สายแจ็คสีแดงยังเชื่อมสัญญานไฟฟ้าไปยังเอฟเฟกต์สองสามตัวที่วางเรี่ยราดไร้ระเบียบอยู่บนพื้นไม้ปาเก้ต์ราคาถูก

กระดาษลายบรรทัดห้าเส้นเกลื่อนกลาด ราวกับใบไม้แห้งในสวนที่ไม่มีใครดูแล

น้อตไม่ลุกไปล้างหน้าหรือแปรงฟัน แม้แต่ทัศนียภาพยามเช้าทางหน้าต่างห้องบนชั้น 12 ของเขา เขาคว้าหยิบกีตาร์ขึ้นมา ทำนองจากความฝันยังอยู่ในหัว มันเป็นเพลงที่ดี เขาต้องเล่นมันออกมาก่อนที่ตัวโน้ตจะเลือนหายไปจากความทรงจำ

... เหมือนเธอ

---

ดีเจสาวฟังเรื่องราวของบทเพลงอย่างตั้งใจ สัญญานไฟหน้าห้องยังขึ้นสีแดงเตือนไม่ให้ทีมงานเปิดประตูเข้ามารบกวน คนทางบ้านกำลังอยากรู้ที่มาของเพลงที่ดังไปทั่วทุกหย่อมหญ้าในนาทีนี้ 

"แหม ถ้าสั่งความฝันเป็นเสียงเพลงแบบนี้บ่อยๆ ได้นี่คงดีนะคะ ไม่ทราบว่าทุกวันนี้ยังฝันอยู่ไหมคะ?"

"ไม่แล้วครับ" 

"น่าเสียดายจังค่ะ แต่เดี๋ยวคุณน้อตก็คงแต่งเพลงเพราะๆ ออกมาได้ใหม่นะคะ ของอย่างนี้อยู่ที่ฝีมือมากกว่าเนอะ"

"คงยากน่ะครับ ผมไม่ได้เกิดมาพร้อมพรสวรรค์อะไรขนาดนั้น" 

"ดิฉันเคยได้ยินว่า ความฝันทำให้เกิดดนตรีดีๆ มากมาย เพลง Yesterday ของ The Beatles ก็มีเรื่องเล่าว่าคุณ Paul McCartney ก็ได้ยินเพลงนี้ในฝัน ตื่นมาจึงรีบเขียนออกมาจนกลายเป็นเพลงอมตะขนาดนี้ สงสัยคงจะคล้ายๆ กัน"

"คงจะอย่างนั้นครับ ผมคิดว่าแทบทุกคนน่าจะเคยฝันแบบนี้กันทั้งนั้น แค่จะมีใครหยิบมาเขียนทันก่อนจะลืมหรือเปล่าเท่านั้นเอง"

"คนที่ฟังเพลงเฉยๆ คงไม่มีปัญญาทำออกมาเป็นเพลงได้มั้งค่ะ ขอถามหน่อยได้ไหมคะ ว่าในฝันของคุณน้อต มันเป็นแค่เสียงดนตรีหรือมีภาพมีเรื่องราวด้วย" ดีเจสาวกล่าวถาม เตรียมคิวเพลงต่อไป คำตอบของศิลปินที่นั่งอยู่ตรงข้ามน่าจะเชื่อมเข้าเพลงได้

น้อตนิ่งไปชั่วอึดใจ "ไม่ได้มีแต่เสียงเพลงครับ เรื่องราวก็มีอยู่ ภาพก็เห็นชัดเจนราวกับเป็นความจริง"

"เล่าให้ฟังได้ไหมคะ ว่าคุณน้อตฝันเรื่องอะไร"

"คือ... ผมฝันเห็นความรักน่ะครับ"

"แหมโรแมนติกจังค่ะ"

"น่าเศร้ามากกว่าครับ ในฝันคืนนั้น ผมกำลังนั่งอยู่ริมหาดทราย มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินมา เธอใส่เสื้อสีน้ำเงิน สวมหมวกสีฟ้า กางเกงขาสั้นสีเดียวกัน เธอแนะนำตัวว่าเธอคือความรัก"

"เอ... เก็บเอาใครมาฝันหรือเปล่าน๊า ?" ดีเจสาวถามยิ้มๆ

"คงจะไม่หรอกครับ ผมไม่เคยเจอใครเหมือนเธอคนนั้นมาก่อน จนทุกวันนี้ก็ยังไม่เคยได้เจอใครหน้าตาแบบนั้น"

"แล้วเพลงนั้นก็บรรเลงขึ้นตอนที่คุณความรักเขามาทักทายหรือคะ?"

น้อตหัวเราะ "นั่นเป็นไอเดียทำมิวสิควิดีโอแล้วกันครับ ไม่ใช่หรอกครับ พอแนะนำตัวเสร็จ เราก็คุยกันสักครู่หนึ่ง พอผมเล่าว่า ผมหัดแต่งเพลงอยู่ เธอก็บอกว่า ...

"ตอนนั้น ผมคิดว่า คงไม่เป็นไร เพราะแค่ได้คุยกับคนที่ไม่รู้จัก ครั้งเดียวก็เป็นความทรงจำที่ดีแล้ว ผมก็เลยบอกให้เธอลองร้องออกมา

"เธอนิ่งเงียบ หลับตาอยู่ชั่วครู่ เสียงคลื่นก็เริ่มสงบลง ลมหยุดพัด ชายหาดแห่งนั้นไม่มีสิ่งใดเคลื่อนไหว แล้วเธอก็ร้องเพลงนั้นออกมา

"ผมไม่เคยได้ยินเพลงทีี่งดงามขนาดนั้นมาก่อน แม้ว่าผมเป็นคนที่ฟังเพลงเยอะมาก แต่ก็ไม่สามารถเทียบเคียงกับทุกอย่างที่เคยฟังมาได้ มันทั้งเรียบง่ายและซับซ้อน อ่อนช้อยและกราดเกรี้ยวโครงสร้างเหมือนกับถูกเขียนขึ้นในบันไดเสียงเมเจอร์ที่เปี่ยมไปด้วยความสุข แต่ตัวโน้ตกลับร่ำไห้อยู่ในบันไดเสียงไมเนอร์ ท่วงทำนองและเสียงร้องของเธอ ทำให้ผมจินตนาการว่าผมบินลอยขึ้นไปบนอยู่เหนือเมฆ มองขึ้นไปข้างบนผมเห็นดาวมากมายอยู่ในจักรวาลอันกว้างใหญ่ มันสวยงามมากจนน้ำตาผมเริ่มไหลออกมา

"บนนั้นมันหนาวมาก น้ำตาผมไหลออกมานิดเดียวก็กลายเป็นผลึกน้ำแข็งเกาะเต็มตาของผมทั้งสองข้าง ภาพที่เห็นเริ่มพร่ามัว แม้จะเหน็บหนาวแต่ร่างกายกลับแสบร้อนเพราะรังสีอุลตร้าไวโอเล็ต ผมหายใจไม่ออกเพราะอากาศเบาบาง ผมรู้สึกตัวว่าผมกำลังจะตาย แต่ตลอดเวลานั้น ผมได้ยินเสียงของเธออยู่ไม่ขาด

"เธอคงรู้ว่าผมกำลังเผชิญกับอะไรอยู่ เสียงเพลงของเธอจึงค่อยเบาลงเรื่อยๆ ร่างกายของผมค่อยๆ ร่วงลงมาอย่างช้าๆ จนสองเท้ากลับมาสัมผัสพื้นทรายที่เดิมเมื่อเสียงเพลงจบพอดี"

"แล้วคุณได้คุยกับความรักต่อไหมคะ?"

"ไม่ครับ พอเพลงจบ เธอก็จางหายไป หาดทรายแห่งนั้นก็เลือนหายไปด้วย พอสายตาผมหายพร่ามัว ผมก็มองเห็นฝ้าเพดานห้องนอนของผม หลังจากนั้นก็ตามที่ผมเล่าให้ฟังไปก่อนแล้ว

"ผมอยากจะคุยกับเธอต่อ แต่ทั้งหมดที่ได้จากเธอก็มีแค่เพลงนี้เพลงเดียวเท่านั้น และถ้าให้กลับไปอีกครั้ง ผมก็คงขอให้เธอร้องเพลงนี้ให้ฟังเหมือนเดิม แม้จะทำให้ไม่ได้มีโอกาสได้คุยกันอีก"

"ฟังดูเหมือนเทพนิยายนะคะ คุณผู้ฟังคะ และนี่คือเรื่องราวที่อยู่เบื้องหลังเพลง 'เธอ' ของคุณน้อต นวรรรตพลค่ะ"

ดีเจสาวตัดสวิตช์ไมโครโฟน กดปุ่มที่มีรูปสามเหลี่ยม เสียงเพลงที่ทุกคนรู้จักดีดังขึ้น เธอหันมายิ้มให้น้อต