Date: 28/10/2017

"ผู้คุม" เสียงของชายหนุ่มคนหนึ่งดังออกมาจากห้องคุมขังสกปรก สีดำสนิท "นี่ คุณผู้คุม" เขาเอ่ยเรียกซ้ำอีกครั้ง ถึงแม้ตัวนักโทษจะรู้ดีว่าเรียกเท่าไหร่ผู้คุมในเครื่องแบบก็ไม่มีวันหันมามอง 

ผู้ถูกเรียกไม่ได้ไม่สนใจอย่างที่นักโทษคิด เขาลอบปรายสายตามาทางต้นเสียงเสมอ แต่ก็ทิ้งเวลาไว้พอประมาณ พอที่ผู้เอ่ยเรียกเขาจะเบนความสนใจไปที่อื่น ซึ่งที่อื่นนั่นก็ไม่ใช่ที่ใด นอกเสียจากบานซี่กรงเล็กๆ แห่งเดียวที่สามารถมองเห็นท้องฟ้าได้

"ผู้คุม" นักโทษเอ่ยเรียกเขาอีกครั้ง แต่ครานี้ พัศดีรู้ตัวดีว่าผู้เรียกไม่ได้ต้องการความสนใจจากเขา 

"นานเท่าไหร่แล้วที่ฉันอยู่ในนี้" 

ผู้คุมไม่ตอบ

"น่าจะห้าปีแล้ว ที่ไม่เจอแมรี่" เขาเงียบไปสักพักหนึ่ง เสียงที่ตามมาเป็นเสียงของลมหายใจ เสียงกระทบกันของพลาสติก

ในมือของนักโทษมีนาฬิกาสีชมพูอยู่ มันเก่า สายยางเสื่อมสภาพไปตามเวลา ทั้งเข็มสั้นและเข็มยาวหยุดอยู่กับที่มาได้พักใหญ่ ที่คงทนก็เห็นจะเป็นภาพการ์ตูนเด็กที่พิมพ์ลายอยู่บนหน้าปัด

นิ้วของนักโทษปาดลงบนนาฬิกานั่นแทบทุกห้าวินาที นิ้วมือโสโครก ซอกเล็บดำสกปรก ข้อนิ้วที่ปูดขึ้นมาอย่างชัดเจน ช่างไม่เข้ากันกับนาฬิกาข้อมือเรือนนั้นสักนิด

"คุณไม่คิดถึงครอบครัวบ้างหรือไง" 

แน่นอนว่ายังไม่มีคำตอบใดเล็ดลอดออกจากริมฝีปากของผู้คุม

นักโทษเงียบไป เช่นเดียวกับผู้คุมนักโทษที่เดินกลับไปนั่งบนเก้าอี้ของตน เขาหย่อนตัวนั่งลงช้าๆ หยิบล็อกเก็ตออกมาจากกระเป๋าเสื้อ ผ่อนลมหายใจให้เบาที่สุด มิเช่นนั้นนักโทษอาจรู้ว่าทั้งคำพูดและการกระทำของเขาส่งผลต่อตนมากเพียงใด

กริ๊ก

ล็อกเก็ตเปิดออก ด้านหนึ่งเป็นกระจก ส่วนอีกด้านเป็นภาพของหญิงสาวคนหนึ่ง มันค่อนข้างเก่า กระดาษเป็นสีเหลือง มีรอยไหม้ประปราย นิ้วของผู้คุมลูบผ่านภาพใบนั้น นิ้วมือสะอาดสะอ้าน เล็บที่ถูกตัดแต่งอย่างดี  ข้อนิ้วงดงามอย่างชายปกติ ช่างไม่เข้ากับภาพเก่าๆ และล็อกเก็ตโทรมๆ สักนิด

กระจกสะท้อนภาพใบหน้าของเขาเอง มันดูดี ไม่ได้แห้งตอบ หรือซูบเซียวอย่างเช่นนักโทษ แต่ใบหน้าของเขาก็ไม่ได้เจือด้วยความสุขแม้สักหนึ่งส่วน อันที่จริง ต้องกล่าวว่ามันไม่ได้เจือด้วยรสอารมณ์ใด

นักโทษมองตามขนนกที่ร่วงลง ลอดผ่านซี่กรงของหน้าต่างลงมา เขาพยายามคว้าไว้ แต่ไม่สำเร็จ ครั้งแล้ว ครั้งเล่า ขนนกนั้นลอยผ่านซี่กรงออกไปจากห้องคุมขัง หยุดนิ่งอยู่ตรงแทบเท้าของผู้คุมขัง

ผู้คุมลุกขึ้นยืน เหยียบขนนกสีเทาอมขาว "เวลาอาหารกลางวัน" เขาพูดขึ้น ขยี้ขนนกใต้ฝ่าเท้า หันหลังเดินไปอีกทาง

หากมีลูกกรงคั่นระหว่างทางเดินแคบๆ และห้องขัง ด้านใดจะเป็นด้านในลูกกรง ด้านใดจะเป็นด้านนอกลูกกรงกันแน่ หากผู้ที่ยืนอยู่ในทั้งสองฝั่งโดนขังไว้เช่นเดียวกัน