เขายกแก้วขึ้นดื่มกระดก ลูกกระเดือกเลื่อนขึ้นลงตามจังหวะการไหลของน้ำหมักดองแก้วนั้น หญิงสาวกำลังสงสัยว่าเขาหยุดหายใจไปแล้วหรือเปล่าตอนที่เขาวางแก้วที่ว่างเปล่าลงบนโต๊ะสีดำ 

"โถ ท่าทางจะกระหายนะคะ ข้างนอกคงร้อนน่าดู"ชายหนุ่มพยักหน้า หลับตาชั่วครู่ และเรอออกมาเสียงดัง หญิงสาวหัวเราะคิกคัก 

"แหม พี่ ไม่เก็บอาการเลย" 

"เก็บทำไมล่ะ ไม่ใช่มีใครสนใจ"

 หญิงสาวเห็นด้วย ในสถานที่อโคจรเช่นนี้ มีเพียงลำแสงเล็กจิ๋วแต่เจิดจ้าสีฟ้าสีเขียวสีแดงสีม่วงสีเหลือง วูบวาบไปตามจังหวะของเสียงเพลงที่ดังเกินค่าความปลอดภัยของหูมนุษย์ผู้ล้วนแต่มีดีกรีของแอลกอฮอล์ในกระแสเลือดมากบ้างน้อยบ้าง วัยรุ่นบางรายกำลังนั่งนัวเนียกันราวกับอยู่ในที่รโหฐาน ไม่มีใครสนใจจริงๆ นั่นแหละ 

ทุกคนล้วนมาที่นี่เพื่อความสุขของตัวเอง 

"นั่นสิคะ" เธอชี้ไปที่แก้วที่ว่างเปล่าใบนั้น "รับอย่างเดิมอีกมั้ยคะ?" 

"ไม่ล่ะครับ" หญิงสาวใจหายวูบ "ผมขอเมนูหน่อย" 

"ได้ค่ะ" หญิงสาวรับคำ หายวับไปครู่หนึ่งก็กลับมาพร้อมกับเมนูขนาดใหญ่ "ดูก่อนค่ะ เดี๋ยวมารับออร์เดอร์นะคะ" 

ชายหนุ่มรับไปพลิกๆ ดูภาพประกอบทั้งอาหารและเครื่องดื่ม ไม่มีอะไรที่เรียกว่าแปลกใหม่ ผับแห่งนี้มีจุดขายที่มีซอกมุมมืดและเสียงเพลงที่เอื้อต่อการลิ้มลองรสสัมผัสของคนแปลกหน้ามากกว่าอาหาร เขาคิดว่าเขารู้ความต้องการของเอง แต่มันไม่อยู่ในเมนูนี้แน่ๆ

"ตกลงรับเบียร์อะไรดีคะ" หญิงสาวเดินกลับมา เธอไว้ผมบ๊อบยาวประบ่า ผมสีดำขลับ ไม่ได้ย้อมเป็นสีบลอนด์เหมือนสาวเชียร์เบียร์คนอื่นในร้าน หน้าตาของเธอดูจะเรียบๆ แต่มีแววตาที่ขี้เล่นอยู่ในนั้น 

"ไม่รู้สิครับ ดูน่าเบื่อไปหมด"

"หรือจะรับเป็นค็อกเทลดีคะ ของเรามีให้ลองเยอะนะ" 

"น่าสน มีอะไรบ้าง" 

"นี่ค่ะ" เธอหยิบไฟฉายปากกาขึ้นมา เอื้อมมือมาเปิดเมนูข้างหน้าเขาไปยังหน้าที่มีรายการภาษาอังกฤษราวๆ สิบกว่าบรรทัด เขาอ่านด้วยความเบื่อหน่าย ธรรมดามาก 

"หรือพี่ชอบแบบไหน เดี๋ยวหนูไปจัดให้" 

"ผมอยากได้อะไรเข้มๆ" หญิงสาวยิ้มรับ "ให้หนูไปสั่งให้เลยมั้ยคะ จะได้เซอร์ไพรส์" 

"เออ ลองดูก็ได้" 

"ค่ะ งั้นหนูเก็บเมนูไปล่ะนะ" หญิงสาวผมบ็อบเดินหายไป และกลับมาในเวลาไม่ถึงสองนาที ค็อกเทลแก้วนั้นมีสีเข้ม น้ำแข็งเกาะรอบแก้วเตี้ยปากกว้าง ความเย็นของเครื่องดื่มที่แทบจะเป็นวุ้นไหลผ่านลำคอของเขา เขาสัมผัสถึงว็อดก้าและดรายมาร์ตินี่ และน้ำผลไม้อื่นๆ อีกหลายชนิด แต่ความแรงของเหล้าแทบทำให้เขาไอออกมา 

"ใช้ได้" เขายกแก้วขึ้น หญิงสาวยกมือเปล่าขึ้นสมมติเป็นแก้วเครื่องดื่มมาชนกับแก้วของเขา "เชียร์สค่ะ" 

ค็อกเทลราคาเกือบสี่ร้อยบาทหายไปในปากเขาภายในไม่กี่วินาที เขาคว่ำแก้วลงวางกับโต๊ะ "เยี่ยมมาก" 

"พี่กินเร็วมากเลย รับอีกมั้ยคะ" 

"ครับ แต่ไม่เอาแบบเดิมนะ วานจัดเซอร์ไพรส์ให้อีกทีสิ" 

"ได้ค่ะ คราวนี้เอาเป็นยังไงดีคะ" 

"ผมอยากได้อะไรหวานๆ" 

แก้วนี้มีสีชมพู มันหวานจริงๆ แทบจะไม่รู้สึกถึงแอลกอฮอล์เลย 

"นี่ใส่เหล้ามามั้ยนี่?" 

"เปล่าค่ะ พี่บอกจะเอาอะไรหวานๆ ไง หนูก็เลยจัดน้ำสตรอเบอร์รี่ปั่นมาให้" 

"โห มุข..."    

"หวานพอมั้ยคะ" 

"พอๆ หวานแบบนี้กินมากไม่ได้ครับ ผมจะหัวใจวายตายเอา" 

"งั้นพี่อยากได้อะไรดี เดี๋ยวหนูจะได้ไปจัดมาให้อีก" 

ชายหนุ่มเหม่อลอย การสำรวจความรู้สึกของตัวเองทำให้เขานึกไปถึงใครบางคน "พระอาทิตย์ยามเช้าตรู่บนหาดทรายหลังคืนวันวิสาขบูชา มีมั้ยครับ" 

"อืมม ได้สิคะ" หญิงสาวหายไปอีก และกลับมาพร้อมกับเครื่องดื่มสีสดแก้วหนึ่ง "ลองดูค่ะ" 

"อืมม อร่อยดีครับ" 

เช่นเดิม มันหมดไปอย่างรวดเร็ว 

"พี่ดื่มเร็วจริงๆ คราวนี้รับอะไรดีคะ?" 

"ผมอยากได้อดีตวันหนึ่งกลับมา" 

"อย่างนั้นเราไม่ขายค่ะ แต่หนูแนะนำให้พี่ไปเอาออกจะดีกว่านะคะ" หญิงสาวพูดยิ้มๆ "ห้องน้ำทางโน้นค่ะ เดี๋ยวกลับมาหนูจะจัดอะไรดีๆ ให้"

เขาลุกขึ้นเดินโซเซไปห้องน้ำ เหล้าทั้งหลายแก้วในรอบไม่ถึงยี่สิบนาที เริ่มออกอาการ ดีที่ห้องน้ำว่างพอดี 

เขากลับมาถึงโต๊ะในสามนาทีต่อมา รู้สึกสดชื่นขึ้นเล็กน้อยแต่ยังแสบคออยู่บ้าง บนโต๊ะมีป้ายเล็กๆ ว่า "จองแล้ว" ติดอยู่ และมีเครื่องดื่มอีกแก้วหนึ่งวางไว้ พร้อมลายมือตัวโตอ่านง่ายว่า "แก้วนี้คือวันพรุ่งนี้ค่ะ" หญิงสาวผมบ็อบคนนั้นเดินไปทักลูกค้าหลายโต๊ะ เธอหันมาเห็นเขากลับมานั่งจึงยิ้มให้เขานิดนึง ทำมือบุ้ยใบ้ให้เขายกแก้วนั้นขึ้นมาดื่ม 

อีกครัีงทีีเขาทำตาม อย่างรวดเร็ว และไม่ลังเล

"เอาวันพรุ่งนี้อีกสักแก้วมั้ยคะ" 

"ครับ" 

หลังจากดื่ม 'วันพรุ่งนี้' ไปร่วมสิบแก้ว เข้าห้องน้ำไปอีกสองครั้ง ชายหนุ่มเดินโซเซกลับมานั่งโต๊ะตัวเดิม ตาแดงก่ำ เสื้อแสงหลุดรุ่ย แต่เสียงเพลงอึกทึกเหล่านั้นเริ่มไม่ใช่ปัญหาสำหรับเขาอีกแล้ว ไม่สิ จะว่าไป มันทำให้เขาเริ่มรู้สึกสนุกไปกับบรรยากาศ 

"พี่ไหวอยู่มั้ยคะ" 

"สบายมากน้อง" 

"งั้นเอาเหมือนเดิม?" 

"อยากลองอะไรใหม่ๆ บ้าง" 

"เอาอะไรดีคะ?" 

"ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน" 

"เอาอย่างนี้ ตอนที่พี่เข้ามาในร้าน พี่รู้สึกอะไรอยู่?" 

"อืม คงเป็นความเศร้ามั้งครับ" 

บริกรสาวผมบ็อบหัวเราะคิกคัก "อย่าบอกนะว่าอกหักมา" 

"อ้าว ห้ามแบบนี้แล้วผมจะตอบตามความจริงได้ไง" 

"หนูว่าแล้วเชียว ... แก้วต่อไป on the house นะคะ" "ดีสิ ว่าแต่มันคืออะไร" 

"ความลับค่ะ" 

"ความลับอะไรมากมาย" 

"ลับมาก พี่ต้องหลับตาก่อน เดี๋ยวหนูไปจัดมาให้" 

"เฮ้ย เอางั้นเลยรึ?" 

"หลับตาสิคะ" 

"อ่ะ หลับก็หลับ" ชายหนุ่มแกล้งหลับตาลง 

ทันใดนั้น ริมฝีปากเขาก็สัมผัสกับรสหวานอบอุ่นของริมฝีปากของเธอ