day 7 - shy

"มึง กูโดนจีบ"

เธอเอ่ยขึ้นมาในตอนที่เราเจอกันในตอนเช้าของวันหนึ่ง

"ไอ้เหี้ย คนนี้กูว่าอาจจะเวิร์คด้วยว่ะ" เธอหลุบตา แก้มสองข้างแดงระเรื่อจากเมคอัพผสมผสานไปกับอุณหภูมิของร่างกาย

มันเป็นใบหน้าเขินอายของเธอที่ฉันไม่ได้เห็นมานาน

"แน่ใจ? เดี๋ยวก็พังอีกอ่ะ รอบนี้กูจะไม่พาไปทั้งเกะไปทั้งผับ" พอฉันขู่ไปแบบนั้น เธอก็ขมวดคิ้วเข้าหากันทันที

"มึงสนับสนุนเพื่อนมึงหน่อย นี่เพื่อนไง เพื่อนน"

"เออ ก็เพื่อนไง เลยไม่อยากสนับสนุนให้มึงเสียใจอีก"

ฉันโกหก มันก็จริงว่าฉันไม่อยากให้เธอเสียใจ

แต่ฉันเองก็ไม่อยากเสียใจไปมากกว่านี้ มันก็เท่านั้น

หากเธอกับใครคนไหนไปด้วยกันได้ดี

ฉันก็จะถูกทิ้งให้กลั้นหายใจอยู่ใต้ผืนน้ำแห่งนี้ต่อไป

ฉันรู้ว่าเธอขี้เหงา แต่รักใครก็รักนาน

และยังรู้ดีด้วยว่าความรักครั้งเก่าของเธอนั้นยังไม่จางหายไปไหน

"แต่กูว่าอาจจะเวิร์คจริงๆนะ"

กระนั้นเธอก็ยังคงไม่หยุดที่จะตามหาความรัก

อยู่ห่างผู้คนไม่ได้ ไม่ชอบอยู่คนเดียว

ก็เธอชอบแบบนั้น มีความสุขแบบนั้น

ฉันจะไปห้ามอะไรเธอได้

"กูก็ไม่เคยห้ามมึงได้อยู่แล้ว"

"แต่ถ้าแป้กคราวนี้ กูไม่ปลอบ"

"แง อย่าใจร้ายดิ" เธอทำเสียงเศร้า เอื้อมมือมาคล้องแขนของเราไว้ด้วยกัน เอียงหน้าซบลงมาที่ไหล่ฉันเหมือนทุกครั้งที่เธออยากอ้อน

"ก็เพราะกูใจดีด้วยจนเคยตัวไง มึงอ่ะ" พอว่าไปอย่างนั้น เธอก็หัวเราะขึ้นมา

"อือ ก็มึงอะทำกูนิสัยเสีย"

"เพราะงั้นการรับผิดชอบที่ทำกูเป็นคนแบบนี้ คือมึงต้องใจดีกับกูตลอดไป"

พวกเราเปลี่ยนจากแขนที่คล้องกันมาเป็นประสานนิ้วเข้าด้วยกัน

ถึงจะทำอยู่เป็นประจำ แต่มันก็ยังน่าอายอยู่บ้างเวลาทำแบบนี้ในที่สาธารณะ

พวกเราหยุดเดิน หันมาสบตาแล้วหัวเราะอย่างเคอะเขิน

ฉันชอบเวลาเราหัวเราะและเดินจับมือกัน

ฉันชอบที่เธออยู่ข้างกันแบบนี้

แต่รู้อะไรไหม

ฉันไม่เคยใจร้ายกับเธอแม้แต่ครั้งเดียว

เพราะคนที่ใจร้ายน่ะมันเธอต่างหาก