รูปจากสุดหล่อส่วนใหญ่ก็เป็นในกรุงเทพฯนี่แหละค่ะ อาจจะมีที่ทำงานเราบ้าง เพราะเราพกไว้ตลอดอยากถ่ายก็กด จะมีเพียงคุณเท่านั้นแหละที่จะรู้ว่าเมื่อไหร่จะยกกล้องขึ้นมาถ่าย แน๊

ประเดิมด้วยภาพตึกรามบ้านช่องที่เราถ่ายจาก BTS สถานีสะพานควาย แสงตอนเย็นเวลาน่าจะประมาณ เกือบ 5 โมงเย็นได้ ตอนกดถ่ายรูปนี้หัวเราว่างๆ เหม่อลอย แต่แสงอาทิตย์ที่กำลังจะตกดินมันทำให้เราเงยหน้าไปมอง บวกกับความวุ่นวายของตึกแถวนั้นด้วยนะ

เราถ่ายรูปนี้จาก BTS สถานีอนุเสาวรีย์ ในเช้าวันเสาร์ที่เรากำลังจะไปตามนัดของเพื่อน ตอนยกขึ้นมาก็แค่รู้สึกว่าถ่ายอะไรสักหน่อยดีมั้ยนะ ก่อนจะเหลือบไปเห็นป้ายโปรโมตหนัง Girls Don't Cry ของสาวๆ BNK48 เลยตัดสินใจกดถ่ายมา พร้อมบอกตัวเองด้วยว่าไม่ร้องไห้นะ 

นี่ก็เป็นภาพถัดมาจากรูปก่อนหน้า ผู้คนในเช้าวันเสาร์

วันนั้นเรามีนัดดูหนัง เราถ่ายก่อนไปซื้อตั๋วหนัง SHOPLIFTERS หนังที่อยากดูมาหลายวัน ในที่สุดก็เข้าฉายที่สกาล่า ตอนถ่ายมัวแต่ยืนโฟกัส ไม่ได้ดูว่ายืนตรงที่จอดรถมอเตอร์ไซด์ ดีที่พี่เค้าไม่ชน

ยกขึ้นถ่ายหลังจากกินข้าวเที่ยงเสร็จ ที่ทำงานเราเอง ถึงตึกนี้พี่หลายคนจะบอกว่ามันเหมือนสร้างไม่เสร็จ แต่โดยส่วนตัวเราชอบมันล่ะ สถานที่ที่เป็น Comfort zone ของเรา ทั้งแง่ในความสบายใจและแง่ที่ไม่กล้าจากมันไป

ระหว่างนั่งรถตอนเย็นเรากำลังนึกถึงโทนสีภาพหนังของหว่องกาไว แล้วรถก็ติดเงยหน้ามาเจอตึกพวกนี้ เลยกดถ่ายมาจากบนรถน่ะ

ผู้คนเยอะแยะมากมายที่สยามวัน ตอนนั้นเรากำลังยืนรอ รอใครนะอยู่ๆก็จำไม่ได้เฉยเลย แต่รู้สึกเวียนหัวคนมากเลยล่ะ

เดินเล่นในเมืองกรุง ตอนนั้นกำลังรอข้ามถนน ก็เลยหยิบมาแชะสักหนึ่งภาพ จริงๆถนนเส้นนั้นเดินเพลินมาก เราชอบ แต่เพื่อนเราที่ไปด้วยกลับพูดว่าไม่เห็นน่าเดิน อือก็ได้แต่เงียบไป คนเรามันชอบไม่เหมือนกันแหละเนอะ

เดินผ่านเหล่าคุณลุงที่กำลังเล่นหมากรุกกันเข้มข้นมาก แต่เท่าที่ดูแล้ว ฝ่ายกองเชียร์ที่ยืนอยู่รอบๆน่ะดูเครียดกว่าสองคนที่เป็นคนเดินหมากอีก

เด็กน้อยนักฟุตบอล ที่เหมือนจะมาใช้สถามที่ทำงานเราแข่งฟุตบอลกันอยู่ เหนื่อยมั้ยไอ้น้องชาย

ฮาจิบังราเม็ง ที่เพิ่งจะผ่านวันของนายไปเมื่อไม่กี่วัน ร้านประจำเราเองแหละนึกอะไรไม่ออกก็บะหมี่หมายเลข8

เราเพิ่งดูหนังเรื่อง Burning จบ อาทิตย์ลับฟ้าไปได้ไม่นานแต่ยังพอมีแสงอยู่ มันหน่วงๆใจยังไงก็ไม่รู้ ออกมานอกห้างเลยหยิบกล้องมาถ่ายสักหนึ่งภาพ

ถ่ายจากร้านน้ำชามิตรามิตรที่โปรดของเรา แอบดูคู่นั้นเค้ากำลังคุยกันเรื่องกล้องอย่างจริงจัง น่ารักดี แล้วในใจก็รู้สึกอิจฉาอย่างบอกไม่ถูก แอบถ่ายมาเป็นที่ระลึกความอิจฉาหนึ่งภาพ

ป้อมพระสุเมรุ ตอนถ่ายเกือบทะเลากับเพื่อนไป 1 ดอก

ตรงข้ามกับภาพเมื่อกี้ ตึกสีแดงนั้นสวยนะว่ามั้ย

ถนนตรงบางลำพู ที่ยกขึ้นมาถ่ายเพราะรู้สึกว่ามันดูวุ่นวายดี ทั้งเก่าทั้งใหม่ ทั้งคนไทยคนต่างชาติ

บอกไม่ถูกว่าใจเรามันยุ่งเหยิงกว่าสายสื่อสารตรงนั้นหรือเปล่า ใช่แหละมันไม่ใช่สายไฟนะ มันคือสายสื่อสาร ฮา

นอกจากนี้มีแต่ภาพบุคคลรอบๆตัวเรา ที่เห็นทีถ้าลงไปอาจจะเป็นเรื่องแน่ถ้าเจ้าตัวเข้ามาอ่าน ต้องขอบคุณสุดหล่อที่เก็บโมเม้นเหล่านี้ให้เรา ดูเป็นภาพสถานที่นะ แต่เราจำความรู้สึกตอนกดถ่ายแต่ละภาพได้ชัดเจน นี่แหละนะเราถึงชอบกล้องฟิล์มมากๆเลย ถึงจะไม่มีความรู้อะไรก็ตาม แต่เราชอบการคิด เวลากด ตอนขึ้นฟิล์ม ตอนรอ ตอนได้เห็นภาพ ชอบทุกตรง

ไว้มีม้วนหน้าเราขอมาอวดทุกคนอีกนะคะ :)