สวัสดีค่ะ วันนี้ทุกคนรู้สึกอย่างไรค่ะ
วันนี้เรารู้สึกดีค่ะ เพราะเราเรียนรู้แล้วที่จะเริ่มต้นในการที่ให้กำลังใจ
"ตนเอง"
การให้กำลังใจตนเองเป็นสิ่งสำคัญ นั้นคือ การเรียนรู้ที่จะรักตนเอง แล้วสิ่งเหล่านี้ควรเริ่มต้นจากที่ไหนก่อน
สามสิ่งนี้จะทำให้เราสามารถเป็นพื้นฐานการให้กำลังใจที่สำคัญในชีวิตของเรา
เมื่อไม่นานมานี้ เราได้มารู้จักหนังสือเล่มหนึ่ง เล่มนี้ที่สามารถเติมเต็มในส่วนที่ขาดแหว่งหายไปเหมือนจิกซอว์ที่รอต่อให้ครบรูปภาพ
นั้นคือ
"เป็นเราคือพิเศษ"
หนังสือเล่มนี้แบ่งออกเป็น 3 ส่วน ได้แก่
ส่วนที่ 1: วันหนึ่งมันจะผ่านไป
การเรียนรู้จากเรื่องนี้คือ
"วันนี้กับวันพรุ่งนี้ไม่เหมือนกัน"
"เมื่อวานนี้กับวันนี้ไม่เหมือนกัน"
"แต่เมื่อไรที่เรายึดติดกับอดีตและอนาคต ทุกๆวันจะไม่สามารถผ่านไปได้ เพราะเรายึดมั่นแล้วว่ามันจะไม่ผ่านไป
เมื่อไหร่ ที่เราเลิกโทษตัวเอง ไม่กลัวการเปลี่ยนแปลง ไม่กลัวความผิดพลาด และเลิกยึดติดอดีตและอนาคต วันหนึ่งๆมันจะผ่านไป"
ยกตัวอย่างเช่น
เมื่อวานกินข้าวผัดกะเพราแล้วไม่อร่อย
วันนี้เราก็แค่ไม่สั่งอีก เพราะความไม่อร่อยผ่านไปแล้ว แต่ความจำได้ทำให้เราเรียนรู้
วันพรุ่งนี้ เราก็จะไม่เจ็บเพราะกะเพราแล้ว
"ตัวอย่างนี้คือการเรียนรู้ที่จะอยู่กับปัจจุบัน เพราะผลจากอนาคตคือเหตุของปัจจุบัน"
ส่วนที่ 2: ความสัมพันธ์อาจไม่ใช่เรื่องของความชิดใกล้ แต่คือระยะห่างที่พอดี
การเรียนรู้ของเรื่องนี้คือ
"รักตัวเองเหมือนรักคนอื่นแบบพอดี อย่าให้เขาเข้ามาในชีวิตเราจนมากเกินไป ตัวเราก็อย่าเข้าไปใกล้เขาจนมากเกินไป ทุกอย่างนั้น ต้องเคารพซึ่งกันและกัน ในพื้นที่ของกันและกัน มันทุกอย่างจะพอดี
ชีวิตธรรมดาของเราสักวันจะถูกกระทบด้วยคำว่า เปลี่ยนไปและเปลี่ยนแปลง แต่ใจของเราจะไม่กระทบกับการเปลี่ยนแปลงนั้น เพราะเราเรียนรู้ที่รักษาระยะห่างที่พอดี
ไม่ว่าทุกข์หรือสุข ถ้าเรามองมันให้ดี มันคือระยะทางที่เดินผ่านมาผ่านไป ระยะทางที่พอดี ถ้ารู้จักรักษามัน"
ยกตัวอย่างเช่น
เราร้องไห้เพราะเพื่อนไม่คุยกับเรา
เพื่อนอีกคนก็มาร้องไห้เพราะไม่มีคนคุย
ทุกคนก็ทุกข์ไม่ต่างกัน
เพียงแค่เราหันไปมองใหม่ ว่า เราใกล้เพื่อนเกินไป เราแค่เดินออกมาบ้าง เพื่อนก็จะกลับมาคุยกับเราเหมือนเดิม
"ตัวอย่างนี้คือแสดงถึงแต่ละคนก็มีส่วนในโลกของตัวเองเหมือนกัน เมื่อเราเข้าไปใกล้เกิน คนเหล่านั้นก็ต้องปกป้องตัวเองเช่นเดียวกัน เราไม่ต้องโทษใคร ไม่ต้องโทษตัวเอง เราเพียงพอที่จะเลิกทำร้ายตัวเองสักที ความพอดีอยู่ตรงนั้น"
ส่วนที่ 3: เพราะความรักต้องเริ่มต้นที่ตัวเอง
การเรียนรู้จากเรื่องนี้คือ
"รักตัวเองอย่างไรให้ถูก รักให้ถูกคือรักแบบไม่เห็นแก่ตัว รักแบบไม่เห็นแก่ผู้อื่นจนเกินไป บางทีเราต้องรู้จักตัวเองก่อนว่า เราเป็นคนแบบไหน เราทุกข์หรือสุขแบบไหน เรารักคนอื่นแบบไหน ดังนั้น เราควรที่จะรักตัวเองแบบนั้น
เราควรคิดถึงความรู้สึกของตัว ขอบคุณตัวเอง ให้อภัยตัวเอง (อย่าพร่ำเพรื่อ) และรู้จักปล่อยวางทุกสิ่งทุกอย่างที่มันผ่านไปแล้ว
เราจงเป็นเหมือนดาวเสาร์ ที่วงแหวนของมัน (คนอื่น) คือหมุนรอบตัวมัน แต่ไม่เข้าใกล้ในตัวมัน เราเพียงทำหน้าที่แค่มองสิ่งที่หมุนรอบตัวเรานั้นว่า ก็มีการเปลี่ยนแปลง ดังนั้น เราย่อมมีการเปลี่ยนแปลงเหมือนกัน"
ยกตัวอย่างเช่น
เราปลูกต้นไม้ที่ชื่อ มะลิ
แต่คงไม่มีต้นลั่นทมจะขึ้นแทน
เพราะเราปลูกมะลิ ไม่ใช่ลั่นทม
"ตัวอย่างนี้คือ การที่เราตั้งใจจะปลูกตัวเองให้เป็นแบบใด ตัวของเราก็จะเป็นเช่นนั้น เหมือนกับที่เรารักจะให้ตัวเองเป็นแบบใด เราก็จะเป็นเช่นนั้น
เมื่ออ่านจบแล้ว ใจก็ต้องคิดต่อไป
"ใจควรเลิกทุกอย่างในวันนี้
เลิกที่มีอย่างแรกคือโทษตัวเอง
เมื่อเอียงเอนรักคนอื่นมากกว่า
ควรเลิกว่าเลิกบ่นตัวเองเถิด
เราเจ็บปวดจากความคิดนี้มากแล้ว
เราไม่เเคล้วเจ็บปวดจากโทษตัวเองนี้
เราควรมีเรียนรู้ให้อภัยนี้
และจะดีถ้ารู้จักขอบคุณตัวเอง
เพียงแค่นี้ก็รักตัวเองแล้ว
เพียงใจแคล้วคลาดปลอดภัยนี้
เพียงแค่มีใจที่กล้าแกร่งนี้
ทำใจดีเข้มแข็งทุกสถาน"
-- Look a Breathe --
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in