เส้นทางที่เคยผ่าน 3: ทำไม (อวสาน) - เรื่องสั้น

แล้วทั้งสองคนก็ได้ยินเสียงเปิดประตู พร้อมกับเสียงผิวปากเป็นทำนอง

ในโลกนี้มีคนรู้จักเพลงนี้ไม่กี่คนเท่านั้น น้อตเองเป็นคนหนึ่ง เพราะมันเป็นเพลงที่เขาแต่งขึ้นเองในคืนวันนั้น

มีเครื่องหมายคำถามมากมายอยู่ในหน้าของนอย น้อตเอานิ้วชี้มาที่ปาก ทำท่าให้เธอเงียบไว้

เสียงรูดซิบจากโถปัสสาวะข้างนอก เสียงผิวปากยังไม่หยุด ทำนองกำลังลื่นไหล และก็ยังไม่มีใครเข้ามา

น้อตค่อยๆ แง้มประตูเบาๆ สวิทช์ไฟห้องน้ำอยู่แค่เอื้อมนี้เอง

เขาหันกลับมามอง นอยยังคงเงียบ แม้จะเริ่มตัวสั่นเทา เธอส่ายหัวมองเขาด้วยสายตาของแม่ที่กำลังปรามลูกที่กำลังคิดอะไรแผลงๆ

น้อตลูบหัวเธอกลับเป็นการปลอบ และทันใดนั้น เขาก็รวบเธอมากอดและกระซิบเบาๆ "ลาก่อนนะ"

เขาหันกลับไปทันที แง้มประตูออกอย่างแผ่วเบา มือซ้ายเอื้อมไปที่สวิทช์ไฟ มือขวาล้วงมีดพกในกระเป๋าขึ้นมา

ไฟดับลง ชายในเสื้อสีน้ำเงินที่กำลังล้างมือ หยุดผิวปาก ยังไม่ทันหันกลับไปมองว่าเกิดอะไรขึ้น มีดในมือของน้อตก็ปาดเข้าที่คอ

เรียบง่ายและสวยงาม

ไฟในห้องน้ำเปิดขึ้นแล้ว นอยยืนตัวสั่นอยู่ข้างประตูทางออก น้อตพยักหน้าให้ "รีบไปเถอะ คู่มือของ time machine อยู่ใต้แผงควบคุมนะ"

"ทำไม?"

"อะไรนะ?"

"ทำไมต้องฆ่ากัน?"

"มันเป็นทางเดียว ทางเดียวที่ผมคิดได้"

"ทำไมต้องย้อนเวลามาให้ยุ่งยาก?"

"รีบไปเถอะ เดี๋ยวมีใครมา"

"บอกมาก่อนว่าทำไม"

"ถ้าทำหลังจากวันนี้ไป ผมก็จะบอกนอยว่าผมรู้สึกอย่างไร และมันจะทำให้นอยอึดอัด ไปได้แล้ว"

"แล้วทำไมต้องลากเรามาด้วย?"

น้อตส่ายหัว ไม่มีคำตอบออกจากปากของเขา

"ทำไม?"

"เพราะผมคิดว่า ... ถ้านอยกลับมาเห็นภาพในวันนั้น นอยอาจจะเปลี่ยนใจ"

"ทำไมพี่ไม่ถามเราก่อน"

"เพราะนอยไม่เคยพยายามตอบ หรือเพราะนอยพยายามจะไม่ตอบ ทำไม?"

"เราถามพี่อยู่ อย่ามาเปลี่ยนเรื่อง!"

"นอยก็รู้ว่าทำไม"

นอยเงียบไปชั่วครู่ น้อตทรุดตัวลงนั่ง สายตาเลือนลาง

เวลาคงกำลังทำหน้าที่ของมัน น้อตกำลังถูกไล่ลบออกจากประวัติศาสตร์ ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากคืนนั้น กำลังจะไม่เกิดขึ้น

"แต่มันไม่สำคัญหรอก อีกเดี๋ยวเดียวผมคงจะหายไป นอยรีบไปก่อนดีกว่า ไทม์แมชชีนนั่นก็เป็นสิ่งที่ผมสร้างขึ้น ถ้าช้าไป มันอาจจะหายไปพร้อมกับตัวผม นอยจะกลับไปไม่ได้"

นอยเดินเข้ามาหาน้อตช้าๆ เธอจับมือที่เปื้อนเลือดของเขาขึ้นมา

"แปลว่าอีกไม่นาน เราจะจำเหตุการณ์นี้ไม่ได้ เราจะคิดว่าพี่ตายไปตั้งแต่วันนั้นใช่มั้ย"

"ใช่ ถ้านอยหยิบกระเป๋าสตางค์ผมไปด้วย มันจะดูเหมือนการจี้ปล้นธรรมดา"

"งั้นก็ดีละ"

เธอดึงมีดนั้นออกจากมือของเขา และกระหน่ำแทงเข้าไปที่หัวใจของน้อตที่ไม่ทันตั้งตัว ซ้ำแล้วซ้ำอีก จนน้อตทรุดไปกองที่พื้นร่วมกับตัวเขาในอดีต

คำถามสุดท้ายของน้อต พร้อมกับลมหายใจสุดท้ายคือ "ทำไม"

นอยลุกขึ้น ไม่ตอบ หันไปผลักบานประตูและเดินจากไปโดยไม่หันกลับมามองแม้แต่น้อย

เธอเดินช้าๆ กลับไปยังเครื่องไทม์แมชชีน ทำนองเพลงหนึ่งแว่วเข้ามาในหัว เธอผิวปากออกมาและบอกตัวเองว่า ไม่เคยได้ยินเพลงนี้มาก่อนเลย

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น