“แม่ว่ามันน่าจะชื่อก้อง” ความเห็นของแม่ก็น่าสนใจไม่แพ้กัน
“เอางี้ แม่เรียกมันสกายก้องละกัน” ผมแนะนำทางออกที่เหมาะสมสำหรับแม่

เอาเป็นว่าชื่อเล่นลูกผมคือสกายครับ นั่นคือสิ่งที่เราแบ่งกันกับเมียคนละครึ่ง ส่วนชื่อจริงนั้นผมมีสิทธิตั้งโดยที่ไม่ต้องขอความเห็นจากเธอ

ตำราโหราศาสตร์ประจำเดือนตุลาคมนั้น บอกไว้ว่า เกิดวันเสาร์ที่ 22 กับวันจันทร์ที่ 24 ตุลาคมนั้น เป็นวันฤกษ์ดี แต่ถ้าไม่ได้ก็น่าจะเป็นวันพุธ ถือว่าเป็นวันอธิบดี โอเคอยู่

ตอนแรกที่ผมเล็งไว้คือวันที่ 24 ตุลาคม ซึ่งเป็นวันจันทร์ ดังนั้นชื่อต้องไม่มีสระ ซึ่งถือว่าเป็นกาลกิณี ส่วนโจทย์ควรมีชื่อที่เป็นตัวเสียง Th ให้เหมือนกับพ่อและแม่ (พ่อ - ถ แม่ - ฐ) ดังนั้นหาชื่อที่ขึ้นต้นด้วย ท ธ ถ ฐ แนวๆนี้พอจะได้อยู่เหมือนกัน

ผมนั่งไล่ชื่อดูคร่าวๆ เนื่องจากวางแผนว่าจะให้เกิดวันจันทร์ ตามเวปไซด์ตั้งชื่อลูกต่างๆ อยู่ๆ สายตาก็ไปสะดุดที่ชื่อนึงที่ขึ้นต้นด้วย “ธ” นั่นคือ “ธฤต” ซึ่งมีความหมายว่า “มั่นคง” ถ้าเขียนเป็นภาษาอังกฤษก็คงจะได้เป็น Tharit ซึ่งก็ขึ้นต้นด้วย Th เหมือนกับพ่อและแม่

ในใจผมรู้สึกชอบชื่อนี้อย่างประหลาด แม้จะพยายามหาชื่อชิกๆคูลๆ สำหรับคนรุ่นใหม่อย่าง คคน ทิทยะ หรืออะไรต่างๆที่ดูจะเท่ห์และอ่านยากก็ตาม แต่มันก็ยังไม่โดนเท่าไรนัก

แวปนึง… ผมเกิดคำถามขึ้นมาว่า
เรามีสิทธิที่จะกำหนดชีวิตใครด้วยเหรอ?

ไม่สิ...
เราไม่มีสิทธิแม้แต่จะกำหนดชื่อตัวเองเสียด้วยซ้ำ

---

ขั้นตอนอาบน้ำนะคะ คุณพ่อคุณแม่ เริ่มจากการถอดเสื้อผ้าน้องออก ห่อตัว แล้วใช้มือข้างที่ไม่ถนัดอุ้มน้องไว้แบบหนีบกับลำตัวเรานะคะ หลังจากนั้นสระผมค่ะ โดยใช้นิ้วมือของเราปิดที่บริเวณใบหูของน้อง กันน้ำเข้าหูด้วยนะคะ….

พยาบาลอธิบายไปพลาง อาบน้ำให้กับลูกของเราไปพลาง มันเป็นภาพที่ดูเหมือนจะง่าย เพราะความชำนาญทำให้เราคล้ายรู้สึกแบบนั้น

ไม่ถึงห้านาที การอาบน้ำเสร็จสิ้น พยาบาลกำชับเรื่องการเช็ดสะดือ และการเช็ดตัวให้แห้ง หวีผมต่างๆนานา ผมนั่งจดจำทุกอิริยาบทที่สำคัญ พลางนึกในใจว่า “กูจะทำไหวไหมเนี่ย”

“อาบน้ำน้องนี่ดูเหมือนง่ายนะคะ แต่เอาจริงๆ ชีวิตของเขาอยู่ในมือของเราเลยนะคะคุณพ่อ” พยาบาลพูดก่อนจบการสาธิต

นั่นสินะ ชีวิตเขาอยู่ในกำมือของเราจริงๆด้วย…

---

ผมเคยรู้สึกไม่ชอบชื่อที่พ่อแม่ตั้งให้อยู่ช่วงหนึ่ง มันเป็นชื่อที่ดูตลกเมื่ออยู่กับเพื่อนๆในรุ่นเดียวกัน ด้วยความโบราณของชือ ประกอบกับความหมายของชื่อที่ไม่เข้ากับหน้า ทำให้ผมรู้สึกว่ามันน่าอายพึลึก

“พ่อกับอี๊เป็นคนไปขอชื่อนี้มาจากพระเลยนะ” แม่เล่าให้ฟังถึงที่มาของชื่อ หรือกำลังจะบอกว่าจริงๆแล้วผมควรจะไปโกรธหลวงพ่อท่านนั้นที่เป็นคนเลือกชื่อนี้มาให้กับผม

แต่เมื่อเวลาผ่านไป ผมไม่ได้รู้สึกว่าชื่อที่ใช้นั้นผิดปกติแต่อย่างใด ความแปลกของมันทำให้จำง่ายเสียด้วยซ้ำ และที่สำคัญ ผมคิดว่ามันเป็นเพียงแค่ชื่อ แต่มันไม่ใช่ชีวิตของผม

เช่นเดียวกัน ในวันที่ผมมีลูก ผมและภรรยาเป็นคนกำหนดชื่อให้กับเขา ทั้งชื่อเล่น และชื่อจริง แต่มันก็เป็นสิ่งที่ผมเลือก ไม่ได้มาจากการเลือกด้วยตัวเองของเขา

ชื่อที่ผมเลือกให้ อาจจะถูกเพื่อนล้อจาก “สกาย” เป็น “สัตว์กาย” หรือจะเล่นคำต่ออย่างสนุกสนานตามที่มิตรสหายหลายท่านเลือกให้ก็ไม่ใช่เรืองแปลกอะไร

หรือชื่อ “ธฤต” ที่แปลว่ามั่นคงของเขา อาจจะทำให้เขาถูกแฟนสาวหลอกด่าเมื่อวันที่เลิกราว่า “ชื่อเธอนี่มันไม่เข้ากับสันดานที่โลเลเลยนะ” ซึ่งมันก็อาจจะเป็นได้ทั้งนั้น ใครจะไปรู้?

การกำหนดของผม ไม่ได้ส่งผ่านไปยังการเรียนรู้ชีวิตของเขาหรอก เขาต้องสร้างมันขึ้นมาด้วยตัวเอง และเรียนรู้จากประสบการณ์ที่เกิดขึ้นในแต่ละวันที่เขาได้เติบโตขึ้น

เอาเข้าจริง ผมไม่เชื่อเลยว่า
ผมจะสอนเขาได้หมดว่าอะไรควรทำหรือไม่ควรทำ

ผมหวังแค่ว่า
เราทั้งคู่จะเรียนรู้และสร้างประสบการณ์ที่ดีไปพร้อมๆกัน 

ผมคิดว่าผมคงไม่ได้หวังมากเกินไป :)