ณ ที่แห่งหนึ่งที่ทำให้เราทุกคนกลับมาพบกันอีกครั้ง วันนี้ ขอกล่าวคำแรกว่า 

“สวัสดีค่ะ” 

     และคงต้องกล่าวต่อว่า 

“วันนี้เชิญเพื่อนอย่างเจ้าหมีขาวเคม

มากวนหัวใจผู้อ่านกันอีกครั้งค่ะ”

เคม: ผมคิดว่า ผมละเลงภาพคุณปฐพีและคุณชะเอมหล่อ สวยสุดๆไปเลย

เรา: เราเห็นคือหมีกับกระต่ายชัดๆนะเจ้าเคม

เคม: แล้วหมีกับกระต่ายไม่ใช่คนหรอครับ ตาถั่วหรือเปล่า ผมว่า คุณต้องตรวจสายตาใหม่แล้วล่ะครับ

เรา: เจ้าเคม น้อยๆหน่อย เดี๋ยวก็เผ่นกบาลเลย

เคม: ผมยอมก็ได้ แค่แซวนิด ก็ทำเป็นงอน ไม่น่ารักเลย

     เพื่อนๆดูมันสิค่ะ ทำไมนะ เรารู้สึกมันเขี้ยวมันเหลือเกิน เพราะเจ้าหมีเคมอยากกินขนมกวนขนาดนี้ และยังไม่ยอมรับความจริงที่ตัวเองวาดอีก แต่เอาเถิดๆ ใจร่มๆเข้าไว้ เราต้องท่องไว้ว่า ให้อภัย เจ้าหมีเด็กน้อยเคม

“เขาเฝ้ามองเธอตลอด 

จนสุดท้ายเธอมาอยู่ในใจเขาแล้ว”

     ความเข้าใจของเธอที่มีต่อปฐพีเกี่ยวกับแม่ของเธอว่า เขาไล่แม่เธอออกด้วยความอยุติธรรม และเธอยินยอมทำทุกอย่างเพื่อให้พ่อของเธอยอมรับเธอในฐานะที่เป็นลูกให้ได้ ถึงแม้เธอจะทำผิด แต่เธอก็รู้ตัวดีว่า เธอไม่ได้ดีพอที่คู่ควรให้เขารักด้วยซ้ำ แต่แล้วทำไมนะ เมื่อเธอคิดจะทำร้ายเขาทีใด หัวใจของเธอก็ร่ำร้องให้หยุด อย่าทำร้ายเขา และเธอไม่กล้าทำจริงๆสักที

     หลายปีก่อน มีเหตุการณ์ระเบิดที่ทำให้ปฐพีรู้สึกผิด เครียด และหมดความมั่นใจไป แต่อย่างไรก็ตาม เขาต้องเก็บทุกอย่างไว้เป็นความลับ และเขาพยายามช่วยเหลือคนที่โดนผลกระทบนี้ต่อไป โดยเฉพาะเจน 

     ชะเอมเข้ามาหาปฐพีเพื่อสืบบางสิ่งบางอย่าง ทำให้เธอพบว่า ความจริงแม่เธอถูกไล่ออกเพราะช่วยเหลือลูกน้องตัวเอง และไม่ว่าเธอจะใช่เล่ห์กลอะไรในการทำลายปฐพีแต่ก็โดนเขาตลบหลังได้ทุกที และถึงแม้จะทำสำเร็จ เธอก็ทำไม่ลงทุกครั้ง

     จนกระทั่งวันหนึ่ง วันที่ทั้งเขาและเธอกำลังเข้าสู่ช่วงรักกันอย่างเป็นหัวใจดวงเดียว เธอพบเจอความลับบางอย่างเข้า ความลับที่เขาไม่ต้องการให้ใครรู้ และครั้งแรก เธอนำความลับนี้ไปบอกพ่อของเธอ แต่สุดท้ายเเล้ว เธอก็ไม่กล้าทำ แต่พี่ชายคนละแม่ของเธอก็สามารถแย่งไปได้ และทำให้เขาคือปฐพีเข้าใจเธอผิด จึงแสดงความเย็นชาต่อเธอ โดยที่เขาไม่พร้อมจะฟังสักนิด ว่า เพราะอะไร เธอถึงทำแบบนี้ เธอทำเพียงแค่ให้พ่อรักเธอเท่านั้นเอง

     วันเวลาผ่านไปกับหัวใจปฐพีที่ปวดร้าว ซึ่งไม่ต่างจากหัวใจของเธอที่เจ็บปวดมากเช่นกัน และวันนั้น วันที่เธอตัดสินใจรับกระสุนแทนผู้ชายที่ไม่เคยคิดว่าเธอเป็นลูก ปฐพีถึงค่อยรู้หัวใจตัวเอง ว่า เขาลืมผู้หญิงคนนี้ไม่ได้ เขาไม่ได้เกลียดผู้หญิงคนนี้เลย แต่กลับรักมากกว่าเดิม ส่วนพ่อของเธอก็รู้เช่นกันว่ารักลูกคนนี้ 

     และพ่อของเธอก็เปิดโปงว่า เจนคือคนของอีกรีสอร์ตหนึ่งที่ส่งมาเพื่อทำให้เกิดเหตุการณ์ระเบิดในครั้งนี้ ซึ่งเจนก็ยอมรับ และจะไปยอมรับสารภาพผิดกับตำรวจ ซึ่งทั้งสองรีสอร์ตกลับมาดีต่อกัน และทั้งสองก็รักกัน

     อย่างที่เคยบอกเพื่อนๆว่ารู้จักร่มแก้วจากเล่มนี้เป็นเล่มแรก และเป็นหนังสือที่สนุกที่สุดในบรรดาทุกเล่มของชุดนี้ค่ะ ทำให้ชอบผลงานของร่มแก้ว ซึ่งในปัจจุบัน เราดีใจที่มีเหลือนักเขียน ที่เขียนแนวหวาน ไม่เน้นเรื่องราวอย่างว่า ซึ่งเหมือนกับคุณสิรินดาของแจ่มใสและคุณร่มแก้ว แต่ทำไมไม่รู้ พอนำหนังสือของคุณร่มแก้วมาทำละคร กลับไม่สนุกเท่าที่ควร และหลายเล่มก็เป็นแบบนี้ คือ เราชอบหมากมากนะ แต่เรื่องนี้ ไม่เกิดจริงๆ คือ แบบยังไงดี ไม่น่ารักเท่าที่ควร

“จะว่าไปคนเราก็แปลกนัก

สุดจะรักเขามากขนาดไหน

แต่ชอบเล่นตัวเหมือนว่าไป

ปากกับใจไม่ตรงกันสักที

ระวังเถิดเดี๋ยวเขาไม่รักตัว

เพราะเล่นหัวปั่นเขาจนวุ่นนี้

หยุดสักครั้งช่วยบอกผมหน่อยที

ทำแบบนี้เพื่อต้องการอะไร”

“อย่าว่าผมกวน อย่าห่วงผมนัก อย่าหลงรักผมล่ะ”

หมีเคม

     ความไว้เนื้อเชื่อใจมันเรียกกลับมายากนะครับ ก็ดูพวกมนุษย์ทำสิขอรับ ทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ ทำไมๆ ไม่หันหน้ามาคุยกัน ผมล่ะเบื่อนัก ไอ้พวกไม่คุยกันนี่ ถ้าเป็นน้องนุ่ง ผมจะจับอดขนมไม่ให้กินซะเลย ทุกคนก็เหมือนกัน อย่าทำให้หมีเคมโกรธ ไม่งั้น น่าดู ไม่รอดแน่ คือ อดกินขนม

“ทุกคนต้องแคร์ความรู้สึกของตัวเองให้มาก 

รักตัวเองให้ถูก ตัวเองจะไม่ทุกข์

อย่างเรื่องราวในครั้งนี้ เกิดจากความเข้าใจผิด 

แต่จบลงด้วยถูกใจ”

Look a Breathe