ไอ้ชาญต้องหันหน้าเข้ากำแพงรอสาวห้าวขี้อย่างทุลักทุเล

         ฮุก ไผ่ อ้ำ แฟรงค์ ก็นั่งกินเบียร์กันแบบทุลักทุเลริมแม่น้ำ ทุกๆคนดูเงียบขรึมกว่าที่เคย เป็นคืนที่ดูหม่นหมองตรงกันข้ามกับทุกครั้งที่น่ังดื่มกัน รวมทั้ง ชาญ และ บิ๊ก(เพิ่งขี้เสร็จ) ด้วย ทั้งๆที่พวกเรามีวิวเจ้าพระยาที่ไม่คุ้นเคยที่ และ บ้านทรงไทยที่มีใต้ถุนเป็นแบร็คกราว 

แต่พอนึกถึงภาพแรกที่เปิดประตูบ้านทรงไทย(บิ๊กปวดฉี่) แล้วไอ้แฟรงค์เปิดไฟเท่านั้นแหละ ทุกคนนิ่งชั่วขณะ เพราะในบ้านดูมีฝุ่นหนาๆ โล่งๆ มีเพียงรูปคนแก่ ชายหญิง และเก้าอี้ไม้โยก ใครไม่รู้เสือกถามขึ้นมาว่า...

                       " แฟรงค์...ย่ามึงหละ "

                แฟรงค์ตอบ " ย่ากูตายแล้วหวะ "