รวมความเรียงและงานศึกษาอันเป็นส่วนหนึ่งของวิทยานิพนธ์ระดับปริญญาเอกของ อ.บุญเลิศ วิเศษปรีชา อาจารย์ใช้การภาคสนามเป็นเวลา 14 เดือน ในการศึกษาสถานะของการเป็นคนไร้บ้านทั้งการเข้าไปอยู่ร่วมในสังคมและใช้ชีวิตตามวิถีของการเป็นคนไร้บ้าน นอกเหนือจากการเผยให้เห็นชีวิตของคนไร้บ้านแล้วการทิ้งท้ายของอาจารย์ที่ว่างานศึกษาในครั้งนี้ได้ทำให้ตัวของอาจารย์มีผลงานอันจะส่งผลต่อความมั่นคงในหน้าที่การงานและชื่อเสียงในฐานะนักวิชาการ หากแต่ผลงานดังกล่าวนี้ได้มีผลให้เสียงของคนไร้บ้านปรากฏขึ้นจริงหรือ ? และหากปรากฏขึ้นจริง เสียงนี้ดังสะท้อนเข้าไปในโสตสำนึกของผู้คนในสังคมมากน้อยแค่ไหน ? คนไร้บ้านได้ประโยชน์อะไรบ้างที่ถือเป็นรูปธรรม ถือเป็นคำถามที่สั่นสะเทือนสถานะความเป็นนักวิชาการและตัวตนผู้อ่านในฐานะคนมีบ้านได้เป็นอย่างดี