารวดร้าวกับสิ่งไหน 

ขอให้ความสุขอยู่กับคุณชั่วนิรันดร์

    คุณเคยบอกว่าชีวิตก็เช่นนี้ มันไม่ประสีประสา มันไม่สมดั่งใจหวัง ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนเกิดและหายจาก ไม่มีสิ่งไหนดำรงคงอยู่กับเราไปได้ตลอด ผมเห็นด้วยกับสิ่งที่คุณกล่าวมาแทบจะทั้งหมด 

    เราล้วนเติบโตมากขึ้นเรื่อยๆ แต่น่าเสียดายที่ตัวตนและความฝันก็ค่อยๆสูญเสียไปตามกาลเวลาที่มันผันเปลี่ยน มันยากที่จะยอมรับ แต่ก็นั่นแหละครับ ชีวิตก็แบบนี้

ยิ่งไขว่คว้า ยิ่งว่างเปล่า 

สุดท้ายก็ไม่หลงเหลือสิ่งใดที่เคยได้มีอยู่ในวัยเยาว์

    คุณและผมยากที่จะปฏิเสธว่าช่วงเวลาในวัยเด็กมันมีความสุขยิ่งกว่าสิ่งไหน เราหัวเราะให้กับเรื่องที่ผู้ใหญ่มองว่าไร้สาระ เรามองความรักเป็นเรื่องที่ดี เป็นสิ่งที่คงไม่ทำให้ตัวเราเองต้องเจ็บปวดในวันข้างหน้า มองว่าความฝันเป็นสิ่งที่เราต้องทำสำเร็จได้ในสักวันถ้าเราตั้งใจ แต่แล้วชีวิตก็ทำให้เข้าใจว่าสิ่งที่เราตั้งใจทำมาตลอด ก็พังเละเทะไม่เป็นท่าได้เช่นกัน 

ตั้งใจแล้วไม่ได้แปลว่าจะไม่เสียใจ

พยายามแล้วก็ไม่ได้แปลว่าจะสมหวัง 

ชีวิตเป็นแบบนี้มาเสมอ

วัยเยาว์แสนไร้เดียงสา

จนไม่คิดว่าเติบโตมาจะแตกสลายได้ถึงเพียงนี้ 

    ความรู้สึกในวัยเยาว์เป็นเศษซากของความทรงจำ ที่คงติดในใจผมอีกไปชั่วกาล

    “หากแต่รู้ดีว่ามันชั่วคราว ฉันยังคงคอยประคับประคองมันไปให้ตราบนานเท่าที่จะทำได้ ไม่เว้นแม้แต่วัยเยาว์ ความฝันหรือความรัก — ต่อให้สูญเสียกับมันไปมากเพียงใดฉันก็พร้อมจะโอบอุ้มมันด้วยตัวของฉันเอง”

    คุณเคยกล่าวมันเอาไว้ ในขณะนั้นผมนั่งจ้องมองคุณด้วยสายตาของความภาคภูมิใจ, คนเก่งของผมเติบโตแล้วคุณพร้อมจะไปใช้ชีวิตของคุณแล้ว

    วาจาถ้อยคำแสดงถึงการใช้ชีวิตผมยังจำมันได้ทุกคำที่คุณเอ่ย คุณหวังจะโอบกอดสิ่งเหล่านั้น คุณหวังจะประคับประคองมันไปให้ได้อย่างดี คุณหวังจะมีวันของตัวเอง วันที่คุณขึ้นยืนอยู่บนแท่นความสำเร็จนั้น วันที่คุณมองย้อนกลับมาแล้วแสนภาคภูมิใจกับตัวของคุณเอง

    ผมภาวนา ขอให้คุณไม่เจ็บปวดกับการเติบโตมากนัก ถึงจะเจ็บก็ขอให้มันไม่หนัก ขอให้คุณหายดี ขอให้ไม่มีสิ่งไหนเหนี่ยวรั้งคุณจนจมดิ่งไปกับความเจ็บปวด

ขอให้การเติบโตไม่พรากความเป็นคุณ

    ผมยังคอยเฝ้ามองคนเก่งของผมอยู่ตรงนี้ คอยยืนเคียงข้างคุณในวันที่คุณไม่มั่นใจ คอยจับมือคุณในวันที่คุณล้มคอยชื่นชมและปรบมือให้กับความสำเร็จที่คุณได้พบ 

ผมยินดีกับทุกการเติบโต

ทุกการมีอยู่ของคุณ

, ด้วยรัก