day 5 - long

"สรุปว่าพัง"

"พินาศ"

เธอเล่าให้ฉันฟังอย่างออกรส เครื่องดื่มแอลกอฮอล์แก้วแล้วแก้วเล่าถูกกรอกเข้าปาก

ผ่านมาแค่สองสัปดาห์หลังจากตอนนั้น

เธอบอกว่าเขากับเธอนั้นไปกันไม่รอด

ไลฟสไตล์เอย อาหารที่ชอบเอย แม้แต่เพลงที่ฟังยังไปด้วยกันไม่ได้

อันที่จริง

ถ้าเธอรู้ว่าฉันโล่งใจแค่ไหนที่เธอกับเขาไปกันไม่รอด

เธอคงสาปแช่งฉันเป็นแน่

"ไม่ไหวแล้ว ผู้ชายบางคนแม่งก็เหี้ยกว่าเหี้ย" เธอเริ่มตาลอย แอลกอฮอล์ไม่เคยทำให้คนมีสติ

"ชีวิตนี้ กูคงมีแค่มึงแล้วอ่ะ" เธอว่า เอียงคอมาซบไหล่ฉันอย่างที่เคย

"แล้วมันแย่มากป่ะ" ฉันถาม เธอส่ายหน้า เอียงหน้าซุกกับไหล่ฉันที่นั่งอยู่ข้างกัน

ประหลาดดีที่พวกเราพอใจจะนั่งข้างๆกันมากกว่าจะนั่งตรงกันข้าม แม้จะมากันแค่สองคน

"ม่ายยยยย มึงอ่ะดีสุดแล้ว" ใบหน้าเธอขึ้นสีแดงระเรื่อ เปิดปากเอ่ยขึ้นพร้อมรอยยิ้มที่ฉันแสนจะหลงใหล

บางทีเบียร์ที่ดื่มไปอาจจะเริ่มออกฤทธิ์ เธอจึงเริ่มนัวเนีย เกาะแกะฉันมากกว่าปกติ

"รักน้าา" เธอยื่นหน้ามาใกล้ ดันจมูกจนแนบแก้ม หอมแก้มฉันเหมือนที่ชอบทำกัน

"เออๆ กูก็รักมึงเหมือนกัน"

มีแค่ประโยคนี้เท่านั้น ฉันไม่เคยโกหกเธอเลย

ฉันรักเธอ มานานเกินกว่าจะไปรักใครได้แล้วจริงๆ