day 19 - cloud

"มึงว่าตัดใจจากใครซักคนนี่ยากป่ะ" เธอถาม เราเดินเคียงกันใต้ร่มเงาของก้อนเมฆบนท้องฟ้าที่บดบังแสงอาทิตย์

"ถามทำไมอะ จะเลิกกับแฟน?"

"เปล่า แค่สงสัย" เธอหยุดคิดไปครู่หนึ่ง ตอบกลับมาคล้ายไม่แน่ใจ

"ถึงตอนนั้นเดี๋ยวก็รู้เองแหละ" ฉันว่า เธอพยักหน้ารับ

ฟ้าครึ้มมาแล้ว อีกไม่นานฝนคงตก

"แล้วมึงว่าการรักใครซักคน แต่เค้าไม่รักตอบนี่มันทรมานไหมวะ" เธอถาม ฝนเริ่มลงเม็ดเปาะแปะ พวกเราเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้นเพื่อจะได้ไปหลบฝนที่สถานีรถไฟฟ้าใต้ดิน

"ก็ทรมานแหละ" ฉันตอบ

"ขึ้นอยู่กับว่าเราให้ค่าความสุขตอนที่รักเขา หรือความเศร้าตอนที่เขาไม่รักเรามากกว่ากัน"

"โห ไม่น่าเชื่อ เพื่อนกู คมเหี้ยๆ" เธอยิ้มแหย่ พวกเรามาถึงเอ็มอาร์ทีได้ก่อนฝนจะลงเม็ดใหญ่

"ถ้าไม่คาดหวังคำตอบดีๆจากกูแล้วถามกูทำไมไม่ทราบ" ฉันยิ้มตอบ

ในใจก็อยากถามเหมือนกันว่าถ้าฉันบอกทรมาน แล้วเธอจะรับรักฉันไหมล่ะ

"ก็ไม่รู้จะไปถามใครนี่นา" เธอตัดพ้อ พูดเหมือนกับว่าโลกจะแตกถ้าไม่มีฉันอย่างนั้นแหละ

ยัยคน(อี)ตอแหล

"ประทานโทษนะคะ ให้มันน้อยๆหน่อย ชีวิตมึงไม่ได้มีแค่กูนะ"

เธอหัวเราะคิกคัก

"ก็จริง"

ในโลกของเธอมีคนอื่นมากมายที่พร้อมมอบความรักให้กับเธอ คนรัก ครอบครัว เพื่อน ฉัน

ความเป็นไปได้ที่เธอจะตอบรับรักฉันนั้นขุ่นมัวยิ่งกว่าก้อนเมฆบนฟ้ายามฝนตกเสียอีก

รู้อะไรไหม ฉันน่ะนะ มีแค่เธอจริงๆ

แล้วเธอยังไม่รักฉันเลยอะ คิดดู