คำถาม: “คบคนพาล พาลพาไปหาผิด คบบัณฑิต บัณฑิตพาไปหาผล คบคนชั่วพาตัวไปอับจน คบคนดี มีผลจนตัวตาย” จริงหรือไม่

คำตอบ:

๑.จริง

๒.ไม่จริง

๓.ถูกทุกข้อ

๔.ไม่มีข้อใดเกี่ยวข้องกัน

คำตอบที่ถูกต้อง ๑.จริง

      เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงที่ไม่มีอะไรที่จะมาลบล้างได้เลย เพราะเรื่องนี้เป็นเรื่องที่จริงจีรังอย่างแน่นอน และลองดูสิว่า “คำตอบนี้จะถูกต้องแบบไหน” ก็ลองมาดูกัน 

“จงเข้าสู่โหมดการคบเพื่อน”

      วันหนึ่ง ช่างเชอร์รี่ยกไม้ไปให้เจ๊ปเปตโต และเจ็ปเปตโตตัดสินใจนำไม้กลับบ้าน และทำให้เป็นหุ่นที่มีชีวิต โดยตั้งชื่อว่า “ปิน็อกกีโอ” แต่ปิน็อกกีโอเป็นเด็กไม่ดี ไม่ยอมเชื่อฟังพ่ออย่างเจ๊ปเปตโต ดังนั้น เจ๊ปเปตโตถูกติดคุก เพราะการหลอกลวงของปิน็อกกีโอ และปิน็อกกีโอก็มีชีวิตลำบาก

“นี้ยังใกล้เคียงอยู่นะ

ที่ฉันเห็นถึงความจริงของการเป็นเด็กไม่ดี

ฉันเคยเป็นเด็กไม่ดีกับพ่อแม่มาก่อน 

ฉันแอบเข้าใจปีน็อกกีโออยู่

และฉันก็เดินต่อไปอย่างรอบคอบและมีสติ”

      ปิน็อกกีโอไปเจอมิตรไม่ดีอย่างสุนัขจิ้งจอกและแมว ทำให้ชีวิตของปิน็อกกีโอต้องติดคุก แต่สุดท้ายก็ถูกปล่อยออกมา ก่อนที่จะมาเจอเทพธิดา และเมื่ออยู่กับเทพธิดา ปิน็อกกีโอก็ยังเป็นเด็กไม่ดี พูดโกหก จึงทำให้จมูกยาวขึ้นเรื่อยๆ แต่สุดท้ายก็แก้ไขได้

“เจ้ามิตรเลวนี้นะ ร้ายกาจจริงๆ ต้องระวังมากๆ

เพราะฉันเคยเจอเพื่อนไม่ดีมามากมาย

และฉันทำตัวตามเพื่อนเหล่านั้น จนกระทั่งตอนนี้

ฉันเข้าใจมากขึ้นในการที่ฉันจะหลุดจากเพื่อนไม่ดี”

     หลังจากนั้น ปิน็อกกีโอก็ไปเจอสุนัขจิ้งจอกและแมวอีกครั้ง และด้วยความโลภทำให้ปิน็อกกีโออยากรวย แต่สุดท้ายก็ถูกจับอีก และปิน็อกกีโอดันไปเจอฆาตกรที่จะตามฆ่าปิน็อกกีโอ เพราะเขาไปรู้ความลับของเจ้าฆาตกรเข้า

     ในไม่ช้า วันหนึ่ง ปิน็อกกีโอเจอปลาฉลามกลืนไป และเจอกับพ่อแจ๊ปเปตโต ดังนั้น ปิน็อกกีโอตัดสินใจช่วยพ่อและปลาทูน่าที่ติดอยู่ในท้องปลาฉลามด้วยกันออกมา และปิน็อกกีโอก็กลายเป็นเด็กดีและเด็กจริงๆ และเมื่อเจอเพื่อนไม่ดีอย่างหมาจิ้งจอกและแมวอีกอีก ปิน็อกกีโอตัดสินใจที่จะไม่ยุ่งกับมิตรชั่วอีกต่อไป 

“ฉันดีใจเหลือเกินที่ปิน็อกกีโอ

เข้าใจเรื่องราวของมิตรมากขึ้น

และฉันดีใจที่ฉันเข้าใจแล้วว่า 

“การคบมิตรดีเป็นอย่างไร

เหมือนกับการที่ปิน็อกกีโอคบปลาทูน่า

และปลาทูน่าก็มาช่วย”

คล้ายกับชีวิตของฉันสินะที่ ฉันมองเห็นแล้วว่า 

“การคบมิตรที่ดีสำคัญมาก” 

ฉันขอบคุณสถานีแห่งฝัน”

      ฉันมีความสุขมาก เมื่อฉันเริ่มต้น เดินทางออกไปเจอทางออก และฉันพบว่า “ยังไม่สายเกินไป ที่ฉันจะเริ่มต้นใหม่ ที่ฉันจะเลือกคบเพื่อนที่ดี” ดั่งที่ แม่ฉันเคยบอกว่า “การคบมิตรนั้นสำคัญ หากแม้นไม่มีมิตรดีเลย ก็อย่ามีมิตรเลยจะดีกว่า” และมิตรที่สำคัญก็คือตัวเอง

“การเดินทางออกผจญภัยนี้

ปิน็อกกีโอเดินตามทาง

พบเจอสิ่งดีและเลือนราง

แต่ไม่พรางสุดแล้วเจอเรื่องดี”

     ฉันเข้าใจแล้วว่า สถานีแห่งฝันกำลังเตือนฉันว่า “สุดท้ายถึงแม้ฉันไม่เหลือเพื่อนสักคน ฉันยังเหลือมิตรที่ดีคือ ครอบครัว พี่น้อง และตัวเอง เพราะสุดท้ายแล้ว คนเหล่านั้นต่างหากที่จะอยู่กับเราตลอดไป” ฉันนำดอกไม้ไปวางไว้ที่สถานีแห่งฝัน ที่ๆฉันเคยเจอ และดอกไม้ช่อนั้นก็หายไป ฉันหวังว่า สถานีแห่งฝันจะได้รับจดหมายและการ์ดที่ฉันเขียนบอกสถานีแห่งฝันว่า “ขอให้มีความสุขค่ะ”

LOOK A BREATHE