เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
เป็นพ่องงง ได้อะไรมากกว่าที่คิดพรี่หนอม
03 : ดีที่สุด?
  • ผมเชื่อว่าคนมีลูกทุกคนอยากจะทำหน้าที่ให้ดีที่สุด…
    หน้าที่ของการเป็นพ่อแม่ หน้าที่ของตัวเอง หน้าที่ด้านอื่นๆในครอบครัว


    ส่วนหนึ่งเราทำเพื่อชีวิตเขา
    อีกส่วนหนึ่งเราทำเพื่อตัวเราเอง


    ครับ...


    ---


    เดี๋ยวจะพาน้องมาดูดกระตุ้นน้ำนมแม่ทุก 2 ชั่วโมงนะคะ ระหว่างนี้คุณแม่พักผ่อนไปก่อนละกันค่ะ วันแรกจะมีฤทธิ์ของยาบล็อกหลังเยอะอยู่ รบกวนปรับอุณหภูมิห้องให้ต่ำๆเข้าไว้ และระวังจะอาเจียนนะคะ


    พยาบาลบอกเล่าอาการที่อาจจะเกิดขึ้น สลับกับหน้าที่ที่ผมต้องรู้ คืนแรกหลังจากการผ่าตัดคลอดนั้น คุณแม่มีหน้าที่พักผ่อนให้เต็มที่ และรอให้ลูกคนดีขึ้นมาดูดนมเฉยๆ ส่วนคุณพ่อมึงมีหน้าที่แค่เฝ้าไข้ไป อย่าพูดมากคนป่วยต้องการการพักผ่อน


    ครับ...


    ---


    "เป็นไงบ้าง ส่งรูปหลานมาให้ดูหน่อย" 
    แม่ของผมไลน์มาถามอาการของภรรยา และกล่าวกำชับว่าท่านอยากเห็นหน้าหลานเสียเต็มแก่แล้ว


    “รอแป๊บ ยังไม่ได้ถ่ายเลย พอดีตอนดูหน้าในห้องเนอสเซอรี่ เค้าไม่ให้ถ่ายรูปอ่ะ” ผมตอบแม่ไปในตอนเช้าก่อนที่จะส่งรูปรัวๆไปให้ดูในตอนบ่ายให้รู้ว่าหลานหน้าตาเป็นอย่างไร?


    เฮ้ยๆๆๆ น่ารักมากกกกก เดี๋ยวแม่ไปเยี่ยมพรุ่งนี้เลย!!
    แม่โทรมาพูดคุยด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นหลังจากเห็นลูกของผม


    นั่นแหละฮะท่านผู้ชม…
    ลูกเราหลานเรานี่แหละที่น่ารักที่สุดในโลก!!


    ครับ...


    ---


    “วันแรกๆน้ำนมคุณแม่ยังไม่เยอะมาก เราจะให้นมผสมไปก่อนนะคะ” พยาบาล คุณหมอ เนอสเซอรี่ ต่างพร้อมใจกันอธิบายเรื่องความจำเป็นทีต้องให้นมผสมทดแทนนมแม่


    อ้าว… เฮ้ย ไม่เหมือนที่คุยกันไว้นี่นา เค้าบอกกันว่านมแม่สำคัญ สำคัญมาก และมากที่สุด อย่าให้นมผสมเด็ดขาดถ้าไม่อยากให้ลูกคุณขาดภูมิต้านทาน


    “แต่น้ำนมคุณแม่มาแล้วนะครับ” ผมกล่าวอย่างมั่นใจ วันก่อนยังเห็นมาตั้งแต่ยังไม่คลอด ตอนนี้คลอดแล้วมันต้องมาสิวะ ไม่นะ!!! เราจะไม่ยอมให้เด็ดขาด


    “มาไม่พอหรอกค่ะ ดูสิ น้องยังกินไม่อิ่มเลย” พยาบาลสวนกลับเบาๆ เล่นเอาผมหน้าสับสน แล้วความรู้ที่กูค้นมาจากเน็ต หนังสือ สารานุกรม คำภีร์ ฯลฯ มันไม่ได้บอกแบบนี้นี่หว่า


    คำพูดของเพื่อนสนิทลอยขึ้นมาอีกครั้ง “แดกๆไปเหอะมึง” ในขณะที่คำพูดของผู้มีประสบการณ์หลายท่านสวนกลับมาอีกทางหนึ่งว่า “คุณจะพลาดโอกาสครั้งยิ่งใหญ่”


    “ถ้าผมไม่ยอมให้นมผสม แต่จะให้รอนมแม่ นี่ได้ไหมครับ” ผมเอ่ยปากถามตามสิ่งที่ผมคิดไว้ ลูกของเรา เราต้องมีสิทธิเลือกสิ่งที่ดีสุด


    “อ้อ ให้ไปแล้วล่ะค่ะ คุณพ่อ น้องร้องหิวจะแย่เอานะ” พยาบาลตอบสั้นๆกลับมาเหมือนเป็นเรื่องธรรมดาที่เจออยู่เสมอ


    ครับ…


    ---


    ช่วงใกล้คลอด ผมได้อ่านหนังสือเกี่ยวกับการดูแลเด็กแรกเกิดหลายเล่ม ศึกษาแนวคิดและจิตวิทยาต่างๆ ในการดูแลทารก เพื่อที่จะทำให้ดีที่สุดสำหรับลูกที่เกิดมา


    ยิ่งอ่านเยอะ ยิ่งมีทฤษฏีมากเท่าไร ผมกลับรู้สึกว่าการเลี้ยงลูกสักคนหนึ่งให้ดีนั้นเป็นเรื่องยากมากๆ สิ่งทีต้องระวัง สิ่งที่ต้องเตรียมให้พร้อมเพื่อให้คนๆหนึ่งมีชีวิตสมบูรณ์นั้นช่างมีมากมายเสียเหลือเกิน นี่ยังไม่นับความขัดแย้งของทฤษฏีต่างๆ ความเห็นของคนเก่าคนแก่ ความรู้แบบครูพักลักจำ ไปจนถึงความสำคัญของวิชาการอีกมากมาย


    ชั่วขณะหนึ่ง...

    ผมถามตัวเองว่า หรือรากำลังคิดผิดที่ให้เขาเกิดมาในตอนที่เรายังไม่พร้อม


    แต่เอาเข้าจริง...
    มันมีกี่อย่างที่เราสามารถเตรียมตัวให้พร้อมได้จริงๆสำหรับการมีชีวิต


    ครับ...


    ---


    ประมาณหกโมงเย็นของวันผ่าคลอดวันแรก…
    เธอตื่นขึ้นมาพร้อมกับการพูดคุยเล็กน้อยระหว่างเรา

    เธอไล่ให้ผมไปกินมื้อเย็น
    เนื่องจากผมยังไม่ได้ทานอะไรเลยหลังจากเที่ยงวัน

    “อยู่คนเดียวได้นะ”
    “ได้สิ นอนบนเตียงเฉยๆเอง”

    “มีอะไรกดเรียกพยาบาลเลยนะ”
    “อือ”

    ผมเดินไปหยิบกระเป๋าสตางค์จากตู้เซฟ (โรงพยาบาลที่นี้มีตู้เซฟให้ด้วยแฮะ) ล้างหน้าล้างตาในห้องน้ำ จัดการธุระส่วนตัวอีกเล็กน้อย ก่อนที่จะเดินออกจากห้องไป

    ระหว่างที่กำลังจะเดินออกจากห้อง
    ผมได้ยินเสียงคล้ายๆ คนสำลักอะไรเบาๆ สองสามครั้ง

    ผมรีบเดินกลับไปดูที่เตียง
    เห็นเธออาเจียนออกมารดตัวเองเต็มไปหมด


    ครับ…


    ---


    “คนไข้อาเจียนนะคะ ถ้าไม่ไหวขอยาได้นะคะ”
    “ครับ”


    “วันนี้ปรับอุณหภูมิแอร์ให้ต่ำที่สุดเลยนะคะ”
    “ครับ”


    “ถ้ามีอะไรกดเรียกพยาบาลได้นะคะ”
    “ครับ”


    อาการคลื่นไส้และอาเจียน เป็นผลของยาบล็อคหลังที่ออกฤทธิ์ ผมนั่งมองสภาพของเธออยู่เงียบๆในห้อง ท่ามกลางอุณหภูมิต่ำสุดเท่าที่เครื่องปรับอากาศสร้างขึ้นมาได้


    ผมนั่งอ่านทฤษฏีต่างๆ อีกครั้ง นั่งดูข้อมูลความรู้ในอินเตอร์เน็ต แล้วจดสิ่งที่ตัวเองต้องเรียนรู้ให้เป็นไวที่สุด การอุ้ม การดูแลทารก การจัดการอาการต่างๆ การสังเกตพฤติกรรม และเรื่องที่จำเป็นต้องรู้มากที่สุดในตอนนี้


    บางทีแล้ว...
    เราอาจจะทำได้ดีที่สุดเพียงแค่นี้จริงๆ


    อยู่ๆ ผมก็นึกถึงคำพูดของคุณพยาบาลเนอสเซอรี่ ตอนที่เธอพาลูกมาขึ้นมาเรียกน้ำนมแม่ เธอบอกกับผมสั้นๆสองประโยคว่า…

    “พ่อแม่ทุกคนย่อมมีครั้งแรกกันทั้งนั้นแหละค่ะ ไม่มีใครเป็นพ่อแม่มาตั้งแต่เกิดหรอก”
    "พ่อแม่ของลูกทุกคน คือพ่อแม่ที่ดีที่สุดแล้วล่ะค่ะ"


    ครับ...

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in