day 17 - graceful

วันมงคลของเธอควรเป็นวันที่ฉันมีความสุขและร่วมยินดีไปกับเธอ

มันเป็นวันพิเศษของเธอ วันที่เธอมีความสุขที่สุด

เธอในชุดแต่งงานสีขาวพิสุทธิ์

งดงาม นุ่มนวล สง่างามกว่าใครๆ

รอยยิ้มที่งดงามที่สุดของเธอถูกส่งต่อให้ใครบางคนที่ไม่ใช่ฉัน

เจ็บเป็นบ้า แต่ก็ชินแล้ว

ฉันอดคิดไม่ได้ว่าถ้าเราไม่ได้พบกัน

หรือถ้าเราไม่ใช่เพื่อนกันแบบนี้

หรือหากว่าฉันไม่ใช่ผู้หญิงเหมือนกันกับเธอ

มันจะมีอะไรเปลี่ยนแปลงไปหรือเปล่า

มันจะมีทางเลือกไหนบ้างไหมที่พวกเราจะได้อยู่ด้วยกัน

หรือถ้ามันไม่

จะดีกว่าหรือเปล่าถ้าหากเราไม่ได้พบกันแต่แรก

ฉันอยากให้ทั้งหมดนี้เป็นเพียงฝันร้าย

แต่ฉันกลับกลัวการที่ตื่นขึ้นมาแล้วไม่พบเธอเสียยิ่งกว่า

และตลกร้ายก็คือ

ฉันตื่นขึ้นมาพบตัวเองในวัยยี่สิบเอ็ดปี

ในวันเวลาเดิมๆที่ฉันและเธอยังคงเป็นเพื่อนสนิทของกันและกัน

เพราะฉันเองรู้แก่ใจว่าซักวันนึงเธอก็คงต้องจากไป

สวมชุดแต่งงานเหมือนในความฝัน

และมีความสุขกับใครซักคน

ส่วนฉันที่ยังจมอยู่ใต้ผืนน้ำที่เรียกว่าเธอ

ก็ยังต้องพยายามหายใจต่อไป

แม้ว่ามันจะไม่มีออกซิเจนอยู่เลยก็ตาม