เคยรู้สึกอยากหายตัวไปจากโลกนี้ไหม

หรือบางที ... อาจเป็นการถูกกลืนหายไป

It's kind of a funny story เล่าเรื่องผ่านเคร็ก

หนุ่มเนิร์ดที่เปรียบเสมือนตัวแทนของชาย 'กลาง' ในโลกแห่งความเป็นจริง

คนธรรมดาที่มีครอบครัวกลางๆ

ความสามารถกลางๆ ใช้ชีวิตแบบกลางๆ

ดูไม่น่ามีปัญหาอะไรหน่วงหนัก

แต่แล้ววันหนึ่ง เขาก็สาวเท้าไปที่สะพานเพื่อฆ่าตัวตาย

ทว่า ด้วยความที่ยังพอมีสติรู้ตัว เขาจึงมุ่งหน้าไปยังรพ.จิตเวช และขอเข้ารับการรักษา

ภายใต้ความ 'กลางๆ' มีปัญหาที่เจ้าตัวแอบซ่อนอยู่

ซึ่งหากใครฟังก็คงรู้สึกเหมือนกัน ว่ามันไม่ใช่เรื่องใหญ่

แต่เรื่อง 'เล็กๆน้อยๆ' เหล่านี้มิใช่หรือ ที่แทรกซึมกัดเซาะจิตใจเราทุกวี่วัน

การแบกรับความคาดหวังของคนอื่น

การไม่กล้าเปิดเผยความรู้สึกของตนเอง

การแอบชอบใครสักคน แล้วทำได้แค่มอง

ฉากหนึ่งที่เราชอบ คือ เรื่องราวในแผนกศิลปะ

เคร็กไม่ยอมวาดรูป โดยอ้างเหตุผลว่าตนวาดไม่เป็น

ทั้งที่ส่วนลึกแล้ว เขารักมัน เขาเพียงแค่กลัวการถูกปฏิเสธ กลัวว่าจะทำได้ไม่ดี

แต่ทันทีที่ลงมือวาด ความกลัวก็พลันหายไป

เขาเริ่มแจกจ่ายรูปวาดให้ใครต่อใคร และเริ่มเป็นอิสระ

และที่นั่น เคร็กก็ได้พบกับโนเอล

หญิงสาวที่มี 'แผลเป็น' บนใบหน้าและข้อมือ หญิงสาวที่เข้ารพ.เพราะพยายามฆ่าตัวตายมาหลายหน

แต่เธอก็คือคนเดียวกับคนที่ทำให้เคร็กหัวเราะได้

แน่นอนว่า ... เคร็กอาการดีขึ้นหลังออกจากรพ.

แต่ตัวช่วยหลักของเขาอาจไม่ใช่ยา

อาจไม่ใช่หมอ

อาจไม่ใช่เพื่อนใหม่

และ อาจไม่ใช่โนเอล

เพราะบางครั้ง เราก็ต้องการแค่ใครสักคนที่มองเห็น 'แผลเป็น' บนตัวเรา เห็นความไม่สวยไม่งาม แต่ไม่ตัดสิน

และทำให้เรากลับมา 'ยอมรับตัวเอง' ได้อีกครั้ง