จริงอยู่ที่เราต่างกัน แต่เราก็เหมือนกัน

หากระบุลงไปบนบรรทัดห้าเส้น 

คุณคงเป็น C major ส่วนผมเป็น A minor

เมื่อนึกถึงโน้ตตัว C เรากลับเล่นกันคนละอ็อกเทฟ

แม้กระทั่งตอนที่ผมเพิ่มโน้ตตัว E ลงไปเพื่อแกล้งคุณ

และคุณเพิ่มโน้ตตัว G กลับมาเพื่อเอาคืนผม

ใคร ๆ ก็ยังบอกว่าเราเข้ากันได้ดี

(แต่มันไม่คลิเช่ไปหน่อยเหรอ)

-ตรงนี้เป็นโซโล่-

คุณหัวเราะเพราะลืมเนื้อร้องเมื่อท่อนที่แล้ว

ส่วนโน้ตที่เล่นพลาดในท่อนนี้เป็นความผิดของผม

ผมไม่ใช่นักดนตรีที่สมบูรณ์แบบเสียหน่อย คุณเองก็เช่นกัน

แต่คุณจะให้ผมเล่นซ้ำอีกกี่รอบก็ได้ 

คุณเองก็คงทำแบบเดียวกันไม่ใช่เหรอ

ก็พวกเราเป็นมืออาชีพนี่

ไม่มีใครแต่งเพลงเสร็จในรอบเดียวหรอก (ถึงมีก็ช่างเขาปะไร)
จะเขียนใหม่อีกกี่ครั้งก็ได้ 

ถึงอย่างนั้นผมก็คงปฏิเสธไม่ได้ว่าเพลงนี้มันเพราะแค่ไหน

ก็คุณตั้งใจเสียขนาดนั้น 

และผมก็พยายามถึงขนาดนี้

เมโลดี้ของคุณ

คอร์ดของผม

เพลงของเรา

แต่ผมยังไม่ได้คิดถึงโน้ตตัวสุดท้ายเลยนะ

ปล่อยให้มันบรรเลงต่อไปเรื่อย ๆ แบบนี้ไม่ได้เหรอ

ผมไม่ถนัดเขียนตอนจบเอาเสียเลย

เอาท์โทรมันยากรู้ไหม 

งั้นผมปล่อยให้เป็นหน้าที่ของคุณก็แล้วกัน